dinsdag 26 juni 2007

Tour de France 1999

Het dopingnieuws en geruchten domineren het wielerland.
Daarbij proberen veel dubieuze figuren de geloofwaardigheid terug te winnen.

Dat is niet alleen nu, maar ook in 1999.
Want de Tour de France van één jaar eerder was namelijk uitgelopen in een dopingschandaal.
Maar ook toen bleef het dopingnieuws nog een lange tijd doorwalsen.
Marco Pantani werd bijvoorbeeld betrapt op te hoge hematocrietwaarden tijdens de Giro en kon z'n roze trui aan Ivan Gotti geven.

Er zijn spanningen voor de start van de tour, spanningen voor nieuwe dopingschandalen, hoe triest het ook mag klinken.

Favorieten voor de eindzege na het letterlijk wegvallen van Jan Ullrich en het figuurlijk wegvallen van Pantani worden gezien in Bobby Julich, Richard Virenque, Pavel Tonkof, Alex Zülle, Fernando Escartin en wij Nederlanders hopen op Michael Boogerd.

Men schaart na goede resultaten in eerdere rondes toch ook Lance Armstrong onder de favorieten.
Zou hij na zijn opmerkelijke terugkeer uit de kankerafgrond ook in de tour meekunnen met de besten?

In Le Puy du fou vindt de proloog plaats en daar toont Lance meteen hoe sterk hij is: Hij rijdt Zülle en Olano in 7 kilometer op ruim 7 seconden.

Na de eerste krachtmeting maken de sprinters zich weer traditioneel op voor de eerste vlakke week.
Jaan Kirsipuu wint de eerste sprint en neemt een etappe later dankzij de bonificatieseconden de gele trui over.

In de tweede etappe heeft de Tourdirectie besloten om de renners over een spekglad weggetje te sturen, een weggetje dat enkel bij eb te berijden is.
Het gaat dus ook meteen mis, verschillende glijpartijen breken het peloton in stukken waarop de ploeg van Armstrong (US Postal) een flink tempo gaat rijden.
Dat om wat kanshebbers die in deze malaise achterop geraakt waren op grote achterstand te rijden.
Michael Boogerd, Alex Zülle en Ivan Gotti verliezen ruim 6 minuten en kunnen vooralsnog een goede klassering vergeten.

Man van de eerste week is Mario Cipollini, hij wint vier etappes op rij, waarvan een etappe die met een gemiddelde snelheid van 50,3 kilometers per uur werd gereden, nog steeds een record voor een touretappe in lijn.



Op zondag 11 juli mogen de klassementsrenners weer.
Een tijdrit van 57 kilometer rond Metz in de heuvels.
Hier zet Lance Armstrong nogmaals iedereen te kijken, alleen Alex Zülle weet binnen een minuut van de Amerikaan te blijven.
Daarachter vliegt Bobby Julich de tour uit, heeft Richard Virenque het aan de stok met nukkige reclameauto's en schiet Abraham Olano rechtdoor in de strobalen.
Michael Boogerd verliest nog eens 8 minuten.

Maar wanneer Armstrong ook in de bergen uithaalt is de verwondering compleet.
Een man die kanker heeft gehad en dan zo presteert, dat kan niet zonder do...
Geweldig, fenomenaal!



Er volgen wat overgangsritten, met telkens een groepje vluchters dat om de etappe mag vechten.
Winnaar in Saint Etiënne (de elfde etappe) is Ludo Dierckxens.
Maar de beste man geeft tijdens de dopingcontrole ineens toe dat ook hij niet van de verboden snoeptrommel af kon blijven.
Mét etappezege op zak mag hij vertrekken.

Het peloton trekt dan alweer de pyreneën in, waar Armstrong zijn leiding consolideert en op weg gaat naar de tourzege.
Niet voordat de texaan nog even in wat kranten beschuldigd wordt van het gebruik van verboden ontstekingsremmers, maar dat verhaal wordt meteen eenvoudig weggewuifd.
Jaren later worden er wel sporen van EPO gevonden in een paar van diens urinestalen in deze tour, maar ook dit wordt onder een grote mat geveegd.

De eerste tour de Lance is dus een feit,nog steeds niemand zou dan vermoeden dat zelfs Pantani, Ullrich en wat andere "junks" deze Yank niet van 7 tourzeges af zouden kunnen houden.
Minder plezier beleefde de Rabobankploeg, buiten valpartijen en zieke renners haalden ze tot aan Parijs geen enkele etappezege.
Op de Champs Elysees is er dan toch nog een lichtpuntje voor Rabo.. Robbie Mcewen weet de sprint te winnen.


Alex Zülle is tweede en blijkt buiten de 6 minuten die hij verloor op een algenpaadje "maar" anderhalve minuut toegegeven te hebben op Lance Armstrong.
Buiten de dopebekentenis van Dierckxens komt er niets meer naar buiten, de tour gaat de geschiedenis in en er wordt uitgekeken naar de Tour van 2000, met Ullrich en Pantani.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten