In de historie van het wielrennen is een koers iets van vele verhalen: hoe de winnaar de weg richting zijn overwinning geplaveid zag worden, hoe zijn ploeggenoten meegeholpen hebben aan het succes en de mensen die achter hem eindigden vertellen hun eigen verhaal: ze zijn teleurgesteld, konden niet beter of hebben allerlei excuses.
Sommige zijn zelfs blij dat ze ondanks het een en ander toch nog zo hoog wisten te eindigen, of tevreden omdat er geen maat stond op de winnaar.
In sommige gevallen is de reden om een koers te verliezen echter een samenloop van bijzondere omstandigheden.
Ik heb vier vreemde manieren om een koers te verliezen gevonden en wie weet is het nog een toepasselijke lijst voor de Ronde op de vreemdste dag van het jaar.
"Ik wilde niet dat hij won en hij wilde niet dat ik won"
Okee, dit komt vaker voor in de wielersport: twee of meer renners voorop die uit angst om te verliezen van de ander de benen stilhouden.
Soms wordt dit surplassende groepje ingelopen door het peloton, soms is de derde in de groep degene die wegrijdt naar de bloemen en wel vaker is de rest zo ver achter dat het toch op een sprint uitloopt.
Maar af en toe levert het ook echt pijnlijke beelden op.
Het decor: de straten van Luik, het jaar: 1987 en de namen van dit duo: Stephen Roche en Claude Criquielion.
Beiden voorop, beiden aan elkaar gewaagd die dag.
Onder de rode vod start de ellende.
Begint de één als eerste aan de sprint, dan wint de ander.
Kijken, wachten, kijken, de benen stil, nog meer kijken.
Het was een soort schaakspel dat alleen maar op remise kon uitlopen, maar ditmaal was er nog een derde speler.
Terwijl de twee ongeveer stilstaan doemt de geklopt gewaande Moreno Argentin uit de achtergrond op, ziet de twee surplassen en vliegt er in volle vaart voorbij.
Een zo mogelijk nog pijnlijkere variant op dit verhaal vond plaats in de Tour van 1992.
In dit verhaal zijn het niet de renners die elkaar doodkijken, maar is het een oude rivalenstrijd tussen ploegleiders Jan Raas en Peter Post, die oplaait over de ruggen van twee van de drie renners in de kopgroep.
De één mag niet rijden van zijn ploegleider Raas (Bucklerploeg) en de ander mag niet rijden van zijn ploegleider Post (Panasonicploeg).
Dus de twee houden de benen stil, steggelen en onderhandelen over dit vreemde probleem die door deze, al jarenoude, ruzie tussen twee ploegleiders onmogelijk opgelost kan worden.
De derde hond (Colotti, uit de Z-ploeg) gaat er uiteraard met de vette kluif vandoor en lacht in zijn vuisje, die hij later in de lucht steekt om zijn ritzege te vieren.
"Er liep een paard voor mijn wiel"
Erik Zabel was in 2000 één van de grote kanshebbers in zo ongeveer iedere wedstrijd waarin hij startte.
Zo kan de Duitser dus moeilijk aankomen met een smoes om niet te winnen in Gent - Wevelgem, maar er kan viel passieren in radsport.
Halfweg koers besluit een pony een kijkje te willen nemen in de koers en dat ook nog eens op de niet bestaande bagagedrager van Erik Zabel.
Zabel gaat in de sloot, de pony rent nog een paar kilometer met het peloton mee.
"ik viel in slaap onder een boom"
Langer geleden, toen er nog geen ellenlange tv-uitzendingen waren reed het peloton in de Tour de France een wandeletappe in snikhete omstandigheden.
Twee Algerijnen (toen nog een kolonie van de Fransen) mochten wel vooruit rijden, die konden immers wat beter tegen een zomers aandoende 40 graden celsius.
Abdel-kader en Marcel heette het duo.
Eentje zou het niet halen: de wijn aangeboden door een supporter onderweg was té verleidelijk voor Abdel-kader.
Hitte en alcohol is geen geweldige combinatie en de barman met de hamer sloeg Abdel-kader dan ook genadeloos tegen de vlakte.
Na even geslapen te hebben onder een boom komt hij bij en rijdt de andere kant op, om na een kort stukje zigzaggen als een puber na een avond stappen in de sloot te eindigen.
"Ik was verdwaald"
Proloog in de Tour van 1989.
Nog één renner moet vertrekken: de winnaar van vorig jaar, Pedro Delgado.
Minuten verstrijken, maar het podium blijft leeg en de paniek slaat toe: waar is Pedro?!
Sommigen zeggen dat hij is verdwaald op weg naar de start, anderen beweren dat hij van de zenuwen nog even naar het toilet moest en boze tongen reppen over een complot.
Het feit is dat de Spanjaard pas tweeënhalve minuut na zijn officiele starttijd aan het startpodium verschijnt.
Deze tijd, plus tijd die hij nog verliest in de ploegentijdrit kosten hem waarschijnlijk een tweede opeenvolgende tourzege.
zaterdag 31 maart 2012
De Volta Limburg Classic
Er was eens een koers met een leuke en tot bekijken uitnodigende naam.
Plots besloot men (enkele geniale mensen die niets om fietsen geven, maar wel om geld) de naam van de koers te vernoemen naar de sponsor.
Weg leuke naam.
Dit overkwam eens Veenendaal - Veenendaal: op zich geen sexy naam, maar een andere naam had beter gekund dan "Dutch Food Valley Classic".
De Volta Limburg Classic had dan voorheen echt een naam die gewoon goed was: De Hel van het Mergelland, een naam die doet vermoeden dat er wordt gewielrend op de ouderwets harde wijze en niet een oldtimerrace voor welgestelde zakenlui op middelbare leeftijd.
Maar de wedstrijd is er vooral eentje waarin het jonge talent kan laten zien wat ze in huis hebben en een wat oudere Rus (30 jaar) die ze laat zien hoe het moet.
Plots besloot men (enkele geniale mensen die niets om fietsen geven, maar wel om geld) de naam van de koers te vernoemen naar de sponsor.
Weg leuke naam.
Dit overkwam eens Veenendaal - Veenendaal: op zich geen sexy naam, maar een andere naam had beter gekund dan "Dutch Food Valley Classic".
De Volta Limburg Classic had dan voorheen echt een naam die gewoon goed was: De Hel van het Mergelland, een naam die doet vermoeden dat er wordt gewielrend op de ouderwets harde wijze en niet een oldtimerrace voor welgestelde zakenlui op middelbare leeftijd.
Maar de wedstrijd is er vooral eentje waarin het jonge talent kan laten zien wat ze in huis hebben en een wat oudere Rus (30 jaar) die ze laat zien hoe het moet.
vrijdag 30 maart 2012
Argos Oil - Shimano
Een periode van gissen en geheimzinnigheid is voorbij: de derde Nederlandse ploeg gaat de komende seizoenen door met Argos Oil als hoofdsponsor.
Achteraf bezien geen hele grote openbaring: Argos Oil stond vorig jaar ook al op het shirt, maar dan klein, onder de (toenmalige) hoofdsponsoren Skil en Shimano.
Het nieuwe tenue kan in elk geval door voor de wedstrijd "saaie shirtjes".
Overigens ook meteen de reden dat het nooit Vattenfall kon zijn: dat zou een ploeg opleveren die constant verward wordt met de jongens van Rabobank.
Achteraf bezien geen hele grote openbaring: Argos Oil stond vorig jaar ook al op het shirt, maar dan klein, onder de (toenmalige) hoofdsponsoren Skil en Shimano.
Het nieuwe tenue kan in elk geval door voor de wedstrijd "saaie shirtjes".
Overigens ook meteen de reden dat het nooit Vattenfall kon zijn: dat zou een ploeg opleveren die constant verward wordt met de jongens van Rabobank.
De Ronde van 1985: een slagveld
Een Ronde met onvervalst hondenweer: het komt niet vaak (meer) voor.
De edities die geteisterd werden door de elementen zijn de laatste jaren vrij schaars geworden, maar wie weet hebben we er volgende jaren wel weer een onvervalste tussen zitten.
Wat dat betreft is 1985 een van de meest helse Rondes geweest.
De regen kwam niet alleen uit de lucht vallen, het maakte verschillende beklimmingen tot kleine riviertjes.
Daarbij was het uiteraard ook bar koud.
Het (r)hondeweer maakt de koppenberg eens te meer een halve zeephelling.
Nico Verhoeven leidt de dans op deze, in droge omstandigheden al lastige klim, gevolgd door Phil Anderson en Eddie Planckaert.
De rest belandt in een wirwar van slippende en vallende renners en moet te voet omhoog.
Tussen deze chaos is er nog een renner die al fietsend de koppenberg pakt: Eric Vanderaerden in de Belgische kampioenstrui.
Vlak voor de Koppenberg had hij een lekke band en worstelt zich vervolgens van achteren richting de voorste gelederen.
De koers valt niet meer stil na de koppenberg en dus blijft het hele veld verdeeld in een aantal kleine groepjes.
Vanderaerden vindt in de natte blubber Hennie Kuiper, waarmee hij richting de kopgroep trekt.
Hennie Kuiper is vervolgens degene die vindt dat deze groep niet hard genoeg doorrijdt en demarreert.
Niet lang daarna komt zijn eerdere metgezel Vanderaerden achter Kuiper aan.
Eric heeft nog eens het voordeel van zijn ploegmaat Anderson die ook meespringt in de jacht op Kuiper.
Waar iedereen in de natte kou zoveel mogelijk kledingstukken aanhoudt trekt Vanderaerden op weg naar De Muur nog een jasje uit.
Het is een teken van vorm, die we later nog vaker zouden zien in het wielrennen.
De Muur is een bevestiging van de vorm van Eric: diens medevluchters zien hem op weg naar het kapelletje, op de spekgladde keitjes en tussen kleine waterstromen door, verdwijnen voor een solo richting Meerbeke.
Achter de legendarische winnaar komen nog slechts 23 renners aan in Meerbeke.
Vanderaerdens overwinning wordt vergeleken met de beste dagen van Merckx, maar Eric is er zelf iets bescheidener over.
Het is dan nog geen Merckx anno 1969, maar desalniettemin één van de mooiste stukken wielrennen die de Ronde heeft gezien.
De edities die geteisterd werden door de elementen zijn de laatste jaren vrij schaars geworden, maar wie weet hebben we er volgende jaren wel weer een onvervalste tussen zitten.
Wat dat betreft is 1985 een van de meest helse Rondes geweest.
De regen kwam niet alleen uit de lucht vallen, het maakte verschillende beklimmingen tot kleine riviertjes.
Daarbij was het uiteraard ook bar koud.
Het (r)hondeweer maakt de koppenberg eens te meer een halve zeephelling.
Nico Verhoeven leidt de dans op deze, in droge omstandigheden al lastige klim, gevolgd door Phil Anderson en Eddie Planckaert.
De rest belandt in een wirwar van slippende en vallende renners en moet te voet omhoog.
Tussen deze chaos is er nog een renner die al fietsend de koppenberg pakt: Eric Vanderaerden in de Belgische kampioenstrui.
Vlak voor de Koppenberg had hij een lekke band en worstelt zich vervolgens van achteren richting de voorste gelederen.
De koers valt niet meer stil na de koppenberg en dus blijft het hele veld verdeeld in een aantal kleine groepjes.
Vanderaerden vindt in de natte blubber Hennie Kuiper, waarmee hij richting de kopgroep trekt.
Hennie Kuiper is vervolgens degene die vindt dat deze groep niet hard genoeg doorrijdt en demarreert.
Niet lang daarna komt zijn eerdere metgezel Vanderaerden achter Kuiper aan.
Eric heeft nog eens het voordeel van zijn ploegmaat Anderson die ook meespringt in de jacht op Kuiper.
Waar iedereen in de natte kou zoveel mogelijk kledingstukken aanhoudt trekt Vanderaerden op weg naar De Muur nog een jasje uit.
Het is een teken van vorm, die we later nog vaker zouden zien in het wielrennen.
De Muur is een bevestiging van de vorm van Eric: diens medevluchters zien hem op weg naar het kapelletje, op de spekgladde keitjes en tussen kleine waterstromen door, verdwijnen voor een solo richting Meerbeke.
Achter de legendarische winnaar komen nog slechts 23 renners aan in Meerbeke.
Vanderaerdens overwinning wordt vergeleken met de beste dagen van Merckx, maar Eric is er zelf iets bescheidener over.
Het is dan nog geen Merckx anno 1969, maar desalniettemin één van de mooiste stukken wielrennen die de Ronde heeft gezien.
donderdag 29 maart 2012
De laatste editie van de Ronde zonder muur.
Op de vraag wanneer deze werd gehouden zullen kenners, googlisten en de ouderen onder ons meteen een antwoord kunnen vinden of verzinnen.
Omdat mijn geboorte nog 17 jaar op zich liet wachten toen de Muur voor het laatst niet werd genomen in de Ronde ben ik een van de "googlisten".
Het was dus in 1969, maar Geraardsbergen werd wel doorkruist tijdens deze Ronde.
In plaats van over de echte muur reed men over de Kloosterstraat (tegenwoordig Abdijstraat), men had de Muur al eens geprobeerd in de Ronde, maar het werd een puinhoop zoals het in de jaren '80 het geval zou zijn met de Koppenberg.
Zodoende werd de Muur maar even gelaten voor wat het is, tot het wielrennen er echt aan toe zou zijn.
De Kloosterstraat was ook geen makkelijk hobbeltje: vrij steil en ook over kasseien.
Uiteraard was er één renner die de Muur gewoon rauw op had gevreten in deze natte en winderige editie: Eddy Merckx.
Op deze Kloosterstraat reed hij definitief weg van de groep, om de laatste 70 kilometer de sterke eenzame fietser tegen de wind in te spelen.
Meer dan 5 minuten later was Gimondi binnen en na 8 minuten kon het podium worden gecompleteerd met Marino Basso die de sprint van het peloton won.
Een typische Merckxiaanse overwinning,maar desondanks zou hij de ronde "slechts" twee keer winnen.
Omdat mijn geboorte nog 17 jaar op zich liet wachten toen de Muur voor het laatst niet werd genomen in de Ronde ben ik een van de "googlisten".
Het was dus in 1969, maar Geraardsbergen werd wel doorkruist tijdens deze Ronde.
In plaats van over de echte muur reed men over de Kloosterstraat (tegenwoordig Abdijstraat), men had de Muur al eens geprobeerd in de Ronde, maar het werd een puinhoop zoals het in de jaren '80 het geval zou zijn met de Koppenberg.
Zodoende werd de Muur maar even gelaten voor wat het is, tot het wielrennen er echt aan toe zou zijn.
De Kloosterstraat was ook geen makkelijk hobbeltje: vrij steil en ook over kasseien.
Uiteraard was er één renner die de Muur gewoon rauw op had gevreten in deze natte en winderige editie: Eddy Merckx.
Op deze Kloosterstraat reed hij definitief weg van de groep, om de laatste 70 kilometer de sterke eenzame fietser tegen de wind in te spelen.
Meer dan 5 minuten later was Gimondi binnen en na 8 minuten kon het podium worden gecompleteerd met Marino Basso die de sprint van het peloton won.
Een typische Merckxiaanse overwinning,maar desondanks zou hij de ronde "slechts" twee keer winnen.
woensdag 28 maart 2012
Waarom Chavanel de Ronde gaat winnen.
Mijn topfavoriet voor de Ronde is niet Boonen, niet Cancellara, niet Sagan, ook niet Leukemans en evenzeer geen Stijn Devolder hoewel die naar eigen zeggen de finale grondig heeft verkend en al wat leuke stroken had gevonden voor een mogelijke aanval (naar gelang de koers verloopt).
Nee, bij mij is het Sylvain Chavanel.
Niet meteen de meest gewaagde gok, maar het is de gevaarlijke outsider bij uitstek, een type Devolder in 2008 en 2009.
Zelfde ploeg als Devolder, met een zelfde Tom Boonen waar iedereen in het peloton naar kijkt na het afgelopen weekend.
Niet alleen op de Devolderwijze kan hij het doen, maar in de verdere finale vanuit een favorietengroep.
Zeker wanneer Boonen opnieuw de sterkste lijkt te zijn en ze allemaal op zijn wiel koersen, dan kan een Chavanel op een onverwacht moment wegkletsen.
Vorig jaar was Sylvain natuurlijk ook al dicht: hij moest het alleen nog afleggen tegen de geslepen Nuyens.
Dit jaar is de finale zwaarder geworden en ook dat spreekt in het voordeel van de Fransman aangezien hij wel raad weet met een partij hardrijden in heuvelland.
Mocht het weer ook nog een rol spelen in de zin van regen, wind, buien en/of lage temperaturen dan is het helemaal een droomscenario voor La Machine.
Nee, bij mij is het Sylvain Chavanel.
Niet meteen de meest gewaagde gok, maar het is de gevaarlijke outsider bij uitstek, een type Devolder in 2008 en 2009.
Zelfde ploeg als Devolder, met een zelfde Tom Boonen waar iedereen in het peloton naar kijkt na het afgelopen weekend.
Niet alleen op de Devolderwijze kan hij het doen, maar in de verdere finale vanuit een favorietengroep.
Zeker wanneer Boonen opnieuw de sterkste lijkt te zijn en ze allemaal op zijn wiel koersen, dan kan een Chavanel op een onverwacht moment wegkletsen.
Vorig jaar was Sylvain natuurlijk ook al dicht: hij moest het alleen nog afleggen tegen de geslepen Nuyens.
Dit jaar is de finale zwaarder geworden en ook dat spreekt in het voordeel van de Fransman aangezien hij wel raad weet met een partij hardrijden in heuvelland.
Mocht het weer ook nog een rol spelen in de zin van regen, wind, buien en/of lage temperaturen dan is het helemaal een droomscenario voor La Machine.
Herkomst van het woord waar het allemaal om draait..
De fiets.
Waar komt dit woord vandaan?
Al jaren is er gezocht naar de herkomst van de trouwe tweewieler en twee professoren aan de Universiteit van Gent denken nu achter de echte oorsprong van het woord te zijn gekomen.
Volgens hen leidde het onderzoek naar het Duitse woord voor vervangpaard: "Ersatzpaard".
Zoals vaker kwam de doorbraak in het onderzoek bij een goede alcoholische versnapering, namelijk toen professor Gunnar de Boel een cider ging drinken met Duitse vrienden.
De vrienden noemde de wijn "Viez" (in het Duits uitgesproken als "fiets").
Dit "Viez" is dan weer een verkorting van "Vice-vinum" ofwel Ersatswijn, vervanging voor wijn.
Zo zou het stalen ros dan in het verleden een "Vice-pferd" zijn geweest en ook afgekort zijn tot Viez.
In oude Duitse woordenboeken komt het woord terug als "Fitz" en "Fietse" in het Westfaalse.
Vanuit daar is het begrip dan overgenomen door de Nederlanders.
De Duitsers gebruiken nu vooral fahrrad, ofwel het bij ons nog zelden gebruikte "rijwiel".
Waar komt dit woord vandaan?
Al jaren is er gezocht naar de herkomst van de trouwe tweewieler en twee professoren aan de Universiteit van Gent denken nu achter de echte oorsprong van het woord te zijn gekomen.
Volgens hen leidde het onderzoek naar het Duitse woord voor vervangpaard: "Ersatzpaard".
Zoals vaker kwam de doorbraak in het onderzoek bij een goede alcoholische versnapering, namelijk toen professor Gunnar de Boel een cider ging drinken met Duitse vrienden.
De vrienden noemde de wijn "Viez" (in het Duits uitgesproken als "fiets").
Dit "Viez" is dan weer een verkorting van "Vice-vinum" ofwel Ersatswijn, vervanging voor wijn.
Zo zou het stalen ros dan in het verleden een "Vice-pferd" zijn geweest en ook afgekort zijn tot Viez.
In oude Duitse woordenboeken komt het woord terug als "Fitz" en "Fietse" in het Westfaalse.
Vanuit daar is het begrip dan overgenomen door de Nederlanders.
De Duitsers gebruiken nu vooral fahrrad, ofwel het bij ons nog zelden gebruikte "rijwiel".
maandag 26 maart 2012
De Ronde van 1998
De voorbije jaren zagen we regelmatig hoe Fabian Cancellara een wedstrijd met een aantal tegenslagen toch wist om te buigen tot een sterk en goed einde.
Tot de E3 van afgelopen vrijdag, toen wilde het even helemaal niet.
In 1998 was het pechdeel, met lekke banden en fietswissels aan Johan Museeuw.
Na de technische fouten reed hij nog eens tegen een muurtje aan op de Paddestraat.
Het deert de Flandrien allemaal niet.
Guesdon rijdt een tijdje vooruit en Jesper Skibby doet een chasse patat.
Dat is allemaal leuk voor de favorieten, die rapen ze wel weer op in de finale.
Dit oprapen gebeurt bij Tenbosse, waar vervolgens Museeuw op de pedalen gaat staan en snoeihard de rest achter zich laat.
Wanneer Museeuw een dergelijk machtsvertoon neerzet is het gewoonlijk ook geen halfslachtig vluchtpoginkje.
Als hij de Muur opdraait is dat al een kleine minuut voor een groep met Tchmil, Bartoli, Van Petegem, Zanini en de zijnen.
De race is gereden, Museeuw hoeft niet eens meer om te kijken op weg naar Meerbeke.
Er is genoeg tijd voor de nodige zegegebaren en daarnaast komt De Leeuw van Vlaanderen op gelijke hoogte met Achiel Buysse, Fiorenzo Magni en Eric Leman met drie overwinningen.
Dat het ook bijna de allerlaatste overwinning van Johan Museeuw zou worden zou men, tot ergens op de volgende zondagmiddag, niet vermoeden.
Tot de E3 van afgelopen vrijdag, toen wilde het even helemaal niet.
In 1998 was het pechdeel, met lekke banden en fietswissels aan Johan Museeuw.
Na de technische fouten reed hij nog eens tegen een muurtje aan op de Paddestraat.
Het deert de Flandrien allemaal niet.
Guesdon rijdt een tijdje vooruit en Jesper Skibby doet een chasse patat.
Dat is allemaal leuk voor de favorieten, die rapen ze wel weer op in de finale.
Dit oprapen gebeurt bij Tenbosse, waar vervolgens Museeuw op de pedalen gaat staan en snoeihard de rest achter zich laat.
Wanneer Museeuw een dergelijk machtsvertoon neerzet is het gewoonlijk ook geen halfslachtig vluchtpoginkje.
Als hij de Muur opdraait is dat al een kleine minuut voor een groep met Tchmil, Bartoli, Van Petegem, Zanini en de zijnen.
De race is gereden, Museeuw hoeft niet eens meer om te kijken op weg naar Meerbeke.
Er is genoeg tijd voor de nodige zegegebaren en daarnaast komt De Leeuw van Vlaanderen op gelijke hoogte met Achiel Buysse, Fiorenzo Magni en Eric Leman met drie overwinningen.
Dat het ook bijna de allerlaatste overwinning van Johan Museeuw zou worden zou men, tot ergens op de volgende zondagmiddag, niet vermoeden.
Alternatieve versies van De Ronde.
De finish in Oudenaarde heeft de parcoursbouwers uitgenodigd om de finale te veranderen in een veredeld criterium, volgens de critici tenminste.
Het is wel een pittig criterium met de Oude Kwaremont en Paterberg.
In het verleden kende De ronde ook al een plaatselijke ronde rond Meerbeke en deze bleef ook toen de Muur al in het parcours zat.
Pas in de jaren '80 kwam de Muur dichter bij de aankomst te liggen toen dat rondje uit de koers werd gehaald.
Een aantal serieuze en niet-serieuze versies van een Ronde van Vlaanderen die niet meer in Meerbeke eindigt maar in Oudenaarde, Geraardsbergen of andere, grotere plaats.
Versie 1: Aankomst in Geraardsbergen
Eerste doorkomst is via de Muur/kapelmuur, na de beklimming volgt nog een lus die de renners uiteindelijk weer doet uitkomen bij de Vesten.
Een Waalse Pijlvariant, met aankomst boven op de kapelmuur kan ook nog, maar is misschien weer lastig met alle supporters en drukte vandien.
Versie 2: Iets compactere Ronde
In plaats van starten in Brugge, starten in een stad die oostelijker ligt, zoals Gent, of zuidelijker zoals Roeselare.
Hierdoor is een lus met hierin toch Geraardsbergen mogelijk.
De Muur wordt dan weliswaar eerder bedwongen, maar wel redelijk in de finale.
Versie 3: (nog) Creatiever gebruik van de beklimmingen en kasseistroken.
Er zijn naast de gebruikelijke beklimmingen ook nog wel een aantal andere klimmetjes en kasseistroken te vinden in het Vlaamse land, klimmetjes die ooit werden opgenomen in de Ronde, maar nu vergeten zijn.
Deze in combinatie met de bekende hindernissen rond Oudenaarde.
Versie 4: De Hein Verbruggenversie
Gebaseerd op een tekening die ik in 2006 maakte.
Het is wel een pittig criterium met de Oude Kwaremont en Paterberg.
In het verleden kende De ronde ook al een plaatselijke ronde rond Meerbeke en deze bleef ook toen de Muur al in het parcours zat.
Pas in de jaren '80 kwam de Muur dichter bij de aankomst te liggen toen dat rondje uit de koers werd gehaald.
Een aantal serieuze en niet-serieuze versies van een Ronde van Vlaanderen die niet meer in Meerbeke eindigt maar in Oudenaarde, Geraardsbergen of andere, grotere plaats.
Versie 1: Aankomst in Geraardsbergen
Eerste doorkomst is via de Muur/kapelmuur, na de beklimming volgt nog een lus die de renners uiteindelijk weer doet uitkomen bij de Vesten.
Een Waalse Pijlvariant, met aankomst boven op de kapelmuur kan ook nog, maar is misschien weer lastig met alle supporters en drukte vandien.
Versie 2: Iets compactere Ronde
In plaats van starten in Brugge, starten in een stad die oostelijker ligt, zoals Gent, of zuidelijker zoals Roeselare.
Hierdoor is een lus met hierin toch Geraardsbergen mogelijk.
De Muur wordt dan weliswaar eerder bedwongen, maar wel redelijk in de finale.
Versie 3: (nog) Creatiever gebruik van de beklimmingen en kasseistroken.
Er zijn naast de gebruikelijke beklimmingen ook nog wel een aantal andere klimmetjes en kasseistroken te vinden in het Vlaamse land, klimmetjes die ooit werden opgenomen in de Ronde, maar nu vergeten zijn.
Deze in combinatie met de bekende hindernissen rond Oudenaarde.
Versie 4: De Hein Verbruggenversie
Gebaseerd op een tekening die ik in 2006 maakte.
zondag 25 maart 2012
Tom op Stoom
Vorig jaar zat iedereen op het achterwiel van Cancellara in de Ronde en Parijs - Roubaix.
Dit jaar wordt er hoogstwaarschijnlijk, alsof we weer rond 2008 zitten, het meest naar Boonen gestaard in deze koersen.
Twee wedstrijden in drie dagen en drie voor Quickstep in amper een week.
Het is nog meer 2005-2006 all over again.
Wanneer iedereen naar Boonen kijkt heeft diens ploeg natuurlijk minimaal twee troeven in handen in Terpstra en Chavanel, waarbij de laatste de beste papieren lijkt te hebben om een Devoldertje te doen.
Niet alleen Tom, maar ook Peter Sagan is goed bij de pinken.
Vandaag mee in een korte uitval van Cancellara en vervolgens tweede aan de meet: waar je zou zeggen dat Sagan blijft verbazen lijkt hij deze fase ook al voorbij te zijn.
Mocht Gilbert zo vierkant blijven draaien als in de voorbije maand, dan kan de Slowaak eens een poging doen om Philippes honneurs waar te nemen in de Ronde en wat daarna nog allemaal komt.
Anders is het hopen op een mooi duel op een Cauberg, een Huys Muurtje of in een voorstadje van Luik.
Dit jaar wordt er hoogstwaarschijnlijk, alsof we weer rond 2008 zitten, het meest naar Boonen gestaard in deze koersen.
Twee wedstrijden in drie dagen en drie voor Quickstep in amper een week.
Het is nog meer 2005-2006 all over again.
Wanneer iedereen naar Boonen kijkt heeft diens ploeg natuurlijk minimaal twee troeven in handen in Terpstra en Chavanel, waarbij de laatste de beste papieren lijkt te hebben om een Devoldertje te doen.
Niet alleen Tom, maar ook Peter Sagan is goed bij de pinken.
Vandaag mee in een korte uitval van Cancellara en vervolgens tweede aan de meet: waar je zou zeggen dat Sagan blijft verbazen lijkt hij deze fase ook al voorbij te zijn.
Mocht Gilbert zo vierkant blijven draaien als in de voorbije maand, dan kan de Slowaak eens een poging doen om Philippes honneurs waar te nemen in de Ronde en wat daarna nog allemaal komt.
Anders is het hopen op een mooi duel op een Cauberg, een Huys Muurtje of in een voorstadje van Luik.
zaterdag 24 maart 2012
Project 1t4i: nog een weekje gissen?
Veel speculaties zijn in de rondte gegaan over wat nu vanaf komende vrijdag op de shirtjes van de renners, de ploegleiderswagens en alle andere bedrukking en bestickering van de ploeg zal staan die nu nog rondtoert met de naam " Project 1t4i".
Zeker is dat de sponsor deze geheimzinnigheid wil ophouden vanwege een reclamecampagne die ze gelijktijdig met de start van de wielersponsoring willen starten.
We hadden al geruchten over Bosch, vervolgens energiemaatschappij E.on en daarna Argos Oil.
Het laatste gerucht klinkt het hardnekkigst.
Toch duikt er een volgende naam op, een die al bekend is in de wielerwereld: Vattenfall.
Ploegleider Spekenbrink liet al eens doorschemeren dat de nieuwe sponsor goed zou passen bij het duurzame en innovatieve karakter van de ploeg.
Laat nou net Vattenfall een bedrijf zijn van ambitieuze groene ecoplannetjes en daarnaast Spekenbrink de Duitse talenten Kittel en Degenkolb voor 2012 aangekocht te hebben..
Klinkt vrij plausibel, maar als noch Spekenbrink, zijn vrouw en Sissy van Alebeek (algemeen manager van de ploeg) hun mond voorbij praten weten we het vrijdagavond en zien we ze voor het eerst in vol ornaat in actie tijdens de ronde.
Zeker is dat de sponsor deze geheimzinnigheid wil ophouden vanwege een reclamecampagne die ze gelijktijdig met de start van de wielersponsoring willen starten.
We hadden al geruchten over Bosch, vervolgens energiemaatschappij E.on en daarna Argos Oil.
Het laatste gerucht klinkt het hardnekkigst.
Toch duikt er een volgende naam op, een die al bekend is in de wielerwereld: Vattenfall.
Ploegleider Spekenbrink liet al eens doorschemeren dat de nieuwe sponsor goed zou passen bij het duurzame en innovatieve karakter van de ploeg.
Laat nou net Vattenfall een bedrijf zijn van ambitieuze groene ecoplannetjes en daarnaast Spekenbrink de Duitse talenten Kittel en Degenkolb voor 2012 aangekocht te hebben..
Klinkt vrij plausibel, maar als noch Spekenbrink, zijn vrouw en Sissy van Alebeek (algemeen manager van de ploeg) hun mond voorbij praten weten we het vrijdagavond en zien we ze voor het eerst in vol ornaat in actie tijdens de ronde.
vrijdag 23 maart 2012
E3: de offday van Cancellara
Fabian Cancellara had zichzelf een betere dag voorgesteld toen hij vanochtend wakker werd en de vogeltjes floten, het zonnetje scheen en zijn fiets glimmend stond te wachten om voortgestuwd te worden door de machtige benen van zijn Zwitserse berijder.
Echter was het niet de dag van de fiets en ook niet van de man die hem bereed.
Al voordat de Muur van Geraardsbergen was bereikt, in de E3 is de televisie-uitzending dan nog niet eens begonnen, had Fabian een valpartij en twee lekke banden gehad.
In de heuvelzone gooit hij even zijn benen los, met Boonen en onder meer Sagan bij hem in het kielzog.
Maar nog niet eens bovenaan de Oude Kwaremont loopt de lucht uit zijn voorwiel.
Vervolgens wisselt hij zijn wiel op een vrij ongelukkig punt: bij het uitkomen van een bocht.
Soms gaat dit goed, maar vandaag niet: Carlos Barredo is degene die iets wijder de bocht uitstormt en op Cancellara inrijdt.
Spartacus schudt even zijn pijnlijke lijf en is weer vertrokken.
Barredo blijft achter met een gebroken onderarm, evenals een supporter die ook naar de eerste hulp kan.
Een kunststukje zoals vorig jaar, toen hij ook met allerlei materiaalproblemen kampte, zit er echter niet meer in.
Zeker niet omdat het peloton na de heuvels weer in elkaar schuift en men aanstuurt op een massasprint.
Echter was het niet de dag van de fiets en ook niet van de man die hem bereed.
Al voordat de Muur van Geraardsbergen was bereikt, in de E3 is de televisie-uitzending dan nog niet eens begonnen, had Fabian een valpartij en twee lekke banden gehad.
In de heuvelzone gooit hij even zijn benen los, met Boonen en onder meer Sagan bij hem in het kielzog.
Maar nog niet eens bovenaan de Oude Kwaremont loopt de lucht uit zijn voorwiel.
Vervolgens wisselt hij zijn wiel op een vrij ongelukkig punt: bij het uitkomen van een bocht.
Soms gaat dit goed, maar vandaag niet: Carlos Barredo is degene die iets wijder de bocht uitstormt en op Cancellara inrijdt.
Spartacus schudt even zijn pijnlijke lijf en is weer vertrokken.
Barredo blijft achter met een gebroken onderarm, evenals een supporter die ook naar de eerste hulp kan.
Een kunststukje zoals vorig jaar, toen hij ook met allerlei materiaalproblemen kampte, zit er echter niet meer in.
Zeker niet omdat het peloton na de heuvels weer in elkaar schuift en men aanstuurt op een massasprint.
Het Vlaamse WielerABC
Nu we midden in de periode van de Vlaamse koersen zitten is een ABCeetje wel eens handig.
Wat komt het peloton en de kijker tegen in deze en komende weken?
Achterin de koers
In de zware wedstrijden zie je weinig van wat er achter de top gebeurt.
Maar ook hier worden nogal eens heroïsche wedstrijden gereden: renners die ondanks 15 lekke banden nog door willen, renners die hoe dan ook het Velodroom van Roubaix willen halen en er soms zo laat aankomen dat de deuren al dicht zijn, besmeurde gezichten, bloedende ledematen, renners die de laatste 20 kilometer geen zadel meer hadden.
Boonen
Tien jaar geleden was hij al de sterkste achter Museeuw in Parijs - Roubaix, maar moest Hincapie helpen, die ook nog eens in de sloot ging liggen.
Daarna werd Tom Boonen de topper in het Vlaamse en Noordfranse kasseienwerk.
De afgelopen jaren mag hij het topfavorietschap delen met Cancellara.
Cancellara
Topfavoriet in elke vlaamse koers waaraan hij deelneemt.
Uiteraard kijkt de rest dan alleen naar hem (en Boonen) waardoor gevaarlijke outsiders voorop kunnen raken en er toch een spannende koers van maken (zie Ronde van Vlaanderen en Parijs - Roubaix 2011)
Dokkeren
Het rijden over kinderkopjes en ruwere kasseien.
Met de handen niet te krampachtig aan het stuur en een grote versnelling over deze kasseistroken denderen en rammelen.
E3 (prijs) harelbeke
De graadmeter voor de Ronde van Vlaanderen en soms ook een mooiere wedstrijd om te zien.
Verschoven naar vrijdag omdat zondag Gent - Wevelgem wordt gehouden en beide worldtour wedstrijden mogen niet in twee opeenvolgende dagen plaatsvinden.
Fietswissel
Een door Fabian Cancellara geïntroduceerde afleidingsmanoeuvre: halverwege de koers is er iets met zijn fiets, hij valt terug, wisselt de fiets en rijdt daarna iedereen zoek.
Gilbert
Wordt vooral naar gekeken in de tweede helft van april en juist daarom kan hij o zo gevaarlijk zijn komende weken.
Het Nieuwsblad
Vlaams dagblad, met een bijzonder originele naam.
Deze is een aantal jaren terug gefuseerd met "Het Volk" en zo veranderde de openingskoers in "Omloop het Nieuwsblad".
"Omloop het volk" klonk wat gezelliger en inderdaad: volkser, zoals het wielrennen ooit was.
Ingelmunster
Was het eerste "dorp van de Ronde" in 2000.
Sindsdien wordt er ieder jaar een dorp uitgekozen als "dorp van de ronde" en meestal wordt een prominent persoon die iets met de Ronde te maken heeft gehad hier gehuldigd of herdacht en daaromheen zijn er ook allerlei feestelijkheden.
Jan Raas
De Nederlander die tot dusver de Ronde het vaakst won van alle Nederlanders: tweemaal (1979 en 1983).
Kemmelberg
Niet te verwarren met Camelback.
Klimmetje in Gent - Wevelgem die vroeger een afdaling had over kasseien.
Toen daar talloze renners over de weg stuiterden besloten ze het volgende jaar de asfaltweg maar te nemen.
Lekke Band
Maakt kasseienrijden nog wel eens een kansspel.
Muur van Geraardsbergen
Wielermonument die door de Ronde van Vlaanderen plotseling genegeerd wordt.
Wel mag ie door als anoniem heuveltje in de E3 prijs.
Nick Nuyens
Renner met grotere hersenen dan zijn motortje.
Dat voordeel levert hem nog wel eens leuke resultaten op.
Oude Kwaremont
Heuveltje in de Vlaamse ardennen, vaak een van de figuranten in de grote wedstrijden.
Tot 2012: de Nieuwe Ronde.
Plots zal de Oude Kwaremont de rol van de Muur overnemen, als voorlaatste klim van de Ronde.
Paterberg
De Muur (of Bosberg, aangezien hij de ook laatste klim is voor de aankomst) van de Nieuwe Ronde.
Minstens zo steil, drie keer beklommen in de Nieuwe Finale, maar minder legendarisch.
voor Niki Terpstra was het in Dwars door Vlaanderen de plek om solo verder te gaan.
Quizzen
In Vlaanderen kan men naar hartelust quizzen bij verschillende quizclubs/verenigingen.
Uiteraard zullen deze de komende weken vaak over de koers gaan.
Ronderenner
Geen Contador, Evans, Wiggins of broertjes Schleck, maar ditmaal mannen als Boonen, Cancellara, Nuyens, Flecha, Chavanel, Terpstra, Langeveld, maar ook Gilbert, Leukemans, Hincapie en Breschel.
Specialized
Zo goed, dat renners er zelfs zegegebaren aan wijden.
Tuinieren
Als protest tegen het verdwijnen van de Muur uit de Ronde is er een actie opgezet via Facebook om met zoveel mogelijk mensen in de tuin te werken terwijl de koers voorbij komt.
Uit het zadel
Op de koppenberg, paterberg en de Muur gaan de meeste renners wel uit het zadel, behalve eentje: Fabian Cancellara.
Velodroom van Roubaix
De mooiste plek om eenzaam en alleen aan te komen, of dat nu als winnaar is of als jonge renner die het toch binnen de tijdslimiet haalde.
Wevelgem
Dorp in West-Vlaanderen.
Op de aankomst van een wielerklassieker op een zondag in maart (voorheen een woensdag in april) na, valt er weinig te beleven.
Zwaar
Dat wordt het zeker: of het nu stof is of modder, of alles daartussenin: kasseien zijn niet in de parcoursen opgenomen om er een lieflijk zondagmiddagtochtje van te maken.
Wat komt het peloton en de kijker tegen in deze en komende weken?
Achterin de koers
In de zware wedstrijden zie je weinig van wat er achter de top gebeurt.
Maar ook hier worden nogal eens heroïsche wedstrijden gereden: renners die ondanks 15 lekke banden nog door willen, renners die hoe dan ook het Velodroom van Roubaix willen halen en er soms zo laat aankomen dat de deuren al dicht zijn, besmeurde gezichten, bloedende ledematen, renners die de laatste 20 kilometer geen zadel meer hadden.
Boonen
Tien jaar geleden was hij al de sterkste achter Museeuw in Parijs - Roubaix, maar moest Hincapie helpen, die ook nog eens in de sloot ging liggen.
Daarna werd Tom Boonen de topper in het Vlaamse en Noordfranse kasseienwerk.
De afgelopen jaren mag hij het topfavorietschap delen met Cancellara.
Cancellara
Topfavoriet in elke vlaamse koers waaraan hij deelneemt.
Uiteraard kijkt de rest dan alleen naar hem (en Boonen) waardoor gevaarlijke outsiders voorop kunnen raken en er toch een spannende koers van maken (zie Ronde van Vlaanderen en Parijs - Roubaix 2011)
Dokkeren
Het rijden over kinderkopjes en ruwere kasseien.
Met de handen niet te krampachtig aan het stuur en een grote versnelling over deze kasseistroken denderen en rammelen.
E3 (prijs) harelbeke
De graadmeter voor de Ronde van Vlaanderen en soms ook een mooiere wedstrijd om te zien.
Verschoven naar vrijdag omdat zondag Gent - Wevelgem wordt gehouden en beide worldtour wedstrijden mogen niet in twee opeenvolgende dagen plaatsvinden.
Fietswissel
Een door Fabian Cancellara geïntroduceerde afleidingsmanoeuvre: halverwege de koers is er iets met zijn fiets, hij valt terug, wisselt de fiets en rijdt daarna iedereen zoek.
Gilbert
Wordt vooral naar gekeken in de tweede helft van april en juist daarom kan hij o zo gevaarlijk zijn komende weken.
Het Nieuwsblad
Vlaams dagblad, met een bijzonder originele naam.
Deze is een aantal jaren terug gefuseerd met "Het Volk" en zo veranderde de openingskoers in "Omloop het Nieuwsblad".
"Omloop het volk" klonk wat gezelliger en inderdaad: volkser, zoals het wielrennen ooit was.
Ingelmunster
Was het eerste "dorp van de Ronde" in 2000.
Sindsdien wordt er ieder jaar een dorp uitgekozen als "dorp van de ronde" en meestal wordt een prominent persoon die iets met de Ronde te maken heeft gehad hier gehuldigd of herdacht en daaromheen zijn er ook allerlei feestelijkheden.
Jan Raas
De Nederlander die tot dusver de Ronde het vaakst won van alle Nederlanders: tweemaal (1979 en 1983).
Kemmelberg
Niet te verwarren met Camelback.
Klimmetje in Gent - Wevelgem die vroeger een afdaling had over kasseien.
Toen daar talloze renners over de weg stuiterden besloten ze het volgende jaar de asfaltweg maar te nemen.
Lekke Band
Maakt kasseienrijden nog wel eens een kansspel.
Muur van Geraardsbergen
Wielermonument die door de Ronde van Vlaanderen plotseling genegeerd wordt.
Wel mag ie door als anoniem heuveltje in de E3 prijs.
Nick Nuyens
Renner met grotere hersenen dan zijn motortje.
Dat voordeel levert hem nog wel eens leuke resultaten op.
Oude Kwaremont
Heuveltje in de Vlaamse ardennen, vaak een van de figuranten in de grote wedstrijden.
Tot 2012: de Nieuwe Ronde.
Plots zal de Oude Kwaremont de rol van de Muur overnemen, als voorlaatste klim van de Ronde.
Paterberg
De Muur (of Bosberg, aangezien hij de ook laatste klim is voor de aankomst) van de Nieuwe Ronde.
Minstens zo steil, drie keer beklommen in de Nieuwe Finale, maar minder legendarisch.
voor Niki Terpstra was het in Dwars door Vlaanderen de plek om solo verder te gaan.
Quizzen
In Vlaanderen kan men naar hartelust quizzen bij verschillende quizclubs/verenigingen.
Uiteraard zullen deze de komende weken vaak over de koers gaan.
Ronderenner
Geen Contador, Evans, Wiggins of broertjes Schleck, maar ditmaal mannen als Boonen, Cancellara, Nuyens, Flecha, Chavanel, Terpstra, Langeveld, maar ook Gilbert, Leukemans, Hincapie en Breschel.
Specialized
Zo goed, dat renners er zelfs zegegebaren aan wijden.
Tuinieren
Als protest tegen het verdwijnen van de Muur uit de Ronde is er een actie opgezet via Facebook om met zoveel mogelijk mensen in de tuin te werken terwijl de koers voorbij komt.
Uit het zadel
Op de koppenberg, paterberg en de Muur gaan de meeste renners wel uit het zadel, behalve eentje: Fabian Cancellara.
Velodroom van Roubaix
De mooiste plek om eenzaam en alleen aan te komen, of dat nu als winnaar is of als jonge renner die het toch binnen de tijdslimiet haalde.
Wevelgem
Dorp in West-Vlaanderen.
Op de aankomst van een wielerklassieker op een zondag in maart (voorheen een woensdag in april) na, valt er weinig te beleven.
Zwaar
Dat wordt het zeker: of het nu stof is of modder, of alles daartussenin: kasseien zijn niet in de parcoursen opgenomen om er een lieflijk zondagmiddagtochtje van te maken.
donderdag 22 maart 2012
De volgende stap van Niki
Niki terpstra is een renner met de ambitie om eens te schitteren in de Ronde, of liever nog: in Parijs - Roubaix.
De laatste koers bezorgde Niki het wielervirus, toen hij zag hoe Johan Museeuw de kasseien uit de grond reed en vooral na zijn zware blessure nog tweemaal won in een indrukwekkende solo.
De indrukwekkende solo is ook wel iets voor Niki, zo bleek ook in Dwars door Vlaanderen.
Samen met ploegmakker Chavanel is hij naar de kopgroep gereden, om deze uiteindelijk verder uit te dunnen en met Wallays kwam hij helemaal voorop te zitten.
Wallays volgde het tempo van Terpstra op de Paterberg niet meer en daarachter kon er, met hulp van zijn sterke ploeggenoot Chavanel, niet gereageerd worden op de aanval.
Niki pakt zo zijn "dikke vette vis" en de kans is groot dat het de komende jaren niet alleen bij Dwars door Vlaanderen zal blijven.
Op zijn Devolders voorop blijven terwijl de rest naar Boonen, Chavanel en ook Cancellara kijkt in de Ronde of Parijs - Roubaix?
Het klinkt als een mooi, maar niet onwaarschijnlijk scenario.
De laatste koers bezorgde Niki het wielervirus, toen hij zag hoe Johan Museeuw de kasseien uit de grond reed en vooral na zijn zware blessure nog tweemaal won in een indrukwekkende solo.
De indrukwekkende solo is ook wel iets voor Niki, zo bleek ook in Dwars door Vlaanderen.
Samen met ploegmakker Chavanel is hij naar de kopgroep gereden, om deze uiteindelijk verder uit te dunnen en met Wallays kwam hij helemaal voorop te zitten.
Wallays volgde het tempo van Terpstra op de Paterberg niet meer en daarachter kon er, met hulp van zijn sterke ploeggenoot Chavanel, niet gereageerd worden op de aanval.
Niki pakt zo zijn "dikke vette vis" en de kans is groot dat het de komende jaren niet alleen bij Dwars door Vlaanderen zal blijven.
Op zijn Devolders voorop blijven terwijl de rest naar Boonen, Chavanel en ook Cancellara kijkt in de Ronde of Parijs - Roubaix?
Het klinkt als een mooi, maar niet onwaarschijnlijk scenario.
woensdag 21 maart 2012
Spaanse toestanden in Catalonie, of ook weer niet.
Het weer heeft besloten een toevoeging te geven aan de bergetappe van de ronde van Catalonie.
Waar wij niets te klagen hebben over het lenteweer kwam daar de sneeuwschep en winterjas beter tot zijn recht.
Het peloton werd de natte, koude en bij tijden ook witte wereld ingestuurd en het werd toch nog mediterraans, maar dan vooral in de chaotische zin van het woord.
Verschillende renners afgestapt en vervolgens werd de etappe drastisch ingekort, zonder dat de renners eigenlijk goed wisten waar dan de finish lag.
Dit voorkwam een Breukink, Hampsten en Vandevelde-aankomst, waarbij ditmaal Steven Kruiswijk wellicht de rol van Breukink had kunnen innemen.
Ergens op een klim eindigde de wedstrijd en degene die voorop reed in de kopgroep mocht de etappe hebben.
In dit geval was de gelukkige Janez Brajkovic.
De tijdsverschillen zijn echter niet meegeteld en mochten de protesten uitblijven zijn het een aantal vrij makkelijk verdiende WT puntjes.
Waar wij niets te klagen hebben over het lenteweer kwam daar de sneeuwschep en winterjas beter tot zijn recht.
Het peloton werd de natte, koude en bij tijden ook witte wereld ingestuurd en het werd toch nog mediterraans, maar dan vooral in de chaotische zin van het woord.
Verschillende renners afgestapt en vervolgens werd de etappe drastisch ingekort, zonder dat de renners eigenlijk goed wisten waar dan de finish lag.
Dit voorkwam een Breukink, Hampsten en Vandevelde-aankomst, waarbij ditmaal Steven Kruiswijk wellicht de rol van Breukink had kunnen innemen.
Ergens op een klim eindigde de wedstrijd en degene die voorop reed in de kopgroep mocht de etappe hebben.
In dit geval was de gelukkige Janez Brajkovic.
De tijdsverschillen zijn echter niet meegeteld en mochten de protesten uitblijven zijn het een aantal vrij makkelijk verdiende WT puntjes.
dinsdag 20 maart 2012
Tweemaal Albasini in Catalunya
GreenEdge boert goed in het begin van het seizoen en met name de voorbije weken.
Met Gerrans Milaan - San Remo binnenhalen, de ploegentijdrit in de Tirreno en vervolgens de eerste twee etappes van de ronde van Catalonie met Michael Albasini.
Hoe Albasini deze twee ritten kaapt?
Gisteren door gewoon mee te gaan in de voege vlucht en op een klim in de finale van de etappe de medevluchters te lossen en het laatste deel solo af te leggen.
Vandaag werd hij gelost in de beklimming van eerste categorie vlak voor het eind, maar in de afdaling vond hij het eerste peloton terug en maakte het ditmaal af in de sprint, tegen wat overgebleven punchers.
Morgen zal het wat lastiger worden voor Albasini, daar er een lange slotklim zijn benen zal verwelkomen.
Wat overigens niet wil zeggen dat Albasini niet kan klimmen (top 10 Waalse Pijl, Winst Ronde van Oostenrijk).
Met Gerrans Milaan - San Remo binnenhalen, de ploegentijdrit in de Tirreno en vervolgens de eerste twee etappes van de ronde van Catalonie met Michael Albasini.
Hoe Albasini deze twee ritten kaapt?
Gisteren door gewoon mee te gaan in de voege vlucht en op een klim in de finale van de etappe de medevluchters te lossen en het laatste deel solo af te leggen.
Vandaag werd hij gelost in de beklimming van eerste categorie vlak voor het eind, maar in de afdaling vond hij het eerste peloton terug en maakte het ditmaal af in de sprint, tegen wat overgebleven punchers.
Morgen zal het wat lastiger worden voor Albasini, daar er een lange slotklim zijn benen zal verwelkomen.
Wat overigens niet wil zeggen dat Albasini niet kan klimmen (top 10 Waalse Pijl, Winst Ronde van Oostenrijk).
maandag 19 maart 2012
Milaan - San Remo aangepast?
Milaan - San Remo 2013 zou wel eens een verder gewijzigde finale kunnen krijgen dan enkel de al aardig sprinternekkende Le Manie.
De afgelopen twee edities waarin de winnaar al niet uit de massasprint tevoorschijn werd getoverd blijken nog niet genoeg voor organisator Mauro Vegni.
Niet alleen Mauro Vegni, maar ook de winkeliers in San Remo zouden een andere finale willen zien.
Finishen meteen na de afdaling van de Poggio zou voor hen beter uitkomen, want dan kan het centrum van de stad openblijven.
Naast Le Manie zijn er natuurlijk nog wel genoeg andere klimmetjes te vinden, zoals een aantal heuvels die ook in Trofeo Laigueglia zitten (het kustplaatsje dat normaal gepasseerd wordt vlak voor de Capo Mele).
Echter wordt de route dan ook een stuk langer, tenzij de route eerder al wat meer westwaarts gaat (ten koste van de Turchino, maar met andere klimmetjes in het binnenland).
Dit is een grove schets van dat idee, met een extra klim voor de Capo Mele (Trofeo Laigueglia) en een kortere aanloop naar de kust (met ook een of twee klimmen in plaats van de Turchino).
Op facebook vond ik nog een extremer idee: La Primavera gewoon bij de zuiderburen laten eindigen, net als de Ronde: in Oudenaarde.
De Koppenberg is in dat geval het nieuwe zwart, eh ik bedoel Poggio.
De afgelopen twee edities waarin de winnaar al niet uit de massasprint tevoorschijn werd getoverd blijken nog niet genoeg voor organisator Mauro Vegni.
Niet alleen Mauro Vegni, maar ook de winkeliers in San Remo zouden een andere finale willen zien.
Finishen meteen na de afdaling van de Poggio zou voor hen beter uitkomen, want dan kan het centrum van de stad openblijven.
Naast Le Manie zijn er natuurlijk nog wel genoeg andere klimmetjes te vinden, zoals een aantal heuvels die ook in Trofeo Laigueglia zitten (het kustplaatsje dat normaal gepasseerd wordt vlak voor de Capo Mele).
Echter wordt de route dan ook een stuk langer, tenzij de route eerder al wat meer westwaarts gaat (ten koste van de Turchino, maar met andere klimmetjes in het binnenland).
Dit is een grove schets van dat idee, met een extra klim voor de Capo Mele (Trofeo Laigueglia) en een kortere aanloop naar de kust (met ook een of twee klimmen in plaats van de Turchino).
Op facebook vond ik nog een extremer idee: La Primavera gewoon bij de zuiderburen laten eindigen, net als de Ronde: in Oudenaarde.
De Koppenberg is in dat geval het nieuwe zwart, eh ik bedoel Poggio.
zaterdag 17 maart 2012
Het lesje van Simon
Simon Gerrans leerde in de voorbije Tour Down Under en Parijs - Nice een lesje aankomen van Valverde.
De ene keer was Valverde gewoon beter en de andere keer begon Simon van te ver aan de sprint, om dan toch nog tweede te worden.
Nu was er geen Valverde te bekennen en ook geen Cavendish, want die kon het tempo niet volgen op Le Manie.
Hoogerland ging op de Poggio, maar dat was vergeefs, de poging van Nibali had meer fans: Cancellara en Gerrans gingen mee.
Het gat na de top maar 5 seconden, maar Cancellara was een dolle stier die de rode lap op de Lungomare al zag wapperen.
Spartacus waande zichzelf in een tijdrit, vergat pokeren of andere manieren van koersen die voorkomen dat je first of all losers wordt en Simon Gerrans zat te lachen in het wiel, aangezien Nibali stukzat.
De tweede Australische winnaar in de Primavera op rij en ook in de geschiedenis.
Met deze zege, plus in elke grote ronde één etappe is Gerrans al een aardig grote renner en wie weet wat hij in april nog kan doen, zeker wanneer een Gilbert toch niet in vorm zou komen en hij ook in een rechtstreeks duel met bijvoorbeeld de Valverdes van deze wereld de lessen uit eerdere koersen toe kan passen.
De ene keer was Valverde gewoon beter en de andere keer begon Simon van te ver aan de sprint, om dan toch nog tweede te worden.
Nu was er geen Valverde te bekennen en ook geen Cavendish, want die kon het tempo niet volgen op Le Manie.
Hoogerland ging op de Poggio, maar dat was vergeefs, de poging van Nibali had meer fans: Cancellara en Gerrans gingen mee.
Het gat na de top maar 5 seconden, maar Cancellara was een dolle stier die de rode lap op de Lungomare al zag wapperen.
Spartacus waande zichzelf in een tijdrit, vergat pokeren of andere manieren van koersen die voorkomen dat je first of all losers wordt en Simon Gerrans zat te lachen in het wiel, aangezien Nibali stukzat.
De tweede Australische winnaar in de Primavera op rij en ook in de geschiedenis.
Met deze zege, plus in elke grote ronde één etappe is Gerrans al een aardig grote renner en wie weet wat hij in april nog kan doen, zeker wanneer een Gilbert toch niet in vorm zou komen en hij ook in een rechtstreeks duel met bijvoorbeeld de Valverdes van deze wereld de lessen uit eerdere koersen toe kan passen.
donderdag 15 maart 2012
Milaan - San Remo: Le manie als vrij nieuwe hindernis.
Milaan - San Remo is lang, maar voor de huidige generatie sprinters en de ploegen die om deze mannen zijn gebouwd geen groot probleem meer te noemen.
Het logische gevolgd: we kregen we ieder jaar een massasprint te zien, met een enkele uitzondering tussendoor toen een ontketende Pozzato de sprinters net achter zich hield.
De organisatie moest in 2008 de route een beetje wijzigen door een aardverschuiving en de omleiding ging over een heuvel met de naam Le manie.
Toeval of niet, maar de wedstrijd leverde voor het eerst in jaren geen massasprint op: een groep met aanvallers en punchers maakten het verschil op de Poggio en hieruit reed Cancellara naar de bloemen op de Lungomare, die in deze editie ook voor het eerst de aankomst was dankzij werkzaamheden op de Via Roma.
Ook de volgende edities mocht Le Manie blijven, maar in 2009 en 2010 liep de wedstrijd opnieuw uit op de ouderwetse massasprint.
Vorig jaar zorgde Le Manie dan op een andere manier voor de schifting in de wedstrijd: in de natte afdaling vielen een aantal renners en ontstond er een breuk in het peloton.
De meeste topsprinters zaten in het verkeerde deel en deze kwam nooit meer terug bij de kop.
Er volgde een mooie finale met een groepje waaruit iedere renner zo ongeveer om beurten een aanval plaatste.
Matthew Goss was de laatste die zijn kruit ontstak.
Of Le Manie dit jaar direct of indirect een rol gaat spelen is de vraag.
De kans is wel groot dat Le Manie nog wel eens opgevolgd wordt door een andere beklimming in de aanloop naar de Capi.
De editie van 2011 deed in ieder geval hunkeren naar meer en het liefst niet door een natte afdaling, maar door de zwaarte van de koers op zich.
Het logische gevolgd: we kregen we ieder jaar een massasprint te zien, met een enkele uitzondering tussendoor toen een ontketende Pozzato de sprinters net achter zich hield.
De organisatie moest in 2008 de route een beetje wijzigen door een aardverschuiving en de omleiding ging over een heuvel met de naam Le manie.
Toeval of niet, maar de wedstrijd leverde voor het eerst in jaren geen massasprint op: een groep met aanvallers en punchers maakten het verschil op de Poggio en hieruit reed Cancellara naar de bloemen op de Lungomare, die in deze editie ook voor het eerst de aankomst was dankzij werkzaamheden op de Via Roma.
Ook de volgende edities mocht Le Manie blijven, maar in 2009 en 2010 liep de wedstrijd opnieuw uit op de ouderwetse massasprint.
Vorig jaar zorgde Le Manie dan op een andere manier voor de schifting in de wedstrijd: in de natte afdaling vielen een aantal renners en ontstond er een breuk in het peloton.
De meeste topsprinters zaten in het verkeerde deel en deze kwam nooit meer terug bij de kop.
Er volgde een mooie finale met een groepje waaruit iedere renner zo ongeveer om beurten een aanval plaatste.
Matthew Goss was de laatste die zijn kruit ontstak.
Of Le Manie dit jaar direct of indirect een rol gaat spelen is de vraag.
De kans is wel groot dat Le Manie nog wel eens opgevolgd wordt door een andere beklimming in de aanloop naar de Capi.
De editie van 2011 deed in ieder geval hunkeren naar meer en het liefst niet door een natte afdaling, maar door de zwaarte van de koers op zich.
dinsdag 13 maart 2012
Milaan - San Remo, juich pas na de finishlijn!
De finale met de capi (met tegenwoordig ook de toegevoegde La Manie) en de Poggio vlak voor de havenstad San Remo is niet makkelijk met ruim 250 kilometer in de benen.
Echter blijven er de laatste 15 jaar in de regel genoeg sprinters en hun ploegmaten over om er een massasprint van te maken.
Deze massasprint op de Lungomare, of voorheen de Via Roma wordt meestal door een grote naam gewonnen.
In 2004 loopt de koers ook uit op een massasprint, pogingen van Dekker, Vicioso en een Bettini met een dosis Grinta die de sterkte van een dubbele espresso ruimschoots ontstijgt op de Poggio waren leuk geprobeerd, maar geen lang leven beschoren.
Het peloton raast de Via Roma op en Erik Zabel wordt gelanceerd, hij kent de stenen van de Via Roma als geen ander: vier keer gooide hij zijn voorwiel al als eerste over die witte lijn even verderop.
Nu gaat het dan weer gebeuren, een vijfde maal en daarmee gaat hij de legendarische Bartali in de all-time zegelijst definitief van de derde plek verdringen.
Nog 20 meter, Erik denkt dat er niemand meer langszij kan komen en richt zich op.
De in magenta gehulde armen van Erik reiken al bijna naar de hemel, het voorwiel zoekt de streep.
Plots is er iets dat niet klopt: in de rechterooghoek van Erik doemt een tweede voorwiel op, het is Oscar Freire die een van zijn befaamde jumps heeft geplaatst.
Luttele centimeters en milliseconden voor Zabel passeert diens voorwiel de finishlijn.
De finishfoto toont vervolgens een ongeëvenaarde uitdrukking van de term "te vroeg juichen".
Echter blijven er de laatste 15 jaar in de regel genoeg sprinters en hun ploegmaten over om er een massasprint van te maken.
Deze massasprint op de Lungomare, of voorheen de Via Roma wordt meestal door een grote naam gewonnen.
In 2004 loopt de koers ook uit op een massasprint, pogingen van Dekker, Vicioso en een Bettini met een dosis Grinta die de sterkte van een dubbele espresso ruimschoots ontstijgt op de Poggio waren leuk geprobeerd, maar geen lang leven beschoren.
Het peloton raast de Via Roma op en Erik Zabel wordt gelanceerd, hij kent de stenen van de Via Roma als geen ander: vier keer gooide hij zijn voorwiel al als eerste over die witte lijn even verderop.
Nu gaat het dan weer gebeuren, een vijfde maal en daarmee gaat hij de legendarische Bartali in de all-time zegelijst definitief van de derde plek verdringen.
Nog 20 meter, Erik denkt dat er niemand meer langszij kan komen en richt zich op.
De in magenta gehulde armen van Erik reiken al bijna naar de hemel, het voorwiel zoekt de streep.
Plots is er iets dat niet klopt: in de rechterooghoek van Erik doemt een tweede voorwiel op, het is Oscar Freire die een van zijn befaamde jumps heeft geplaatst.
Luttele centimeters en milliseconden voor Zabel passeert diens voorwiel de finishlijn.
De finishfoto toont vervolgens een ongeëvenaarde uitdrukking van de term "te vroeg juichen".
maandag 12 maart 2012
Losse (gebroken) handjes
Carlos Barredo deed het al eens voor in de Tour de France van 2010: een gevecht oplossen door een wiel te pakken en op de tegenstander in te beuken.
Flecha had onlangs tijdens een training onenigheid met een automobilist en dit geschil werd op fysieke wijze uitgepraat.
Juan - Antonio voelde zich geïnspireerd door de vechtkunsten van Barredo en ging de belager te lijf met een wiel.
Helaas voor Flecha had deze man Barredo ook nog vers in het geheugen en weerde de aanval af, waardoor Flecha zijn hand brak en nu een tijdje buitenspel staat.
Voor degene die niet weten waarover ik het heb, of die het (met risico op botbreuken) eens willen uitproberen op een boze automobilist hebben we de beelden van Barredo's vriendelijke onderonsje met Rui Costa.
Flecha had onlangs tijdens een training onenigheid met een automobilist en dit geschil werd op fysieke wijze uitgepraat.
Juan - Antonio voelde zich geïnspireerd door de vechtkunsten van Barredo en ging de belager te lijf met een wiel.
Helaas voor Flecha had deze man Barredo ook nog vers in het geheugen en weerde de aanval af, waardoor Flecha zijn hand brak en nu een tijdje buitenspel staat.
Voor degene die niet weten waarover ik het heb, of die het (met risico op botbreuken) eens willen uitproberen op een boze automobilist hebben we de beelden van Barredo's vriendelijke onderonsje met Rui Costa.
De klasse van Sagan
Dat Sagan een klasbak eerste klas is lag al buiten kijf.
Het niveau waarop hij fietst al halen met zijn 22 jaar is slechts weggelegd voor hele grote renners of de renner die een vroege piek kent,maar in ieder geval is het indrukwekkend.
In de Tirreno wint hij de bergetappe en in de voorbije rit sleurt hij, in dienst van Nibali, op indrukwekkende wijze aan kop van de favorietengroep.
De vluchters werden telkens teruggepakt en toen hij van kop af ging in de laatste kilometer was alleen Rodriguez nog in staat om zijn befaamde punch te plaatsen.
Neem dan komende zaterdag, Milaan - San Remo.
Zou Sagan al genoeg inhoud hebben om op de Cipressa of Poggio met diezelfde Rodriguez, of andere punchers, de aanval te kunnen kiezen?
Het niveau waarop hij fietst al halen met zijn 22 jaar is slechts weggelegd voor hele grote renners of de renner die een vroege piek kent,maar in ieder geval is het indrukwekkend.
In de Tirreno wint hij de bergetappe en in de voorbije rit sleurt hij, in dienst van Nibali, op indrukwekkende wijze aan kop van de favorietengroep.
De vluchters werden telkens teruggepakt en toen hij van kop af ging in de laatste kilometer was alleen Rodriguez nog in staat om zijn befaamde punch te plaatsen.
Neem dan komende zaterdag, Milaan - San Remo.
Zou Sagan al genoeg inhoud hebben om op de Cipressa of Poggio met diezelfde Rodriguez, of andere punchers, de aanval te kunnen kiezen?
zondag 11 maart 2012
Een nette Parijs - Nice van Lieuwe
Voorafgaand aan de rit naar de zon was Lieuwe Westra een outsider, maar heel veel meer niet.
Voor Nederland zou een Bauke Mollema wellicht meer kans hebben op een goed klassement en er waren genoeg andere mannen die de top drie in het klassement konden bezetten.
Vacansoleil heeft Lieuwe Westra echter de ruimte gegeven om zich te ontwikkelen, 4 kilo lichaamsgewicht overboord te zetten en in Parijs - Nice voor een goed klassement te gaan.
In de regenachtige omstandigheden tijdens de proloog wordt Lieuwe negentiende, op 20 seconden van ploegmakker Larsson, 19 op Wiggins, 16 op Leipheimer en ook een handvol seconden op een aantal andere kanshebbers.
Maar "ut beest" doet zijn huiswerk goed in de eerste etappe en wanneer de waaiers ontstaan zit hij in de voorste waaier.
Ook Wiggins, Valverde, Leipheimer, van garderen en Jeanneson zijn mee, maar de rest van de mogelijke favorieten missen de slag.
Het harde werk van Lieuwe werpt vervolgens zijn vruchten af in de bergopaankomsten die volgen.
In etappe vier sprint hij al met de besten mee en moet Meersman en Bole voor laten gaan, maar anders is het in de klim bij Mende.
Wanneer de favorieten de gaskraan opendraaien heeft hij net wat meer in zijn benen dan Wiggins.
Lieuwe staat zelf te kijken van het gat dat hij in korte tijd weet te slaan en verliest van verbazing en blijdschap een aantal seconden met juichen.
De zege is binnen en daarbij ook de tweede plek in het klassement, op een goede tijdrit achterstand van Wiggins.
De goede tijdrit is er uiteraard ook, maar Wiggins is toch de betere.
Ergens ook een gelukje, want mocht Westra de tijdrit winnen met een paar seconden voorsprong, zoals in de tussentijden nog leek, dan zal hij zich toch nog een tijdje afgevraagd hebben waarom hij zo vroeg stopte met fietsen in Mende.
Voor Nederland zou een Bauke Mollema wellicht meer kans hebben op een goed klassement en er waren genoeg andere mannen die de top drie in het klassement konden bezetten.
Vacansoleil heeft Lieuwe Westra echter de ruimte gegeven om zich te ontwikkelen, 4 kilo lichaamsgewicht overboord te zetten en in Parijs - Nice voor een goed klassement te gaan.
In de regenachtige omstandigheden tijdens de proloog wordt Lieuwe negentiende, op 20 seconden van ploegmakker Larsson, 19 op Wiggins, 16 op Leipheimer en ook een handvol seconden op een aantal andere kanshebbers.
Maar "ut beest" doet zijn huiswerk goed in de eerste etappe en wanneer de waaiers ontstaan zit hij in de voorste waaier.
Ook Wiggins, Valverde, Leipheimer, van garderen en Jeanneson zijn mee, maar de rest van de mogelijke favorieten missen de slag.
Het harde werk van Lieuwe werpt vervolgens zijn vruchten af in de bergopaankomsten die volgen.
In etappe vier sprint hij al met de besten mee en moet Meersman en Bole voor laten gaan, maar anders is het in de klim bij Mende.
Wanneer de favorieten de gaskraan opendraaien heeft hij net wat meer in zijn benen dan Wiggins.
Lieuwe staat zelf te kijken van het gat dat hij in korte tijd weet te slaan en verliest van verbazing en blijdschap een aantal seconden met juichen.
De zege is binnen en daarbij ook de tweede plek in het klassement, op een goede tijdrit achterstand van Wiggins.
De goede tijdrit is er uiteraard ook, maar Wiggins is toch de betere.
Ergens ook een gelukje, want mocht Westra de tijdrit winnen met een paar seconden voorsprong, zoals in de tussentijden nog leek, dan zal hij zich toch nog een tijdje afgevraagd hebben waarom hij zo vroeg stopte met fietsen in Mende.
vrijdag 9 maart 2012
Als je het over den duvel hebt
Dan bijt hij je in je kont!
Rabobank leek inspiratieloos, maar ze hebben de kritiek gehoord of zelfs deze blog gelezen.
Vandaag was het Ll Cool S all over again.
Samen met Jens Voigt, altijd goed als het richting Zuid - Frankrijk gaat, was hij overgebleven na een vlucht.
Hoewel Jens de sprint als eerste inzette en niet wachtte tot Luis-Leon van achter zou komen opzetten lukte het de Raborenner maar net om Jens te verslaan.
Mollema moest helaas met een griepje opgeven, maar hij was niet de enige want er lijkt een virus rond te gaan in het peloton.
Rabobank leek inspiratieloos, maar ze hebben de kritiek gehoord of zelfs deze blog gelezen.
Vandaag was het Ll Cool S all over again.
Samen met Jens Voigt, altijd goed als het richting Zuid - Frankrijk gaat, was hij overgebleven na een vlucht.
Hoewel Jens de sprint als eerste inzette en niet wachtte tot Luis-Leon van achter zou komen opzetten lukte het de Raborenner maar net om Jens te verslaan.
Mollema moest helaas met een griepje opgeven, maar hij was niet de enige want er lijkt een virus rond te gaan in het peloton.
donderdag 8 maart 2012
Waar Rabo het laat afweten is er Vacansoleil
Met dit stukje heb ik niet het doel om een wielerploeg af te branden op een tegenvallende seizoensstart, maar wel een kleine pluim in de kont van de tweede Nederlandse worldtourploeg.
Het feit dat Nederland er nu twee heeft geeft meer speelruimte en mogelijkheden tot een concurrentiestrijd die vooral Rabobank wakker schudt.
Het kan zijn dat Rabo wat later piekt, maar de renners lijken op dit moment ook inspiratie kwijt te zijn.
Het feit dat dan ook nog Michael Matthews tegen de vlakte gaat in de Tirreno helpt ook niet mee.
de verwondingen lijken mee te vallen, maar het is geen goede voorbereiding op de Primavera.
Misschien heeft de ploeg het nu al veelbesproken "Gilbertsyndroom" en staan ze er gewoon, dadelijk in april en later.
Vacansoleil is dan behoorlijk sterker van start gegaan in 2012 en dan met name in de huidige koers naar de zon.
De proloog was voor Larsson en vandaag sprong Lieuwe Westra weg uit de zojuist ontstane favorietengroep in de klim naar Mende.
Of Lieuwe de klimmersbenen ook naar Nice weet te brengen?
Het feit dat Nederland er nu twee heeft geeft meer speelruimte en mogelijkheden tot een concurrentiestrijd die vooral Rabobank wakker schudt.
Het kan zijn dat Rabo wat later piekt, maar de renners lijken op dit moment ook inspiratie kwijt te zijn.
Het feit dat dan ook nog Michael Matthews tegen de vlakte gaat in de Tirreno helpt ook niet mee.
de verwondingen lijken mee te vallen, maar het is geen goede voorbereiding op de Primavera.
Misschien heeft de ploeg het nu al veelbesproken "Gilbertsyndroom" en staan ze er gewoon, dadelijk in april en later.
Vacansoleil is dan behoorlijk sterker van start gegaan in 2012 en dan met name in de huidige koers naar de zon.
De proloog was voor Larsson en vandaag sprong Lieuwe Westra weg uit de zojuist ontstane favorietengroep in de klim naar Mende.
Of Lieuwe de klimmersbenen ook naar Nice weet te brengen?
woensdag 7 maart 2012
Een herhaling van Tour Down Under
De tweede etappe van Parijs - Nice liep uit op een herhaling van een heuvelopaankomst in Australië.
Valverde won ook nu met een klein verschil op de Simon Gerrans, waarbij het opvallend was hoe Gerrans van ver kwam en de laatste 50 meter veruit het snelst was.
Helaas koop je daar niets voor, maar wellicht een les voor latere afspraken in Wallonië en Zuid- limburg.
Hier dient natuurlijk wel rekening gehouden te worden met een Waal die in vorm deze twee met gemak degradeert tot de mannen die voor plek 2 sprinten.
De afspraak in april kan Nick Nuyens echter vergeten, hij viel in de proloog en blijkt een breukje in zijn heup te hebben overgehouden aan deze glijpartij.
Dit is uiteraard op zijn zachtst gezegd een blessure die op een niet heel gelukkig moment in de voorbereiding op de Ronde komt.
Valverde won ook nu met een klein verschil op de Simon Gerrans, waarbij het opvallend was hoe Gerrans van ver kwam en de laatste 50 meter veruit het snelst was.
Helaas koop je daar niets voor, maar wellicht een les voor latere afspraken in Wallonië en Zuid- limburg.
Hier dient natuurlijk wel rekening gehouden te worden met een Waal die in vorm deze twee met gemak degradeert tot de mannen die voor plek 2 sprinten.
De afspraak in april kan Nick Nuyens echter vergeten, hij viel in de proloog en blijkt een breukje in zijn heup te hebben overgehouden aan deze glijpartij.
Dit is uiteraard op zijn zachtst gezegd een blessure die op een niet heel gelukkig moment in de voorbereiding op de Ronde komt.
maandag 5 maart 2012
In waaiers richting de zon
Parijs - Nice is ouderwets begonnen: met wisselvallig weer in de beginetappes.
Dat was vorig jaar nog anders: toen reden de renners van de zon naar de regen.
Met de wind uit de juiste hoek veranderde het peloton in waaiers en dat heeft meteen een belangrijke schifting opgeleverd voor het eindklassement, want alleen Alejandro Valverde, Bradley Wiggins, Levi Leipheimer, Van Garderen, Jeannesson, Montfort en Kiserlovski zaten in het voorste gelid.
De rest van de mannen met klassementsapiraties hebben tweeënhalve minuut of meer aan de koersbroek gesmeerd gekregen.
Uiteraard zaten de mannen van de Omloop ook in de voorste waaier: Boonen als winnaar, Degenkolb en Vanmarcke ook goed voorin.
Morgen wordt er ook weer wat schiftingswerk verwacht, met een derde categorie helling aan het einde.
Dat was vorig jaar nog anders: toen reden de renners van de zon naar de regen.
Met de wind uit de juiste hoek veranderde het peloton in waaiers en dat heeft meteen een belangrijke schifting opgeleverd voor het eindklassement, want alleen Alejandro Valverde, Bradley Wiggins, Levi Leipheimer, Van Garderen, Jeannesson, Montfort en Kiserlovski zaten in het voorste gelid.
De rest van de mannen met klassementsapiraties hebben tweeënhalve minuut of meer aan de koersbroek gesmeerd gekregen.
Uiteraard zaten de mannen van de Omloop ook in de voorste waaier: Boonen als winnaar, Degenkolb en Vanmarcke ook goed voorin.
Morgen wordt er ook weer wat schiftingswerk verwacht, met een derde categorie helling aan het einde.
zondag 4 maart 2012
Fabian is terug.
Vorig jaar niet altijd in de vorm van zijn leven en een paar keer weggeblazen in grote tijdritten door de man die komende week op zoek gaat naar zijn tweede zege in de koers naar de zon.
In de finale probeerde Greg van Avermaet de rest stof te laten proeven.
Spartacus, volgens eigen zeggen, nog niet in vorm ontwaakte bij het zien van de met zand vermengde grinta en liet Van Avermaet achter in zijn stof.
Zoals vanouds bij Cancellara is een gaatje laten ook de strijd tegen hem laten.
De supporters die wel op waren komen draven op de Piazza del campo zagen Fab ... don't wait for the rest of the group .. ian ouderwets solo binnenkomen.
Cancellara draagt zijn zege op aan zijn pasgeleden overleden oom.
Voor de mooie beelden:
In de finale probeerde Greg van Avermaet de rest stof te laten proeven.
Spartacus, volgens eigen zeggen, nog niet in vorm ontwaakte bij het zien van de met zand vermengde grinta en liet Van Avermaet achter in zijn stof.
Zoals vanouds bij Cancellara is een gaatje laten ook de strijd tegen hem laten.
De supporters die wel op waren komen draven op de Piazza del campo zagen Fab ... don't wait for the rest of the group .. ian ouderwets solo binnenkomen.
Cancellara draagt zijn zege op aan zijn pasgeleden overleden oom.
Voor de mooie beelden:
vrijdag 2 maart 2012
Le strade Bianche, de heroische weg naar Siena
Veel ogen zijn gericht op Parijs - Nice, de Tirreno en de "battaglia" op de Ligurische capi richting San Remo.
Vlak voor deze strijdtonelen uit is er de Monte Paschi Eroica, tegenwoordig beter bekend als "Strade Bianche" die na een aantal mooie edities steeds meer bekendheid krijgt.
De strade bianche liggen er na vele koersloze maanden beter bij dan het Bos van Wallers en wachten op een opvolger van Weening of Gilbert.
In droog weer is het nog erger stofhappen dan in een Dakarrally, terwijl wanneer het nat is de strade bianche het stof lijken te hebben opgezogen, maar na het opzuigen van al het stof het zuigende werk voorzetten door uit te zijn op de wielen van racefietsen.
Naast de witte stroken zijn er uiteraard de, al dan niet met sfeervolle cipressen aan beide zijden, Toscaanse heuvels om de 190 kilometer niet zachtzinnig te laten verlopen.
Het peloton is dan al eens de prachtige stad Siena gepasseerd, want het daadwerkelijke bezoek wordt uitgesteld tot de laatste kilometers.
Door de oude straten met de karakteristieke bruine huizen met nog een uitsmijter van 9 procent voordat de eenzame held zal worden ontvangen of een groepje renners als waren ze de paarden van de fameuze paardenrace op de Piazza del campo.
Vlak voor deze strijdtonelen uit is er de Monte Paschi Eroica, tegenwoordig beter bekend als "Strade Bianche" die na een aantal mooie edities steeds meer bekendheid krijgt.
De strade bianche liggen er na vele koersloze maanden beter bij dan het Bos van Wallers en wachten op een opvolger van Weening of Gilbert.
In droog weer is het nog erger stofhappen dan in een Dakarrally, terwijl wanneer het nat is de strade bianche het stof lijken te hebben opgezogen, maar na het opzuigen van al het stof het zuigende werk voorzetten door uit te zijn op de wielen van racefietsen.
Naast de witte stroken zijn er uiteraard de, al dan niet met sfeervolle cipressen aan beide zijden, Toscaanse heuvels om de 190 kilometer niet zachtzinnig te laten verlopen.
Het peloton is dan al eens de prachtige stad Siena gepasseerd, want het daadwerkelijke bezoek wordt uitgesteld tot de laatste kilometers.
Door de oude straten met de karakteristieke bruine huizen met nog een uitsmijter van 9 procent voordat de eenzame held zal worden ontvangen of een groepje renners als waren ze de paarden van de fameuze paardenrace op de Piazza del campo.
donderdag 1 maart 2012
Gemaaid gras in Vlaanderen
1 april 2012, zomaar een zondag in het Vlaamse land.
Een oudere man trapt nog in een aprilvis van zijn kleinzoontje om hem in de waan te laten dat die grapjes nog werken, de zon probeert door de wolken te breken en je lacht iets te vriendelijk, maar wel subtiel naar je buurvrouw of buurman.
Vandaag is echter niet zomaar een zondag in het voorjaar, maar het is de dag van De Ronde, de hoogmis van het Vlaamse wielrennen.
Echter heeft de organisatie besloten om (als aprilgrap?) niet naar Meerbeke te rijden, maar een aantal ronden rond Oudenaarde.
Geen Muur, geen Bosberg en zelfs een andere "Rodania"!
Nu is er een groepje Muuristen die op hun wijze wil protesteren tegen dit feit en wel met de grasmaaier!
Ditmaal gaat het motortje niet in een fiets, maar de grasmaaier gaat aan tijdens de koers.
Wanneer er een boel mensen gaan grasmaaien op het moment dat de Ronde voorbijkomt zou het op tv lijken alsof de plaatselijke bevolking liever in de tuin bezig is dan hun helden supporteren.
Of dit ook daadwerkelijk door veel trotse tuinbezitters gepraktiseerd wordt is nog de vraag en bovendien staat er waarschijnlijk toch het nodige publiek langs de weg, of de ronde nu in Oudenaarde of in Meerbeke eindigt.
Een oudere man trapt nog in een aprilvis van zijn kleinzoontje om hem in de waan te laten dat die grapjes nog werken, de zon probeert door de wolken te breken en je lacht iets te vriendelijk, maar wel subtiel naar je buurvrouw of buurman.
Vandaag is echter niet zomaar een zondag in het voorjaar, maar het is de dag van De Ronde, de hoogmis van het Vlaamse wielrennen.
Echter heeft de organisatie besloten om (als aprilgrap?) niet naar Meerbeke te rijden, maar een aantal ronden rond Oudenaarde.
Geen Muur, geen Bosberg en zelfs een andere "Rodania"!
Nu is er een groepje Muuristen die op hun wijze wil protesteren tegen dit feit en wel met de grasmaaier!
Ditmaal gaat het motortje niet in een fiets, maar de grasmaaier gaat aan tijdens de koers.
Wanneer er een boel mensen gaan grasmaaien op het moment dat de Ronde voorbijkomt zou het op tv lijken alsof de plaatselijke bevolking liever in de tuin bezig is dan hun helden supporteren.
Of dit ook daadwerkelijk door veel trotse tuinbezitters gepraktiseerd wordt is nog de vraag en bovendien staat er waarschijnlijk toch het nodige publiek langs de weg, of de ronde nu in Oudenaarde of in Meerbeke eindigt.
Abonneren op:
Posts (Atom)