Tussen alle serieuzere posts een maf bericht!
Oscar Pereiro Sio, inmiddels al lang en breed wielrenner af, was op het strand bij Vigo en dan op het deel waar de billen (en borsten bij de dames) helemaal bloot gaan.
Hier had een agent zich neergevleid en besloot bij het zien van vrouwelijk schoon (of mannelijk schoon, zoals ooggetuige Oscar Pereiro) zijn sterke arm der wet in te zetten voor een potje masturberen.
Aangezien er ook minderjarige bezoekers waren die dit schouwspel konden zien besloot Pereiro de agent aan te spreken op diens gedrag.
De agent was het er niet mee eens en vond dat Oscar zich maar gauw terug moest trekken.
De oud-tourwinnaar deed dit, maar niet zonder de lokale politie in te schakelen die de rukkende collega arresteerden.
dinsdag 31 januari 2012
maandag 30 januari 2012
WK Veldrijden: Achter zeven Belgen
Veel is er over geschreven en gezegd: het WK veldrijden.
Het veldrijden volg ik dan niet zó intensief, maar afgelopen zondag zat ik er toch eens voor klaar.
Toen Niels Albert wegreed kreeg ik meteen een flashback naar de enige cyclocrosswedstrijd die ik ooit live had bijgewoond: die van Veghel - Eerde in 2008.
Net als op die bewuste zondag was de rest voornamelijk nog aan het rijden voor de tweede plaats.
Belangrijk verschil met toen is dat er toen niet alleen Belgen achter Albert aanreden, nee toen waren er ook Lars Boom en Thijs Al die de wedstrijd nog iets van een internationaal tintje gaven.
Helaas gaan de meeste toppers die niet Belgisch zijn voor de weg en blijft er weinig concurrentie over.
Hopelijk voor de sport komt hier wel verandering in, anders heb je over een aantal jaren een sport die in één of twee landen op topniveau wordt uitgeoefend, zoals bijvoorbeeld korfbal waarbij ook altijd de finale wordt gespeeld tussen Nederland en België.
Het veldrijden volg ik dan niet zó intensief, maar afgelopen zondag zat ik er toch eens voor klaar.
Toen Niels Albert wegreed kreeg ik meteen een flashback naar de enige cyclocrosswedstrijd die ik ooit live had bijgewoond: die van Veghel - Eerde in 2008.
Net als op die bewuste zondag was de rest voornamelijk nog aan het rijden voor de tweede plaats.
Belangrijk verschil met toen is dat er toen niet alleen Belgen achter Albert aanreden, nee toen waren er ook Lars Boom en Thijs Al die de wedstrijd nog iets van een internationaal tintje gaven.
Helaas gaan de meeste toppers die niet Belgisch zijn voor de weg en blijft er weinig concurrentie over.
Hopelijk voor de sport komt hier wel verandering in, anders heb je over een aantal jaren een sport die in één of twee landen op topniveau wordt uitgeoefend, zoals bijvoorbeeld korfbal waarbij ook altijd de finale wordt gespeeld tussen Nederland en België.
zaterdag 28 januari 2012
Bartali's List
Gino Bartali, een groot renner uit het "echte oude wielrennen" krijgt waarschijnlijk postuum een prijs toegekend in een totaal andere categorie dan het winnen van een gele of roze trui.
Zoals de overleveringen altijd luiden zijn de grootste jaren van Bartali verloren gegaan door de tweede wereldoorlog.
Groots was hij in die dagen op een andere manier naar nu blijkt uit onderzoek van diens zoon, een Italiaans journalist en een aantal nabestaanden van Joden die de oorlog hebben meegemaakt.
Bartali zou namelijk tijdens zijn trainingstochten pasfoto's van Joden mee hebben genomen naar een klooster bij Assisi.
In dit klooster werden de pasfoto's gebruikt voor het vervalsen van de persoonsbewijzen van deze Joden (minstens 800) om ze zo te redden van deportatie.
Of het verhaal klopt moeten onderzoeken vanuit Israël nu uit gaan wijzen.
Een deel van dit verhaal is al een tijdje bekend, waarbij Bartali ook een aantal onderduikers hielp die in datzelfde klooster zouden zijn ondergedoken.
Daarbij ook dat Bartali tijdens één van de tochten opgepakt werd en gemarteld en hierna diens vrouw en kind moesten onderduiken.
Na de oorlog dreigde er in Italië nieuwe grote problemen toen er een moordaanslag werd gepleegd op Palmiro Togliatti, de leider van de communistische partij in Italië.
Onrusten en nog meer problemen in het naoorlogse Italië.
Op dat moment reed in Frankrijk Gino Bartali in de Tour, maar lag nog niet bepaald in winnende positie.
Toch kon dit wel eens een troef zijn voor president De Gasperi in het herstellen van de orde in het land.
Bartali werd gebeld tijdens de rustdag met de boodschap om een etappe te winnen en zo voor een klassieke afleiding in de vorm van brood en spelen te geven voor de verhitte bevolking.
Bartali zette nog hoger in: "Ik win gewoon de hele Tour!"
De volgende dag volgde een zware alpenrit over Allos, Vars en de Izoard waarin Bartali een fameuze solo neerzette en met overmacht won.
Nog niet genoeg voor geel, maar hij deed dit kunstje nog eens dunnetjes over in de volgende etappe(s) om zo de Tour nog te winnen met 26 minuten voorsprong.
In Italië zorgde het massale aanmoedigen van de held min of meer voor verbroedering, een dreiging voor grote volksonrust of zelfs een burgeroorlog was geweken.
Zoals de overleveringen altijd luiden zijn de grootste jaren van Bartali verloren gegaan door de tweede wereldoorlog.
Groots was hij in die dagen op een andere manier naar nu blijkt uit onderzoek van diens zoon, een Italiaans journalist en een aantal nabestaanden van Joden die de oorlog hebben meegemaakt.
Bartali zou namelijk tijdens zijn trainingstochten pasfoto's van Joden mee hebben genomen naar een klooster bij Assisi.
In dit klooster werden de pasfoto's gebruikt voor het vervalsen van de persoonsbewijzen van deze Joden (minstens 800) om ze zo te redden van deportatie.
Of het verhaal klopt moeten onderzoeken vanuit Israël nu uit gaan wijzen.
Een deel van dit verhaal is al een tijdje bekend, waarbij Bartali ook een aantal onderduikers hielp die in datzelfde klooster zouden zijn ondergedoken.
Daarbij ook dat Bartali tijdens één van de tochten opgepakt werd en gemarteld en hierna diens vrouw en kind moesten onderduiken.
Na de oorlog dreigde er in Italië nieuwe grote problemen toen er een moordaanslag werd gepleegd op Palmiro Togliatti, de leider van de communistische partij in Italië.
Onrusten en nog meer problemen in het naoorlogse Italië.
Op dat moment reed in Frankrijk Gino Bartali in de Tour, maar lag nog niet bepaald in winnende positie.
Toch kon dit wel eens een troef zijn voor president De Gasperi in het herstellen van de orde in het land.
Bartali werd gebeld tijdens de rustdag met de boodschap om een etappe te winnen en zo voor een klassieke afleiding in de vorm van brood en spelen te geven voor de verhitte bevolking.
Bartali zette nog hoger in: "Ik win gewoon de hele Tour!"
De volgende dag volgde een zware alpenrit over Allos, Vars en de Izoard waarin Bartali een fameuze solo neerzette en met overmacht won.
Nog niet genoeg voor geel, maar hij deed dit kunstje nog eens dunnetjes over in de volgende etappe(s) om zo de Tour nog te winnen met 26 minuten voorsprong.
In Italië zorgde het massale aanmoedigen van de held min of meer voor verbroedering, een dreiging voor grote volksonrust of zelfs een burgeroorlog was geweken.
donderdag 26 januari 2012
Argentijnse Steaks
Twee dagen was het feest voor de sprinter van het biljartvlakke in de Tour de San Luis: Chicchi.
Chicchi en Boonen eindigden zelfs op één en twee in de tweede etappe, Quickstep waant zich in een Zuid Amerikaans Qatar met een dergelijke start en de combinatie Chicchi en Boonen is ook grappig te noemen aangezien Chicchi in het Italiaans ook Bonen zijn.
Alberto Contador is er ook van de partij, gewoon omdat het (nog) kan.
Dat heeft de concurrentie uiteraard ook geweten, want in het land van veel rundvlees is zelfs in januari "Bertje" in vorm.
Vóór de start zou Contador nog te zwaar zijn en niet zo sterk, maar op de klim naar Mirador De Portero kon alleen Levi Leipheimer bij hem blijven en die was zoals wel vaker geen partij in de sprint.
Ook Stefan Schumacher liet zijn gezicht voorin zien: de Duitser werd vierde.
Een andere renner die langzaam terugkrabbelt uit een dopingdal en in Argentinië meerijdt is Michael Rasmussen, echter liet hij zich niet echt van voren zien.
Zojuist is ook de tijdrit verreden, maar hier was Contador minder sterk: hij geeft de koppositie over aan Levi Leipheimer, terwijl Vincenzo Nibali daarachter naar de tweede plek sluipt.
Schumi is derde geworden en bij deze sluipt hij naar plaats twee in het algemene klassement.
Chicchi en Boonen eindigden zelfs op één en twee in de tweede etappe, Quickstep waant zich in een Zuid Amerikaans Qatar met een dergelijke start en de combinatie Chicchi en Boonen is ook grappig te noemen aangezien Chicchi in het Italiaans ook Bonen zijn.
Alberto Contador is er ook van de partij, gewoon omdat het (nog) kan.
Dat heeft de concurrentie uiteraard ook geweten, want in het land van veel rundvlees is zelfs in januari "Bertje" in vorm.
Vóór de start zou Contador nog te zwaar zijn en niet zo sterk, maar op de klim naar Mirador De Portero kon alleen Levi Leipheimer bij hem blijven en die was zoals wel vaker geen partij in de sprint.
Ook Stefan Schumacher liet zijn gezicht voorin zien: de Duitser werd vierde.
Een andere renner die langzaam terugkrabbelt uit een dopingdal en in Argentinië meerijdt is Michael Rasmussen, echter liet hij zich niet echt van voren zien.
Zojuist is ook de tijdrit verreden, maar hier was Contador minder sterk: hij geeft de koppositie over aan Levi Leipheimer, terwijl Vincenzo Nibali daarachter naar de tweede plek sluipt.
Schumi is derde geworden en bij deze sluipt hij naar plaats twee in het algemene klassement.
woensdag 25 januari 2012
Schoonmakers gezocht
Schoonmakers gezocht M/V
Wij
Het Bos van Wallers-Arenberg is een gebied in het Noorden van Frankrijk.
Midden in het bos ligt het weggetje La Drève des Boules d'Hérin en dit weggetje bestaat uit kasseien.
Dit weggetje wordt voornamelijk gebruikt op een zondag in april wanneer hier tientallen fietsende mannen zichzelf afbeulen op dit lastige weggetje.
Dit wordt uitgezonden op TV en trekt veel publiek.
Helaas is deze kasseienstrook behoorlijk verwilderd met gras, mos en ander onkruid en mede daardoor zou er niet overheen gereden kunnen worden door al die fietsende slaven van de weg.
Je functie
Als schoonmaker zorg je voor het verwijderen van de begroeiing en probeert het weggetje zo kuis mogelijk te maken.
Kasseien laat je netjes (nou ja, wat je netjes noemt in Het Bos) liggen.
Samen met een boel andere enthousiastelingen ga je een weekendje of weekje aan de slag, afhankelijk van hoe lang het duurt om de boel op te knappen.
Waarom wil je deze functie?
- Je hebt affiniteit met het Bos van Wallers-Arenberg en de voorjaarsklassiekers met kasseien in het parcours.
- Je wilt ook dat de koers even hard wordt gemaakt als voorbije jaren
- Je bent zelf een wielrenner die zijn fiets en zichzelf stukrijdt in de hoop als eerste op de piste van Roubaix te zijn en wil alvast voorschiften in het bos.
- Je heet Stablinski met de achternaam
Een sfeerplaatje voor een algemene indruk van de staat van het weggetje:
Wij
Het Bos van Wallers-Arenberg is een gebied in het Noorden van Frankrijk.
Midden in het bos ligt het weggetje La Drève des Boules d'Hérin en dit weggetje bestaat uit kasseien.
Dit weggetje wordt voornamelijk gebruikt op een zondag in april wanneer hier tientallen fietsende mannen zichzelf afbeulen op dit lastige weggetje.
Dit wordt uitgezonden op TV en trekt veel publiek.
Helaas is deze kasseienstrook behoorlijk verwilderd met gras, mos en ander onkruid en mede daardoor zou er niet overheen gereden kunnen worden door al die fietsende slaven van de weg.
Je functie
Als schoonmaker zorg je voor het verwijderen van de begroeiing en probeert het weggetje zo kuis mogelijk te maken.
Kasseien laat je netjes (nou ja, wat je netjes noemt in Het Bos) liggen.
Samen met een boel andere enthousiastelingen ga je een weekendje of weekje aan de slag, afhankelijk van hoe lang het duurt om de boel op te knappen.
Waarom wil je deze functie?
- Je hebt affiniteit met het Bos van Wallers-Arenberg en de voorjaarsklassiekers met kasseien in het parcours.
- Je wilt ook dat de koers even hard wordt gemaakt als voorbije jaren
- Je bent zelf een wielrenner die zijn fiets en zichzelf stukrijdt in de hoop als eerste op de piste van Roubaix te zijn en wil alvast voorschiften in het bos.
- Je heet Stablinski met de achternaam
Een sfeerplaatje voor een algemene indruk van de staat van het weggetje:
dinsdag 24 januari 2012
Een vergooid talent (?): Reinbert (Remmert) Wielinga
Wielrennen in het Franse Morzine, ergens in het midden van juni 2003.
Col de Ramaz is de naam van de berg waartegen het peloton omhoog ploetert in de Dauphiné en naast de gele truidrager Lance Armstrong rijdt een jongeling, een onbevangen Nederlands talent in een Raboshirt: "Remmert" Wielinga.
Hij kijkt naar het verzetje van de viervoudig Tourwinnaar die een maand later zijn vijfde tourzege kan pakken en probeert hier een lesje klimmen uit te trekken.
Iban Mayo versnelt, Armstrong reageert terwijl Leipheimer en Wielinga het wiel proberen te houden.
Beiden moeten er af en Wielinga houdt zijn eigen tempo aan waardoor hij weer bij ploegmaat Leipheimer geraakt.
Remmert neemt Levi op sleeptouw en loodst de Amerikaan terug naar de kop van de wedstrijd.
Na dit klusje komt de Eindhovenaar als dertiende binnen en lijkt er een lichtpuntje in de donkere dagen van het Nederlandse wielrennen in de rondes in de maak.
Remmert is op dat moment al eens weggestuurd bij de Rabobank vanwege tegenvallende resultaten en had het een paar jaren geprobeerd bij een Italiaanse ploeg toen Rabobank hem toch weer zag staan.
Het winnen van de Trofeo Calvia en een etappe in de Ruta Del Sol (voor Joaquim Rodriguez en Ivan Parra) bevestigden het vertrouwen dat de Rabobank in hem had wedergevonden.
Dankzij de prestaties in de Dauphiné mocht Remmert mee naar de Tour de France, maar daar is hij een schim van de hoop die hij een paar weken eerder leek te zijn.
Al in de eerste vlakke etappes kan hij het peloton niet bijhouden en komt steeds met andere redenen waarom het nu weer niet lukte.
Even lijkt hij in de pyreneën op de weg terug, maar dat is kort: hij geeft in de laatste week toch op.
Achteraf blijkt het voornaamste probleem te zijn dat Remmert zijn voornaam iets teveel eer aandoet: hij heeft angst in het peloton, bang voor het gedrang, de kans op valpartijen en het niet kunnen overzien van de situatie in zo'n op hol geslagen kudde wielrenners, dus rijdt hij achterin de groep en verspilt hiermee kostbare energie.
Erg zonde wanneer je beseft dat hij tijdens de trainingen bewees over veel vermogen te beschikken.
Van Rabobank hopt Remmert naar Quickstep en vervolgens naar Saunier Duval om bij beide ploegen soms veelbelovend te beginnen, maar daarna weer weg te zakken en de redenen zijn naast "pelotonvrees" (zou er ook een naam voor zijn ala Cyclodemofobie?) ook een knieblessure en liefdesverdriet.
Wanneer Saunier Duval zijn contract niet verlengt is het voor Remmert ook goed geweest: fiets aan de wilgen en een ander leven opbouwen.
Tijdens deze periode ontmoet hij een Russische waarbij de vonk overspringt.
Ze trouwen en Remmert begint ook een bedrijfje voor toerfietsers.
Vrijwel onopgemerkt kruipt zijn bloed waar het niet gaan kan en keert de in de vergetelheid geraakte renner weer even terug in het peloton en ditmaal in de continentale ploeg van Katusha.
Dit alles gebeurde vorig jaar, maar gauw was dit verhaal een herhaling van zetten: bij de ploeg ontslagen wegens te weinig resultaten.
Dit lijkt het definitieve einde van de profcarrière, maar met Remmert weet je het eigenlijk nooit.
Col de Ramaz is de naam van de berg waartegen het peloton omhoog ploetert in de Dauphiné en naast de gele truidrager Lance Armstrong rijdt een jongeling, een onbevangen Nederlands talent in een Raboshirt: "Remmert" Wielinga.
Hij kijkt naar het verzetje van de viervoudig Tourwinnaar die een maand later zijn vijfde tourzege kan pakken en probeert hier een lesje klimmen uit te trekken.
Iban Mayo versnelt, Armstrong reageert terwijl Leipheimer en Wielinga het wiel proberen te houden.
Beiden moeten er af en Wielinga houdt zijn eigen tempo aan waardoor hij weer bij ploegmaat Leipheimer geraakt.
Remmert neemt Levi op sleeptouw en loodst de Amerikaan terug naar de kop van de wedstrijd.
Na dit klusje komt de Eindhovenaar als dertiende binnen en lijkt er een lichtpuntje in de donkere dagen van het Nederlandse wielrennen in de rondes in de maak.
Remmert is op dat moment al eens weggestuurd bij de Rabobank vanwege tegenvallende resultaten en had het een paar jaren geprobeerd bij een Italiaanse ploeg toen Rabobank hem toch weer zag staan.
Het winnen van de Trofeo Calvia en een etappe in de Ruta Del Sol (voor Joaquim Rodriguez en Ivan Parra) bevestigden het vertrouwen dat de Rabobank in hem had wedergevonden.
Dankzij de prestaties in de Dauphiné mocht Remmert mee naar de Tour de France, maar daar is hij een schim van de hoop die hij een paar weken eerder leek te zijn.
Al in de eerste vlakke etappes kan hij het peloton niet bijhouden en komt steeds met andere redenen waarom het nu weer niet lukte.
Even lijkt hij in de pyreneën op de weg terug, maar dat is kort: hij geeft in de laatste week toch op.
Achteraf blijkt het voornaamste probleem te zijn dat Remmert zijn voornaam iets teveel eer aandoet: hij heeft angst in het peloton, bang voor het gedrang, de kans op valpartijen en het niet kunnen overzien van de situatie in zo'n op hol geslagen kudde wielrenners, dus rijdt hij achterin de groep en verspilt hiermee kostbare energie.
Erg zonde wanneer je beseft dat hij tijdens de trainingen bewees over veel vermogen te beschikken.
Van Rabobank hopt Remmert naar Quickstep en vervolgens naar Saunier Duval om bij beide ploegen soms veelbelovend te beginnen, maar daarna weer weg te zakken en de redenen zijn naast "pelotonvrees" (zou er ook een naam voor zijn ala Cyclodemofobie?) ook een knieblessure en liefdesverdriet.
Wanneer Saunier Duval zijn contract niet verlengt is het voor Remmert ook goed geweest: fiets aan de wilgen en een ander leven opbouwen.
Tijdens deze periode ontmoet hij een Russische waarbij de vonk overspringt.
Ze trouwen en Remmert begint ook een bedrijfje voor toerfietsers.
Vrijwel onopgemerkt kruipt zijn bloed waar het niet gaan kan en keert de in de vergetelheid geraakte renner weer even terug in het peloton en ditmaal in de continentale ploeg van Katusha.
Dit alles gebeurde vorig jaar, maar gauw was dit verhaal een herhaling van zetten: bij de ploeg ontslagen wegens te weinig resultaten.
Dit lijkt het definitieve einde van de profcarrière, maar met Remmert weet je het eigenlijk nooit.
maandag 23 januari 2012
Valverde weer terug, Ricco wil ook..
Valverde is terug, met een overwinning in de voorlaatste rit Down Under.
Na zijn schorsing die officieel begon in januari 2010 is hij meteen in de eerste maand waarin hij weer mag wielrennen op het hoogste niveau succesvol.
Wel in een ronde waaraan niet zo gruwelijk veel toppers deelnemen, maar Gerrans is toch ook niet de minste.
Gerrans wint wel het algemene klassement en is, met zijn Australische titel meegerekend al uitermate lekker begonnen aan 2012.
Waar Valverde terug is probeert Riccardo Ricco het andermaal.
Hoewel er een schorsing van 12 jaar tegen hem is geëist en hij volgende week weer eens voor de rechter moet verschijnen probeert hij toch iets te vinden om in het peloton terug te keren.
Rijk als Ricco is aan pogingen was hij ditmaal aan het proberen verder te koersen bij de Kroatische Meridian Kamen.
Helaas voor de kronkelende cobra wil deze ploeg hem ook niet, omdat hij niet in Kroatië woont.
Deze cobra heeft al een lange staart en een einde lijkt nog niet in zicht.
Na zijn schorsing die officieel begon in januari 2010 is hij meteen in de eerste maand waarin hij weer mag wielrennen op het hoogste niveau succesvol.
Wel in een ronde waaraan niet zo gruwelijk veel toppers deelnemen, maar Gerrans is toch ook niet de minste.
Gerrans wint wel het algemene klassement en is, met zijn Australische titel meegerekend al uitermate lekker begonnen aan 2012.
Waar Valverde terug is probeert Riccardo Ricco het andermaal.
Hoewel er een schorsing van 12 jaar tegen hem is geëist en hij volgende week weer eens voor de rechter moet verschijnen probeert hij toch iets te vinden om in het peloton terug te keren.
Rijk als Ricco is aan pogingen was hij ditmaal aan het proberen verder te koersen bij de Kroatische Meridian Kamen.
Helaas voor de kronkelende cobra wil deze ploeg hem ook niet, omdat hij niet in Kroatië woont.
Deze cobra heeft al een lange staart en een einde lijkt nog niet in zicht.
woensdag 18 januari 2012
Oude klassementen herzien (2)
Gisteren bewerkte ik vrij driftig de algemene klassementen van een aantal edities van de Tour de France.
Als ik kijk naar Vuelta's en Giri van de voorbije jaren dan zien we ook een aantal totaal veranderde uitslagen.
Ten eerste doen we de uitslag met de daadwerkelijk bestrafte renners en renners die eventueel ook bekend hebben na hun carrière.
Daaronder de nog verder gaande versie waarbij ik (op enkele uitzonderingen na) renners verwijderd heb die bij dubieuze ploegen (of in een periode dat er schandalen ontstonden rond een bepaalde ploeg) reden of behoorlijke verdenkingen hebben (gehad).
Giro 2002:
Een editie waar destijds al genoeg ophef over was met Simoni's koffie en Garzelli werd er ook uitgesmeten.
1. Paolo Savoldelli
2. Juan Manuel Garate
3. Georg Totschnig
**
1. Juan Manuel Garaté
2. Rik Verbrugghe
3. Michael Boogerd
Giro 2003:
De twee renners die het jaar daarvoor wegens doping uit de giro werden gegooid eindigden officieel als één en twee.
Popovych mag de virtuele roze trui aantrekken, maar in de strenge uitslag is hij weer uitgesloten omdat hij bij het Discovery van Armstrong reed.
1. Yaroslav Popovych
2. Andrea Noé
3. Georg Totschnig
**
1. Andrea Noé
2. Sandy Casar
3. Masimo Codol
Giro 2004:
1. Dario Cioni
2. Yaroslav Popovych
3. Bradley McGee
**
1. Dario Cioni
2. Bradley McGee
3. Juan Manuel Garate
Giro 2005:
1. Paolo Savoldelli
2. José Rujano
3. Juan Manuel Garate
**
1. José Rujano
2. Juan Manuel Garate
3. Vladimir Karpets
Giro 2006:
1. Paolo Savoldelli
2. Sandy Casar
3. Juan Manuel Garate
**
1. Sandy Casar
2. Juan Manuel Garate
3. Patrice Halgand
Giro 2007:
1. Andy Schleck
2. Marzio Bruseghin
3. David Arroyo
**
1. Andy Schleck
2. Marzio Bruseghin
3. Domenico Pozzovivo
Giro 2008:
1. Alberto Contador* (* tot hij schuldig is bevonden)
2. Marzio Bruseghin
3. Denis Menchov
**
1. Marzio Bruseghin
2. Denis Menchov
3. Jurgen Van Den Broeck
Giro 2009:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Levi Leipheimer
**
1. Denis Menchov
2. Michael Rogers
3. Marzio Bruseghin
Giro 2010:
1. David Arroyo
2. Vincenzo Nibali
3. Cadel Evans
**
1. Vincenzo Nibali
2. Richie Porte
3. Marco Pinotti
La Vuelta..
2002
1. Joseba Beloki
2. Angel Casero
3. Felix Garcia Casas
**
1. Haimar Zubeldia
2. Guido Trentin
3. Rui Sousa Barbosa
2003:
1. Felix Cardenas
2. Luis Perez Rodriguez
3. Marcos Serrano
**
1. Iker flores
2. Guido Trentin
3. Josep Jufre
2004:
1. Carlos Garçia Quesada
2. Carlos Sastre
3. Jose angel Gomez Marchante
**
1. Francisco Jose Lara
2. Samuel Sanchez
3. Jorge Ferrio Luque
2005:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Carlos Garcia Quesada
**
1. Denis Menchov
2. Mauricio Ardila
3. Samuel Sanchez
2006:
1. Carlos Sastre
2. Jose angel Gomez Marchante
3. Tom Danielson
**
1. Samuel Sanchez
2. Vladimir Karpets
3. Egoi Martinez
2007:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Samuel Sanchez
**
1. Denis Menchov
2. Samuel Sanchez
3. Vladimir Karpets
2008:
1. Alberto Contador
2. Levi Leipheimer
3. Carlos Sastre
**
1. Robert Gesink
2. David Moncoutié
3. Egoi Martinez
2009:
1. Samuel Sanchez
2. Cadel Evans
3. Robert Gesink
**
1. Samuel Sanchez
2. Robert Gesink
3. Paolo Tiralongo
2010:
1. Vincenzo Nibali
2. Peter Velits
3. Joaquim Rodriguez Oliver
**
1. Vincenzo Nibali
2. Peter Velits
3. Xavier Tondo
Als ik kijk naar Vuelta's en Giri van de voorbije jaren dan zien we ook een aantal totaal veranderde uitslagen.
Ten eerste doen we de uitslag met de daadwerkelijk bestrafte renners en renners die eventueel ook bekend hebben na hun carrière.
Daaronder de nog verder gaande versie waarbij ik (op enkele uitzonderingen na) renners verwijderd heb die bij dubieuze ploegen (of in een periode dat er schandalen ontstonden rond een bepaalde ploeg) reden of behoorlijke verdenkingen hebben (gehad).
Giro 2002:
Een editie waar destijds al genoeg ophef over was met Simoni's koffie en Garzelli werd er ook uitgesmeten.
1. Paolo Savoldelli
2. Juan Manuel Garate
3. Georg Totschnig
**
1. Juan Manuel Garaté
2. Rik Verbrugghe
3. Michael Boogerd
Giro 2003:
De twee renners die het jaar daarvoor wegens doping uit de giro werden gegooid eindigden officieel als één en twee.
Popovych mag de virtuele roze trui aantrekken, maar in de strenge uitslag is hij weer uitgesloten omdat hij bij het Discovery van Armstrong reed.
1. Yaroslav Popovych
2. Andrea Noé
3. Georg Totschnig
**
1. Andrea Noé
2. Sandy Casar
3. Masimo Codol
Giro 2004:
1. Dario Cioni
2. Yaroslav Popovych
3. Bradley McGee
**
1. Dario Cioni
2. Bradley McGee
3. Juan Manuel Garate
Giro 2005:
1. Paolo Savoldelli
2. José Rujano
3. Juan Manuel Garate
**
1. José Rujano
2. Juan Manuel Garate
3. Vladimir Karpets
Giro 2006:
1. Paolo Savoldelli
2. Sandy Casar
3. Juan Manuel Garate
**
1. Sandy Casar
2. Juan Manuel Garate
3. Patrice Halgand
Giro 2007:
1. Andy Schleck
2. Marzio Bruseghin
3. David Arroyo
**
1. Andy Schleck
2. Marzio Bruseghin
3. Domenico Pozzovivo
Giro 2008:
1. Alberto Contador* (* tot hij schuldig is bevonden)
2. Marzio Bruseghin
3. Denis Menchov
**
1. Marzio Bruseghin
2. Denis Menchov
3. Jurgen Van Den Broeck
Giro 2009:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Levi Leipheimer
**
1. Denis Menchov
2. Michael Rogers
3. Marzio Bruseghin
Giro 2010:
1. David Arroyo
2. Vincenzo Nibali
3. Cadel Evans
**
1. Vincenzo Nibali
2. Richie Porte
3. Marco Pinotti
La Vuelta..
2002
1. Joseba Beloki
2. Angel Casero
3. Felix Garcia Casas
**
1. Haimar Zubeldia
2. Guido Trentin
3. Rui Sousa Barbosa
2003:
1. Felix Cardenas
2. Luis Perez Rodriguez
3. Marcos Serrano
**
1. Iker flores
2. Guido Trentin
3. Josep Jufre
2004:
1. Carlos Garçia Quesada
2. Carlos Sastre
3. Jose angel Gomez Marchante
**
1. Francisco Jose Lara
2. Samuel Sanchez
3. Jorge Ferrio Luque
2005:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Carlos Garcia Quesada
**
1. Denis Menchov
2. Mauricio Ardila
3. Samuel Sanchez
2006:
1. Carlos Sastre
2. Jose angel Gomez Marchante
3. Tom Danielson
**
1. Samuel Sanchez
2. Vladimir Karpets
3. Egoi Martinez
2007:
1. Denis Menchov
2. Carlos Sastre
3. Samuel Sanchez
**
1. Denis Menchov
2. Samuel Sanchez
3. Vladimir Karpets
2008:
1. Alberto Contador
2. Levi Leipheimer
3. Carlos Sastre
**
1. Robert Gesink
2. David Moncoutié
3. Egoi Martinez
2009:
1. Samuel Sanchez
2. Cadel Evans
3. Robert Gesink
**
1. Samuel Sanchez
2. Robert Gesink
3. Paolo Tiralongo
2010:
1. Vincenzo Nibali
2. Peter Velits
3. Joaquim Rodriguez Oliver
**
1. Vincenzo Nibali
2. Peter Velits
3. Xavier Tondo
Tour down under, met een relatief lange solo van Clarke
Op avontuur met een Aussie in zijn achtertuin: William Clarke was vrijwel meteen na de start weggereden uit het peloton om de 148 heuvelachtige kilometers in de hitte te trotseren.
Clarke kreeg tijdens deze vlucht even gezelschap van Martin Kohler.
Martin haalde de nodige bonificatieseconden op, zodat deze Zwitser de leiderstrui overnam van Greipel.
Kohler liet zich terugzakken en Clarke ging de laatste 80 kilometer verder met zijn solo in de hete en glooiende etappe.
Vermoeid maar voldaan maakte hij dit netjes af, maar juichen zat er niet meer in.
Ruim een minuut na Clarke werd de sprint tegen een licht hellende strook gewonnen door een andere Australiër, namelijk Michael Matthews van Rabobank, die van vrij ver aanzette en over een aantal anderen sprong.
Michael laat in deze sprint de Australisch kampioen Gerrans en Valverde achter zich.
Clarke kreeg tijdens deze vlucht even gezelschap van Martin Kohler.
Martin haalde de nodige bonificatieseconden op, zodat deze Zwitser de leiderstrui overnam van Greipel.
Kohler liet zich terugzakken en Clarke ging de laatste 80 kilometer verder met zijn solo in de hete en glooiende etappe.
Vermoeid maar voldaan maakte hij dit netjes af, maar juichen zat er niet meer in.
Ruim een minuut na Clarke werd de sprint tegen een licht hellende strook gewonnen door een andere Australiër, namelijk Michael Matthews van Rabobank, die van vrij ver aanzette en over een aantal anderen sprong.
Michael laat in deze sprint de Australisch kampioen Gerrans en Valverde achter zich.
dinsdag 17 januari 2012
Oude klassementen herzien
Renners scoren goed, maar regelmatig wordt er weer eentje gepakt op dopinggebruik of het bezoeken van een dubieuze dokter zonder positief plasje.
Soms worden renners voor deze vergrijpen uit de uitslag gegooid met uiteraard de Walkowiaktie van Oscar Pereiro in 2006 tot gevolg en de eerste Vuelta van Menchov.
Andere renners werden later gepakt (of eerder) maar komen in een boel uitslagen voor om de simpele reden dat ze in deze koersen niet werden betrapt.
Wanneer we alle renners die gepakt zijn uit de uitslagen vanaf pakweg 2002 schrappen volgen er lijstjes met de slimme jongens in het peloton die óf gewoon nooit gepakt zijn vanwege betere preparaties, geld en doktoren achter zich, óf inderdaad clean zijn gebleven.
Onder de top 5 heb ik nog een top 5 die ook de renners uitsluit die een verleden hebben bij een dubieuze ploeg waarbij het min of meer bewezen is dat er massaal werd gebruikt of waarvan een aantal renners later bekenden aan de verboden snoepjes te hebben gezeten. (US Postal, Kelme, ONCE/Liberty Seguros, Telekom, Festina, Gewiss, Polti en consorten)
Ook de renners waarvan het eigenlijk wel duidelijk is dat ze niet clean waren gaan eruit (Lance Armstrong rijdt natuurlijk niet op een figuurlijke boterham met pindakaas alle renners eruit die wel gepakt zijn).
We nemen de Tour van 2002.
Lance Armstrong is nooit gepakt, dus hij blijft uiteraard staan, evenals Beloki die wel even werd genoemd in Operaçion Puerto maar daarna toch onschuldig werd bevonden.
Wel is het een renner die voor dubieuze ploegen reed.
1. Lance Armstrong
2. Joseba Beloki
3. Santiago Botero (ook nooit officieel gepakt en bestraft, wel dubieus)
4. Jose Azevedo (Igor Gonzalez de Galdeano werd wel door de Fransen geschorst voor het gebruik van Salbutamol)
5. Levi Leipheimer
* 7. Michael Boogerd
**Experimentele uitslag met alleen renners die nooit zijn gepakt en nooit duidelijk verdacht/bij een dubieuze ploeg reden.
**
1. David Moncoutie (over hem gaan verhalen dat hij niet heeft gebruikt, ook niet in de dagen dat bijna iedereen om hem heen aan de EPO zat. Maar of het echt waar is)
2. Nicolas Vogondy
3. Nicki Sörensen
4. Andrei Kivilev of toch maar Botcharov aangezien de carrière van Kivilev begon bij het Festina van 1998.
5. Alexandre Botcharov
Tour de France 2003:
Ullrich is, na het XTC schandaal in 2002, ook geschorst vanwege operaçion Puerto, Vinokourov in 2007 uit de Tour gezet vanwege bloeddoping, Hamilton zat met zijn zogenaamde bloed van zijn ongeboren tweelingbroer.
Zubeldia is daarentegen nog nooit gepakt, Moreau was betrokken in het Festinaschandaal en bekende EPO-gebruik en dat tel ik voor het gemak ook mee.
1. Lance Armstrong
2. Haimar Zubeldia
3. Carlos Sastre
4. Denis Menchov
5. Georg Totschnig* (Is wel in opspraak geweest en ontliep? een straf wegens meineed in een dopingzaak).
**
1. Haimar Zubeldia
2. Peter Luttenberger (ook nog redelijk lastig: reed ook bij ONCE in oa 2000)
3. Roberto Laiseka
4. Alexandre Botcharov
5. Grischa Niermann
Tour 2004:
Andreas Klöden is nooit geschorst geweest, maar heeft wel tweemaal een boete betaald naar aanleiding van een dopingbeschuldiging aan zijn adres.
Dat is dubieus genoeg om hem uit de virtuele uitslag te halen.
1. Lance Armstrong
2. Jose Azevedo
3. Georg Totschnig*
4. Carlos Sastre
5. Levi Leipheimer
**
1. Sandy Casar
2. Thomas Voeckler
3. Jerome Pineau
4. Sylvain Chavanel
5. David Moncoutie
Tour 2005:
De eerste en uiteindelijk ook enige Tour met Rasmussen in de originele top 10.
1. Lance Armstrong
2. Levi Leipheimer
3. Cadel Evans
4. Oscar Pereiro
5. Yaroslav Popovych
**
1. Cadel Evans (alhoewel een soigneur bij BMC werd gepakt met doping en hij reed bij Telekom in 2003)
Als nummer één Xabier Zandio lijkt me dan een betere keuze.
2. Sandy Casar
3. Chris Horner (met lichte zweem van doping)
4. Maxim Iglinskiy
Tour 2006:
1. Oscar Pereiro
2. Carlos Sastre
3. Cadel Evans
4. Denis Menchov
5. Cyril Dessel
**
1. Denis Menchov
2. Cyril Dessel (hoewel: twee jaar Phonak)
3. Haimar Zubeldia
4. Michael Rogers
5. Michael Boogerd
Tour 2007:
Alberto Contador is op dit moment nog niet bestraft voor dopinggebruik, maar de zaak loopt nog altijd en de uitspraak van het CAS is uitgesteld tot het eind van deze maand.
1. Alberto Contador*
2. Cadel Evans
3. Levi Leipheimer
4. Carlos Sastre
5. Haimar Zubeldia
**
1. Haimar Zubeldia
2. Kim Kirchen (?!)
3. Juan Mauricio Soler
4. Michael Boogerd
5. Vladimir Karpets
Tour 2008:
1. Carlos Sastre
2. Cadel Evans
3. Denis Menchov
4. Christian Vandevelde
5. Fränk Schleck*** (wel verdacht omdat hij geld zou hebben betaald aan Fuentes en "amigo di Birillo" zou zijn op de lijst van Fuentes)
**
1. Denis Menchov
2. Samuel Sanchez
3. Kim Kirchen
4. Vladimir Efimkin
5. Andy Schleck
Tour 2009:
1. Alberto Contador*
2. Andy Schleck
3. Lance Armstrong
4. Bradley Wiggins
5. Fränk Schleck***
**
1. Andy Schleck
2. Bradley Wiggins
3. Vincenzo Nibali
4. Roman Kreuziger
5. Christophe Le Mevel
Tour 2010:
Mocht Contador geschorst worden dan is Robert Gesink de eerste Nederlander in de top 5 sinds 1998.
Overigens is Boogerd daar derde met het schrappen van Pantani en Ullrich.
Bobby Julich wint die beruchte dopingtour met mijn terugwerkende kracht, met Rinero op de tweede plek (waar die renner vandaan kwam en daarna is gebleven mag de dokter weten).
Soms worden renners voor deze vergrijpen uit de uitslag gegooid met uiteraard de Walkowiaktie van Oscar Pereiro in 2006 tot gevolg en de eerste Vuelta van Menchov.
Andere renners werden later gepakt (of eerder) maar komen in een boel uitslagen voor om de simpele reden dat ze in deze koersen niet werden betrapt.
Wanneer we alle renners die gepakt zijn uit de uitslagen vanaf pakweg 2002 schrappen volgen er lijstjes met de slimme jongens in het peloton die óf gewoon nooit gepakt zijn vanwege betere preparaties, geld en doktoren achter zich, óf inderdaad clean zijn gebleven.
Onder de top 5 heb ik nog een top 5 die ook de renners uitsluit die een verleden hebben bij een dubieuze ploeg waarbij het min of meer bewezen is dat er massaal werd gebruikt of waarvan een aantal renners later bekenden aan de verboden snoepjes te hebben gezeten. (US Postal, Kelme, ONCE/Liberty Seguros, Telekom, Festina, Gewiss, Polti en consorten)
Ook de renners waarvan het eigenlijk wel duidelijk is dat ze niet clean waren gaan eruit (Lance Armstrong rijdt natuurlijk niet op een figuurlijke boterham met pindakaas alle renners eruit die wel gepakt zijn).
We nemen de Tour van 2002.
Lance Armstrong is nooit gepakt, dus hij blijft uiteraard staan, evenals Beloki die wel even werd genoemd in Operaçion Puerto maar daarna toch onschuldig werd bevonden.
Wel is het een renner die voor dubieuze ploegen reed.
1. Lance Armstrong
2. Joseba Beloki
3. Santiago Botero (ook nooit officieel gepakt en bestraft, wel dubieus)
4. Jose Azevedo (Igor Gonzalez de Galdeano werd wel door de Fransen geschorst voor het gebruik van Salbutamol)
5. Levi Leipheimer
* 7. Michael Boogerd
**Experimentele uitslag met alleen renners die nooit zijn gepakt en nooit duidelijk verdacht/bij een dubieuze ploeg reden.
**
1. David Moncoutie (over hem gaan verhalen dat hij niet heeft gebruikt, ook niet in de dagen dat bijna iedereen om hem heen aan de EPO zat. Maar of het echt waar is)
2. Nicolas Vogondy
3. Nicki Sörensen
4. Andrei Kivilev of toch maar Botcharov aangezien de carrière van Kivilev begon bij het Festina van 1998.
5. Alexandre Botcharov
Tour de France 2003:
Ullrich is, na het XTC schandaal in 2002, ook geschorst vanwege operaçion Puerto, Vinokourov in 2007 uit de Tour gezet vanwege bloeddoping, Hamilton zat met zijn zogenaamde bloed van zijn ongeboren tweelingbroer.
Zubeldia is daarentegen nog nooit gepakt, Moreau was betrokken in het Festinaschandaal en bekende EPO-gebruik en dat tel ik voor het gemak ook mee.
1. Lance Armstrong
2. Haimar Zubeldia
3. Carlos Sastre
4. Denis Menchov
5. Georg Totschnig* (Is wel in opspraak geweest en ontliep? een straf wegens meineed in een dopingzaak).
**
1. Haimar Zubeldia
2. Peter Luttenberger (ook nog redelijk lastig: reed ook bij ONCE in oa 2000)
3. Roberto Laiseka
4. Alexandre Botcharov
5. Grischa Niermann
Tour 2004:
Andreas Klöden is nooit geschorst geweest, maar heeft wel tweemaal een boete betaald naar aanleiding van een dopingbeschuldiging aan zijn adres.
Dat is dubieus genoeg om hem uit de virtuele uitslag te halen.
1. Lance Armstrong
2. Jose Azevedo
3. Georg Totschnig*
4. Carlos Sastre
5. Levi Leipheimer
**
1. Sandy Casar
2. Thomas Voeckler
3. Jerome Pineau
4. Sylvain Chavanel
5. David Moncoutie
Tour 2005:
De eerste en uiteindelijk ook enige Tour met Rasmussen in de originele top 10.
1. Lance Armstrong
2. Levi Leipheimer
3. Cadel Evans
4. Oscar Pereiro
5. Yaroslav Popovych
**
1. Cadel Evans (alhoewel een soigneur bij BMC werd gepakt met doping en hij reed bij Telekom in 2003)
Als nummer één Xabier Zandio lijkt me dan een betere keuze.
2. Sandy Casar
3. Chris Horner (met lichte zweem van doping)
4. Maxim Iglinskiy
Tour 2006:
1. Oscar Pereiro
2. Carlos Sastre
3. Cadel Evans
4. Denis Menchov
5. Cyril Dessel
**
1. Denis Menchov
2. Cyril Dessel (hoewel: twee jaar Phonak)
3. Haimar Zubeldia
4. Michael Rogers
5. Michael Boogerd
Tour 2007:
Alberto Contador is op dit moment nog niet bestraft voor dopinggebruik, maar de zaak loopt nog altijd en de uitspraak van het CAS is uitgesteld tot het eind van deze maand.
1. Alberto Contador*
2. Cadel Evans
3. Levi Leipheimer
4. Carlos Sastre
5. Haimar Zubeldia
**
1. Haimar Zubeldia
2. Kim Kirchen (?!)
3. Juan Mauricio Soler
4. Michael Boogerd
5. Vladimir Karpets
Tour 2008:
1. Carlos Sastre
2. Cadel Evans
3. Denis Menchov
4. Christian Vandevelde
5. Fränk Schleck*** (wel verdacht omdat hij geld zou hebben betaald aan Fuentes en "amigo di Birillo" zou zijn op de lijst van Fuentes)
**
1. Denis Menchov
2. Samuel Sanchez
3. Kim Kirchen
4. Vladimir Efimkin
5. Andy Schleck
Tour 2009:
1. Alberto Contador*
2. Andy Schleck
3. Lance Armstrong
4. Bradley Wiggins
5. Fränk Schleck***
**
1. Andy Schleck
2. Bradley Wiggins
3. Vincenzo Nibali
4. Roman Kreuziger
5. Christophe Le Mevel
Tour 2010:
Mocht Contador geschorst worden dan is Robert Gesink de eerste Nederlander in de top 5 sinds 1998.
Overigens is Boogerd daar derde met het schrappen van Pantani en Ullrich.
Bobby Julich wint die beruchte dopingtour met mijn terugwerkende kracht, met Rinero op de tweede plek (waar die renner vandaan kwam en daarna is gebleven mag de dokter weten).
Rijkelijk gevulde ziekenboeg
Wanneer men dacht dat het seizoen rustig op gang zou komen kwam men bedrogen uit.
Niet wanneer renners er een puinhoop van maken in de finale van de eerste etappe Down Under.
Kenny van Hummel (wie anders?) gaat als eerste liggen, maar ditmaal is het niet de schuld van Kenny: hij wordt simpelweg onderuit gekegeld door een andere renner, maar de sprinter neemt een tros collega's mee in zijn val.
Voor Guesdon is het vooral een zware klap, hij heeft zijn heup gebroken en dat is dus wel ongeveer zeker zijn afscheid in de koers.
Dit afscheid had hij liever had uitgesteld door onder meer zijn favoriete Franse klassiekers nog eenmaal te rijden op zijn oude wielerdag (40 jaar).
Een aantal dagen geleden leek het erop dat Guesdon niet mocht starten in de ronde, omdat zijn dossier nog niet goed was gekeurd, helaas voor hem kon hij dus wel van start gaan en liep het zo slecht af.
Ook Jurgen Roelandts was hard geraakt maar waar eerst gedacht werd aan een gebroken sleutelbeen en schouder heeft hij "slechts" een scheur in een halswervel.
Wel iets dat uiteraard voor de nodige ongemakken zorgt.
De sprint werd uiteindelijk, net als in de Classic, gewonnen door Greipel en nu met een half wiel voor de toch nog altijd snelle Petacchi (ongeveer de oudste renner in Tour Down Under nu Guesdon weg is gevallen).
Niet wanneer renners er een puinhoop van maken in de finale van de eerste etappe Down Under.
Kenny van Hummel (wie anders?) gaat als eerste liggen, maar ditmaal is het niet de schuld van Kenny: hij wordt simpelweg onderuit gekegeld door een andere renner, maar de sprinter neemt een tros collega's mee in zijn val.
Voor Guesdon is het vooral een zware klap, hij heeft zijn heup gebroken en dat is dus wel ongeveer zeker zijn afscheid in de koers.
Dit afscheid had hij liever had uitgesteld door onder meer zijn favoriete Franse klassiekers nog eenmaal te rijden op zijn oude wielerdag (40 jaar).
Een aantal dagen geleden leek het erop dat Guesdon niet mocht starten in de ronde, omdat zijn dossier nog niet goed was gekeurd, helaas voor hem kon hij dus wel van start gaan en liep het zo slecht af.
Ook Jurgen Roelandts was hard geraakt maar waar eerst gedacht werd aan een gebroken sleutelbeen en schouder heeft hij "slechts" een scheur in een halswervel.
Wel iets dat uiteraard voor de nodige ongemakken zorgt.
De sprint werd uiteindelijk, net als in de Classic, gewonnen door Greipel en nu met een half wiel voor de toch nog altijd snelle Petacchi (ongeveer de oudste renner in Tour Down Under nu Guesdon weg is gevallen).
zondag 15 januari 2012
En dat is er weer een.
De Down under classic, niet meer of minder dan een criterium door Adelaide over 52 kilometer, is de eerste overwinning voor Andre Greipel.
Greipel, die vaak de overgebleven krenten uit de sprintpap vist, versloeg bij deze Boasson Hagen en Haussler.
Naast de bloemen waren er pleisters voor Kenny van Hummel, want hij ging er helaas bij liggen.
De sprinter tweette als reactie op zijn crash "de kop is eraf. Beetje vel ook. Niks ernstigs, ga zo een trainingsritje maken van 2 uurtjes".
Lotto Belisol maakt overigens ook veel kans op de prijs voor het lelijkste tenue van 2012.
Greipel, die vaak de overgebleven krenten uit de sprintpap vist, versloeg bij deze Boasson Hagen en Haussler.
Naast de bloemen waren er pleisters voor Kenny van Hummel, want hij ging er helaas bij liggen.
De sprinter tweette als reactie op zijn crash "de kop is eraf. Beetje vel ook. Niks ernstigs, ga zo een trainingsritje maken van 2 uurtjes".
Lotto Belisol maakt overigens ook veel kans op de prijs voor het lelijkste tenue van 2012.
zaterdag 14 januari 2012
In Memoriam: Peter Post
Vandaag is het alweer een jaar geleden dat Peter Post op 77 jarige leeftijd na een tijdlang ziek geweest te zijn is overleden.
Peter begon in de jaren '50 aan het wielrennen.
Als prof kwam hij terecht bij de R.I.H. ploeg en begon hier aan een lange reeks van overwinningen in criteriums en baanwedstrijden.
In totaal zou de "keizer van de zesdaagsen" 65 zesdaagsen op zijn naam schrijven!
Mede dankzij Post won Rik Van Looy tien zesdaagsen, van de twaalf die deze grootheid op zijn rekening had genomen.
Peter Post met Rik van Looy op de baan
Peter was een perfectionist en zeer fanatiek, wat uiteraard een boel bijdroeg aan het succes.
Dit was ook een mazzel voor de mensen om hem heen, want als hij eens verloor was hij totaal niet te genieten.
Op de baan een fenomeen , op de weg ook niet uit te vlakken.
Verschillende zeges in kleine ronden en vervolgens de klassieker.
Parijs - Roubaix 1964 wordt verreden in niet al te mooi weer, maar wel gunstig genoeg voor een hoog tempo, waar al gauw 30 renner wegrijden van het peloton. Zonder favoriet Rik van Looy.
Kasseien zijn zoals altijd de scherprechter waarin het peloton wordt uitgedund door valpartijen, lekke banden en een renner als Anquetil die het niet heeft die dag.
Een kwartet blijft over: Beheyt, Molenaers, Bocklant en Peter Post.
De vier rijden en groupe de velodroom van Roubaix binnen, waar Post de anderen er met gemak uitsprint.
De editie van de Hel van het noorden is dusdanig snel, dat het record nu nog steeds staat.
Daar er nu meer kasseistroken zijn opgenomen in de route is het record ook niet officieel meer te noemen en is Tom Boonen de recordhouder in de modernere versie.
Zijn lange carrière als wielrenner komt aan zijn einde tijdens de zesdaagse van Rotterdam in 1972.
Op de tweede avond komt de keizer hard ten val en breekt zijn sleutelbeen en bekken.
Na een carrière van 16 jaar is het op een harde manier duidelijk dat voor hem de tijd is gekomen voor een nieuw leven binnen de wielersport.
Succesvolle ploegleider
Een jaar na de valpartij is Peter leider geworden van dezelfde zesdaagse.
Onder zijn leiding worden grote namen aangetrokken als Eddy Merckx en zijn de wedstrijden een nog grotere publiekstrekker.
Naast deze taak zal hij vooral bekend worden vanwege zijn talent om een wielerploeg boven zichzelf uit te laten stijgen.
Zo perfectionistisch en gedreven als hij was als wielrenner, zo perfectionistisch en gedreven was hij ook als ploegleider.
Renners werden door hem gedrild als militairen en vanuit de ploegleiderswagen schreeuwde hij felle commando's.
Daarbij kon een renner uit zijn ploeg de ene dag de kopman zijn, maar de volgende dag mocht, nee moest, hij op kop beulen voor een andere gelegenheidskopman.
Niet iedereen kon hier mee omgaan, maar die het wel konden gebruiken haalden vele successon onder Post.
De ploegentijdrit was diens favoriete discipline en de TI-Raleigh ploeg won ze dan ook aan de lopende band.
Het hoogtepunt van deze ploeg mag bekend zijn: het haast onwerkelijke presteren in de Tour van 1980.
Dat het bijna elke dag wel regende tijdens die Tour zal ongetwijfeld meegeholpen hebben, evenals het uitvallen van Bernhard Hinault.
Toch komt geen enkele ploeg nog in de buurt van deze etappeverslinders met 11 etappes, het eindklassement en jongerenklassement in 1980.
Ook de volgende jaren scoort de ploeg een boel overwinningen, maar wanneer Ti-Raleigh stopt met sponsoren stapt ook Raas op, met een grote groep ploeggenoten.
Zij starten een nieuwe ploeg (Kwantum) en Peter Post gaat verder met Panasonic.
Deze breuk zorgt dan ook voor een ruzie tussen Raas en Post die nog jaren zal voortduren, waarbij de ploegen van beide kemphanen elkaar vaak tegen zullen werken.
De kinderachtige spelletjes kosten beide ploegen zeker een boel overwinningen.
Peter en Jan beloven na verloop van tijd de strijdbijl te begraven om elkaar toch te leven en te laten leven.
Echter zal de vete nog eens behoorlijk opspelen.
Tijdens een etappe in de Tour van alweer 1992 komen Frans Maassen (renner van de ploeg van Raas) en Marc Sergeant (renner van de panasonicploeg) voorop met de Fransman Colotti.
Het loopt uit op een schandalige vertoning: Maassen mag van zijn ploegleider niet rijden en Sergeant idem dito.
Het gevolg is uiteraard dat Colotti lont ruikt en een demarrage plaatst.
Kamp Raas en kamp Post kijken naar elkaar en de haas is gevlogen.
Mart Smeets merkt terecht op dat dit totaal geen reclame is voor het Nederlandse wielrennen.
Voor de ploegen van Post en Raas was het al onzeker of ze een sponsor konden vinden en nu konden ze het eigenlijk vergeten.
Post ging nog wel door met de historploeg, maar echt succesvol zal hij dan niet meer zijn.
Uiteindelijk leggen Raas en Post hun jarenoude ruzie wel bij, na een "kort en goed gesprek" in een bos ergens in Frankrijk.
In de laatste jaren is de oud-ploegleider nog adviseur voor de Rabobankploeg en voorzitter van de club van '48 die ieder jaar de Gerrit Schulte prijs voor de beste Nederlandse wielrenner van het jaar uitreikt.
Peter begon in de jaren '50 aan het wielrennen.
Als prof kwam hij terecht bij de R.I.H. ploeg en begon hier aan een lange reeks van overwinningen in criteriums en baanwedstrijden.
In totaal zou de "keizer van de zesdaagsen" 65 zesdaagsen op zijn naam schrijven!
Mede dankzij Post won Rik Van Looy tien zesdaagsen, van de twaalf die deze grootheid op zijn rekening had genomen.
Peter Post met Rik van Looy op de baan
Peter was een perfectionist en zeer fanatiek, wat uiteraard een boel bijdroeg aan het succes.
Dit was ook een mazzel voor de mensen om hem heen, want als hij eens verloor was hij totaal niet te genieten.
Op de baan een fenomeen , op de weg ook niet uit te vlakken.
Verschillende zeges in kleine ronden en vervolgens de klassieker.
Parijs - Roubaix 1964 wordt verreden in niet al te mooi weer, maar wel gunstig genoeg voor een hoog tempo, waar al gauw 30 renner wegrijden van het peloton. Zonder favoriet Rik van Looy.
Kasseien zijn zoals altijd de scherprechter waarin het peloton wordt uitgedund door valpartijen, lekke banden en een renner als Anquetil die het niet heeft die dag.
Een kwartet blijft over: Beheyt, Molenaers, Bocklant en Peter Post.
De vier rijden en groupe de velodroom van Roubaix binnen, waar Post de anderen er met gemak uitsprint.
De editie van de Hel van het noorden is dusdanig snel, dat het record nu nog steeds staat.
Daar er nu meer kasseistroken zijn opgenomen in de route is het record ook niet officieel meer te noemen en is Tom Boonen de recordhouder in de modernere versie.
Zijn lange carrière als wielrenner komt aan zijn einde tijdens de zesdaagse van Rotterdam in 1972.
Op de tweede avond komt de keizer hard ten val en breekt zijn sleutelbeen en bekken.
Na een carrière van 16 jaar is het op een harde manier duidelijk dat voor hem de tijd is gekomen voor een nieuw leven binnen de wielersport.
Succesvolle ploegleider
Een jaar na de valpartij is Peter leider geworden van dezelfde zesdaagse.
Onder zijn leiding worden grote namen aangetrokken als Eddy Merckx en zijn de wedstrijden een nog grotere publiekstrekker.
Naast deze taak zal hij vooral bekend worden vanwege zijn talent om een wielerploeg boven zichzelf uit te laten stijgen.
Zo perfectionistisch en gedreven als hij was als wielrenner, zo perfectionistisch en gedreven was hij ook als ploegleider.
Renners werden door hem gedrild als militairen en vanuit de ploegleiderswagen schreeuwde hij felle commando's.
Daarbij kon een renner uit zijn ploeg de ene dag de kopman zijn, maar de volgende dag mocht, nee moest, hij op kop beulen voor een andere gelegenheidskopman.
Niet iedereen kon hier mee omgaan, maar die het wel konden gebruiken haalden vele successon onder Post.
De ploegentijdrit was diens favoriete discipline en de TI-Raleigh ploeg won ze dan ook aan de lopende band.
Het hoogtepunt van deze ploeg mag bekend zijn: het haast onwerkelijke presteren in de Tour van 1980.
Dat het bijna elke dag wel regende tijdens die Tour zal ongetwijfeld meegeholpen hebben, evenals het uitvallen van Bernhard Hinault.
Toch komt geen enkele ploeg nog in de buurt van deze etappeverslinders met 11 etappes, het eindklassement en jongerenklassement in 1980.
Ook de volgende jaren scoort de ploeg een boel overwinningen, maar wanneer Ti-Raleigh stopt met sponsoren stapt ook Raas op, met een grote groep ploeggenoten.
Zij starten een nieuwe ploeg (Kwantum) en Peter Post gaat verder met Panasonic.
Deze breuk zorgt dan ook voor een ruzie tussen Raas en Post die nog jaren zal voortduren, waarbij de ploegen van beide kemphanen elkaar vaak tegen zullen werken.
De kinderachtige spelletjes kosten beide ploegen zeker een boel overwinningen.
Peter en Jan beloven na verloop van tijd de strijdbijl te begraven om elkaar toch te leven en te laten leven.
Echter zal de vete nog eens behoorlijk opspelen.
Tijdens een etappe in de Tour van alweer 1992 komen Frans Maassen (renner van de ploeg van Raas) en Marc Sergeant (renner van de panasonicploeg) voorop met de Fransman Colotti.
Het loopt uit op een schandalige vertoning: Maassen mag van zijn ploegleider niet rijden en Sergeant idem dito.
Het gevolg is uiteraard dat Colotti lont ruikt en een demarrage plaatst.
Kamp Raas en kamp Post kijken naar elkaar en de haas is gevlogen.
Mart Smeets merkt terecht op dat dit totaal geen reclame is voor het Nederlandse wielrennen.
Voor de ploegen van Post en Raas was het al onzeker of ze een sponsor konden vinden en nu konden ze het eigenlijk vergeten.
Post ging nog wel door met de historploeg, maar echt succesvol zal hij dan niet meer zijn.
Uiteindelijk leggen Raas en Post hun jarenoude ruzie wel bij, na een "kort en goed gesprek" in een bos ergens in Frankrijk.
In de laatste jaren is de oud-ploegleider nog adviseur voor de Rabobankploeg en voorzitter van de club van '48 die ieder jaar de Gerrit Schulte prijs voor de beste Nederlandse wielrenner van het jaar uitreikt.
vrijdag 13 januari 2012
De adoptierenner
In een grote ronde doen er altijd wel renners mee die nog relatief onbekend zijn en die het liefste ook totaal onopvallend hun werk doen, zoals water dragen voor een kopman in een klein ploegje, of knechten in de vlakke ritten voor een klassementsrenner.
Om deze renner te steunen en eens te volgen in zijn eigen koers in de koers kun je deze renner "adopteren", of er zelfs een speciale fanclub voor oprichten.
Dit fenomeen kende ik voornamelijk van het internetforum Fok.nl, alwaar ik ook iedere Tour een renner adopteerde.
Sommige van die mannen zouden later aardige bekendheid opdoen, zoals Johan Tschopp en Chris Froome, maar anderen blijven steken in een rol als onbekende kracht of nét niet renner (eventueel een leuke eendagsvlieg).
Ook kan het de sport zijn om er een typische aanvaller uit te pikken die wellicht een verrassende uitslag kan rijden, maar niet al bekend is door het winnen of kort eindigen in grote wedstrijden.
In de Tour Down Under gaat het nog een stapje verder.
Een hele groep fans gaat hier voor het aanmoedigen van een uitgekozen adoptieheld.
Ze schrijven de naam van de renner op de weg, ontwerpen T-shirts met diens naam en moedigen hem massaal aan.
Dit grappige fenomeen begon twee jaar geleden met Arthur Vichot.
De Fransman was helemaal verbaasd toen hij plots een boel fans bleek te hebben in een land waar hij nog niet eerder had gefietst.
Vichot, die er de lol wel van in zag, gaf gretig interviews af in zijn beste Engels.
Vorig jaar was het de Spanjaard Angel Madrazo en dit jaar hebben de Aussies de Nederlander Wouter Mol geadopteerd.
De winnaar van de ronde van Qatar 2010 zal zich ineens een Contador of Cavendish wanen wanneer hij ook zo'n massale ovatie ontvangt.
Of dit hem ook succes zal brengen?
Om deze renner te steunen en eens te volgen in zijn eigen koers in de koers kun je deze renner "adopteren", of er zelfs een speciale fanclub voor oprichten.
Dit fenomeen kende ik voornamelijk van het internetforum Fok.nl, alwaar ik ook iedere Tour een renner adopteerde.
Sommige van die mannen zouden later aardige bekendheid opdoen, zoals Johan Tschopp en Chris Froome, maar anderen blijven steken in een rol als onbekende kracht of nét niet renner (eventueel een leuke eendagsvlieg).
Ook kan het de sport zijn om er een typische aanvaller uit te pikken die wellicht een verrassende uitslag kan rijden, maar niet al bekend is door het winnen of kort eindigen in grote wedstrijden.
In de Tour Down Under gaat het nog een stapje verder.
Een hele groep fans gaat hier voor het aanmoedigen van een uitgekozen adoptieheld.
Ze schrijven de naam van de renner op de weg, ontwerpen T-shirts met diens naam en moedigen hem massaal aan.
Dit grappige fenomeen begon twee jaar geleden met Arthur Vichot.
De Fransman was helemaal verbaasd toen hij plots een boel fans bleek te hebben in een land waar hij nog niet eerder had gefietst.
Vichot, die er de lol wel van in zag, gaf gretig interviews af in zijn beste Engels.
Vorig jaar was het de Spanjaard Angel Madrazo en dit jaar hebben de Aussies de Nederlander Wouter Mol geadopteerd.
De winnaar van de ronde van Qatar 2010 zal zich ineens een Contador of Cavendish wanen wanneer hij ook zo'n massale ovatie ontvangt.
Of dit hem ook succes zal brengen?
woensdag 11 januari 2012
Vuelta a España 2012: Vuelta a Medio España
Het parcours van de Vuelta is nu ook helemaal bekendgemaakt en het is een bijzondere ronde geworden.
De Vuelta zal namelijk nooit zuidelijker gaan dan Madrid en zo wordt de helft, of zelfs minder dan dat, van het Spaanse vasteland gebruikt voor drie weken koersen.
De start zal plaatsvinden in Pamplona met een ploegentijdrit om vervolgens constant kriskras door het noorden van het Iberische schiereiland te koersen.
Zo gaan de derde en vierde etappe al bergop eindigen en de vijfde rit wordt een etappe waarin men een aantal rondes om Logroño rijdt.
In totaal zijn er maar liefst 9 etappes waarin de finish bergop of net na een klim ligt en daarnaast nog één met finish kort na een beklimming.
Dat begint uiteraard al in de derde en vierde etappe die ook als bergetappe staan aangegeven, maar ook een aantal ritten die op de site van de Vuelta als "vlak" worden bestempeld eindigen op een helling!
Neem bijvoorbeeld etappe 17 van Santander naar Fuente dé.
Deze is dan volgens de organisatie vlak, maar het profielkaartje toont toch twee stevige heuvels en een, hoewel hij niet heel steil is, aankomst op een beklimming van tweede categorie.
Etappe 12 heeft ook een leuke muur op het eind: Mirador de Ezaro, waar in minder dan 2 kilometer nog 260 meter hoogteverschil (14,6 % steil) zal worden gemaakt.
Daarnaast is er naast de ploegentijdrit slechts één tijdrit van 40 kilometer, dus de pure klimmers met ambities voor een grote ronde kunnen beter pieken naar de periode 18 augustus tot en met 9 september.
De Vuelta zal namelijk nooit zuidelijker gaan dan Madrid en zo wordt de helft, of zelfs minder dan dat, van het Spaanse vasteland gebruikt voor drie weken koersen.
De start zal plaatsvinden in Pamplona met een ploegentijdrit om vervolgens constant kriskras door het noorden van het Iberische schiereiland te koersen.
Zo gaan de derde en vierde etappe al bergop eindigen en de vijfde rit wordt een etappe waarin men een aantal rondes om Logroño rijdt.
In totaal zijn er maar liefst 9 etappes waarin de finish bergop of net na een klim ligt en daarnaast nog één met finish kort na een beklimming.
Dat begint uiteraard al in de derde en vierde etappe die ook als bergetappe staan aangegeven, maar ook een aantal ritten die op de site van de Vuelta als "vlak" worden bestempeld eindigen op een helling!
Neem bijvoorbeeld etappe 17 van Santander naar Fuente dé.
Deze is dan volgens de organisatie vlak, maar het profielkaartje toont toch twee stevige heuvels en een, hoewel hij niet heel steil is, aankomst op een beklimming van tweede categorie.
Etappe 12 heeft ook een leuke muur op het eind: Mirador de Ezaro, waar in minder dan 2 kilometer nog 260 meter hoogteverschil (14,6 % steil) zal worden gemaakt.
Daarnaast is er naast de ploegentijdrit slechts één tijdrit van 40 kilometer, dus de pure klimmers met ambities voor een grote ronde kunnen beter pieken naar de periode 18 augustus tot en met 9 september.
dinsdag 10 januari 2012
Ondertussen Down Under
De tijdrit in Australië is vandaag verreden en Luke Durbridge heeft deze op zijn naam geschreven.
Hiermee zet hij een stap voorwaarts na vorig jaar het beloftenkampioenschap gepakt te hebben.
Waar Durbridge de zege pakte was er voor de andere bridge (Bobridge) minder feest: hij ging al in de eerste kilometer onderuit en kon naar het ziekenhuis.
Gelukkig voor hem werden er geen breuken vastgesteld.
Komende zondag gaat het verder in Australië met de Tour Down Under.
Zondag is er de Down Under Classic in Adelaide: een criterium van 51 kilometer.
Maandag volgt de eerste van 6 etappes.
Deze gaat van Prospect (voorstadje van Adelaide) naar Clare over een kleine 150 km op een licht glooiend parcours.
De volgende dag meer heuvelwerk en een aankomst heuvelop, vergelijkbare afstand.
Stage 3 is er eentje zoals de eerste, maar korter.
Stage 4: nog wat korter en vrij vlak.
Stage 5 is de zwaarste rit van de ronde, met 151 kilometer en aankomst op Old Willunga Hill is het de koninginnenrit te noemen.
De laatste rit is dan weer in Adelaide, waar men 90 kilometer door de stad mag koersen.
Als het goed is kan Bobridge ook aan de start verschijnen en zal zich niet direct als grote favoriet zien.
Kersverse kampioen Gerrans, Boasson Hagen, Rogers, Van Avermaet, Luis Leon Sanchez, Gerdemann, Ivan Guttierez, de uit zijn schorsing wedergekeerde Valverde, Kadri, Iglinskiy, De gendt, Ciolek en William Clarke lijken me de grootste kanshebbers met de heuvelrit in gedachten.
Naast de klassementen voor de renners is er ook een competitie voor het mooist aangeklede stadje of dorpje.
Hiermee zet hij een stap voorwaarts na vorig jaar het beloftenkampioenschap gepakt te hebben.
Waar Durbridge de zege pakte was er voor de andere bridge (Bobridge) minder feest: hij ging al in de eerste kilometer onderuit en kon naar het ziekenhuis.
Gelukkig voor hem werden er geen breuken vastgesteld.
Komende zondag gaat het verder in Australië met de Tour Down Under.
Zondag is er de Down Under Classic in Adelaide: een criterium van 51 kilometer.
Maandag volgt de eerste van 6 etappes.
Deze gaat van Prospect (voorstadje van Adelaide) naar Clare over een kleine 150 km op een licht glooiend parcours.
De volgende dag meer heuvelwerk en een aankomst heuvelop, vergelijkbare afstand.
Stage 3 is er eentje zoals de eerste, maar korter.
Stage 4: nog wat korter en vrij vlak.
Stage 5 is de zwaarste rit van de ronde, met 151 kilometer en aankomst op Old Willunga Hill is het de koninginnenrit te noemen.
De laatste rit is dan weer in Adelaide, waar men 90 kilometer door de stad mag koersen.
Als het goed is kan Bobridge ook aan de start verschijnen en zal zich niet direct als grote favoriet zien.
Kersverse kampioen Gerrans, Boasson Hagen, Rogers, Van Avermaet, Luis Leon Sanchez, Gerdemann, Ivan Guttierez, de uit zijn schorsing wedergekeerde Valverde, Kadri, Iglinskiy, De gendt, Ciolek en William Clarke lijken me de grootste kanshebbers met de heuvelrit in gedachten.
Naast de klassementen voor de renners is er ook een competitie voor het mooist aangeklede stadje of dorpje.
maandag 9 januari 2012
Radioshack 2012: less is more!
Radioshack is ook compleet voor het nieuwe seizoen.
Met het ontwerp van hun tenues zijn ze de "less is more" weg nog verder ingeslagen, vooral op het vlak van de kampioenstruien dan.
Het originele shirt heeft de Luxemburgse vlag verwerkt in het design.
Bij de kampioenstrui van Fränk Schleck is het vlaggetje verkleind en onder de rode balk geplaatst en bij Cancellara is het een klein maar fijn Zwitsers vlaggetje dat moet duiden op zijn titel.
Neem dan Matthew Busche: zijn Amerikaanse vlag kan blijkbaar ook wel met twaalf sterren en wat minder stripes doorgaan!
Wie komen er allemaal uit voor Radioshack (Nissan - Trek/Schleck)?
Van het oude Radioshack:
George Bennett
Matthew Busche
Ben Hermans
Chris Horner
Markel Irizar
Benjamin King
Andreas Klöden
Tiago Machado
Nelson Oliviera
Jaroslav Popovych
Gregory Rast
Jesse Sergent
Haimar Zubeldia
Van het oude Leopard:
Daniele Bennati
Fabian Cancellara
Jakob Fuglsang
Maxime Monfort
Giacomo Nizzolo
Joost Posthuma
Thomas Rohregger
Andy Schleck
Fränk Schleck
Jens Voigt
Robert Wagner
Oliver Zaugg
Vanuit andere teams:
Jan Bakelants (Omega Pharma - Lotto)
Laurent Didier (Saxo Bank)
Tony Gallopin (Cofidis)
Hayden Roulston (HTC - High Road)
Met het ontwerp van hun tenues zijn ze de "less is more" weg nog verder ingeslagen, vooral op het vlak van de kampioenstruien dan.
Het originele shirt heeft de Luxemburgse vlag verwerkt in het design.
Bij de kampioenstrui van Fränk Schleck is het vlaggetje verkleind en onder de rode balk geplaatst en bij Cancellara is het een klein maar fijn Zwitsers vlaggetje dat moet duiden op zijn titel.
Neem dan Matthew Busche: zijn Amerikaanse vlag kan blijkbaar ook wel met twaalf sterren en wat minder stripes doorgaan!
Wie komen er allemaal uit voor Radioshack (Nissan - Trek/Schleck)?
Van het oude Radioshack:
George Bennett
Matthew Busche
Ben Hermans
Chris Horner
Markel Irizar
Benjamin King
Andreas Klöden
Tiago Machado
Nelson Oliviera
Jaroslav Popovych
Gregory Rast
Jesse Sergent
Haimar Zubeldia
Van het oude Leopard:
Daniele Bennati
Fabian Cancellara
Jakob Fuglsang
Maxime Monfort
Giacomo Nizzolo
Joost Posthuma
Thomas Rohregger
Andy Schleck
Fränk Schleck
Jens Voigt
Robert Wagner
Oliver Zaugg
Vanuit andere teams:
Jan Bakelants (Omega Pharma - Lotto)
Laurent Didier (Saxo Bank)
Tony Gallopin (Cofidis)
Hayden Roulston (HTC - High Road)
zondag 8 januari 2012
De eerste kampioenen van 2012
Voordat over een week Tour Down Under van start gaat is daar het nationale kampioenschap verreden.
Simon Gerrans begint 2012 met het winnen van deze wedstrijd, nadat hij met Matthew Lloyd en Richie Porte ontsnapt was.
Simon ging van ver aan en bleef de andere vluchters ruim voor.
Voor Simon is dit de eerste titel, nadat hij toen jaar geleden bij de beloften won.
Voor Lloyd één van zijn eerste wedstrijden nadat hij vorig jaar plotseling werd ontslagen door zijn toenmalige ploeg Lotto wegens "onacceptabel gedrag".
Ook in Nieuw Zeeland is gekoerst, Michael Vink is daar de nieuwe kampioen zowel op de weg als in de tijdrit.
Michael is een belofterenner die zijn titel met succes heeft verdedigd.
Simon Gerrans begint 2012 met het winnen van deze wedstrijd, nadat hij met Matthew Lloyd en Richie Porte ontsnapt was.
Simon ging van ver aan en bleef de andere vluchters ruim voor.
Voor Simon is dit de eerste titel, nadat hij toen jaar geleden bij de beloften won.
Voor Lloyd één van zijn eerste wedstrijden nadat hij vorig jaar plotseling werd ontslagen door zijn toenmalige ploeg Lotto wegens "onacceptabel gedrag".
Ook in Nieuw Zeeland is gekoerst, Michael Vink is daar de nieuwe kampioen zowel op de weg als in de tijdrit.
Michael is een belofterenner die zijn titel met succes heeft verdedigd.
zaterdag 7 januari 2012
Homoseksuele wielrenners, bestaan ze?
Strakke pakjes, roze truien, nee zelfs regenboogtruien en geschoren benen: het wekt een licht vermoeden van gayheid op.
Niets lijkt minder waar: wielrennen is een sport voor stoere mannen die niet huilen om een schaafwond, zo hard gaan dat ze na de finish flauwvallen of nog liever doorrijden dan stoppen met een gebroken sleutelbeen.
Hoewel de meeste renners zo hetero zijn als het maar zijn kan, is de kans groot dat ook in deze sport wat bi's of homo's rondkoersen, maar het nog niet durven, kunnen of willen zeggen.
Over sommige renners kan ik alleen maar gissen: Linus Gerdemann en Heinrich Haussler zien er bijvoorbeeld behoorlijk gay uit, maar dat kan ook gewoon Duits zijn, evenals het voor ons nuchtere Noordelingen bij een Cipollini, Pozzato, Riccò en Nibali lijkt alsof hij graag een kwak aan een andere kerel geeft buiten de koers.
Wel is het zo dat Graeme O'bree een jaar geleden uit de wielerkast kwam.
De arme Sch(a)(o)t had een geweldige opvoeding op dat vlak.
Hem werd namelijk verteld dat je "beter dood kon zijn dan op mannen vallen".
Dat is iets dat Graeme dus ook tot tweemaal toe probeerde.
Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen, maar moest hij helaas wel van een vrouw scheiden met wie hij twee kinderen heeft.
Of de toenemende tolerantie en openheid over homoseksualiteit ook de eerste homorenner in de Roze -of regenboogtrui, of gewoon in het peloton gaat opleveren is waarschijnlijk een kwestie van tijd.
Daarvoor moeten we het voornamelijk hebben van renners die uitkomen voor het gebruik van andermans spuit, in de bekendste wielerzin van het woord.
Niets lijkt minder waar: wielrennen is een sport voor stoere mannen die niet huilen om een schaafwond, zo hard gaan dat ze na de finish flauwvallen of nog liever doorrijden dan stoppen met een gebroken sleutelbeen.
Hoewel de meeste renners zo hetero zijn als het maar zijn kan, is de kans groot dat ook in deze sport wat bi's of homo's rondkoersen, maar het nog niet durven, kunnen of willen zeggen.
Over sommige renners kan ik alleen maar gissen: Linus Gerdemann en Heinrich Haussler zien er bijvoorbeeld behoorlijk gay uit, maar dat kan ook gewoon Duits zijn, evenals het voor ons nuchtere Noordelingen bij een Cipollini, Pozzato, Riccò en Nibali lijkt alsof hij graag een kwak aan een andere kerel geeft buiten de koers.
Wel is het zo dat Graeme O'bree een jaar geleden uit de wielerkast kwam.
De arme Sch(a)(o)t had een geweldige opvoeding op dat vlak.
Hem werd namelijk verteld dat je "beter dood kon zijn dan op mannen vallen".
Dat is iets dat Graeme dus ook tot tweemaal toe probeerde.
Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen, maar moest hij helaas wel van een vrouw scheiden met wie hij twee kinderen heeft.
Of de toenemende tolerantie en openheid over homoseksualiteit ook de eerste homorenner in de Roze -of regenboogtrui, of gewoon in het peloton gaat opleveren is waarschijnlijk een kwestie van tijd.
Daarvoor moeten we het voornamelijk hebben van renners die uitkomen voor het gebruik van andermans spuit, in de bekendste wielerzin van het woord.
donderdag 5 januari 2012
Alternatieve klassementen
De gemiddelde etappekoers bevat hetzelfde rijtje klassementen: algemeen, bergpunten, sprintpunten, jongeren en ploegenklassementen en uiteraard ook een klassement voor de meest aanvallende renner.
Soms is er een organisatie met een leuk alternatiefje in de vorm van een combinatieklassement (Waarbij de Tour ooit de lapjestrui had) of een tussensprintklassement voor vluchters.
Wat zou ook een leuk klassement kunnen zijn?
De Grijze trui, ofwel het veteranenklassement
Voor de renners boven 35 jaar.
Prijs: zelfde als de prijs (in geld) voor de witte trui
De groene rugnummers
Voor de ploeg die het minst materiaalpech heeft
Prijs: een electrische volgauto
De Sterretjestrui
Voor de renner die de meeste of mooiste valpartijen maakt zonder serieus gewond te raken.
Prijs: een judo of andere vechtsportcursus om nog beter te leren vallen
De bolletjestrui Pro
Voor de renner die het snelst de berg oprijdt (in plaats van veel punten sprokkelen uit ontsnappingen).
Prijs: zelfde als de bolletjestrui
Het doktorenklassement
Voor de dokter die de beste renners dopeert (klassement op dezelfde manier als het ploegenklassement).
Prijs: geld voor een nog beter lab.
Wielenplakkerstrui
Klassement voor de renners die het minst op kop hebben gereden in alle etappes (ongeacht kopgroep, achtervolgende groep, peloton of bus).
Prijs: In de laatste etappe 50 km op kop rijden (wanneer dit geen tijdrit is).
Chasse Patat rugnummer
Voor de renner die die dag de langste chasse patat reed. (het liefst eentje van 50 km of meer, maar met minder zijn we ook tevreden)
Prijs: de volgende dag met een rugnummer met patat fritesprint rijden
Soms is er een organisatie met een leuk alternatiefje in de vorm van een combinatieklassement (Waarbij de Tour ooit de lapjestrui had) of een tussensprintklassement voor vluchters.
Wat zou ook een leuk klassement kunnen zijn?
De Grijze trui, ofwel het veteranenklassement
Voor de renners boven 35 jaar.
Prijs: zelfde als de prijs (in geld) voor de witte trui
De groene rugnummers
Voor de ploeg die het minst materiaalpech heeft
Prijs: een electrische volgauto
De Sterretjestrui
Voor de renner die de meeste of mooiste valpartijen maakt zonder serieus gewond te raken.
Prijs: een judo of andere vechtsportcursus om nog beter te leren vallen
De bolletjestrui Pro
Voor de renner die het snelst de berg oprijdt (in plaats van veel punten sprokkelen uit ontsnappingen).
Prijs: zelfde als de bolletjestrui
Het doktorenklassement
Voor de dokter die de beste renners dopeert (klassement op dezelfde manier als het ploegenklassement).
Prijs: geld voor een nog beter lab.
Wielenplakkerstrui
Klassement voor de renners die het minst op kop hebben gereden in alle etappes (ongeacht kopgroep, achtervolgende groep, peloton of bus).
Prijs: In de laatste etappe 50 km op kop rijden (wanneer dit geen tijdrit is).
Chasse Patat rugnummer
Voor de renner die die dag de langste chasse patat reed. (het liefst eentje van 50 km of meer, maar met minder zijn we ook tevreden)
Prijs: de volgende dag met een rugnummer met patat fritesprint rijden
woensdag 4 januari 2012
Renners die stoppen: Serguei Ivanov
Voor Serguei Ivanov is zijn koersende bestaan bij een eliteploeg plots over.
De reden is dat er geen ruimte meer is voor hem bij Katusha en hij dit op een erg ongelukkig moment te horen kreeg, wanneer de meeste ploegen vol zitten.
Sergei vertelde zijn kant van het verhaal hierover: "Eigenlijk wou ik helemaal niet stoppen, maar Andrei Tchmil heeft me dit gelapt. Hij stapte op als ploegleider van Katusha en maakte zijn opvolger wijs dat ik zou stoppen."
De twee voorbije seizoenen wist Ivanov niet veel te presteren, maar in 2009 ging het goed voor de wind met de Rus.
In de warme en zonnige Amstel Gold Race is hij erbij wanneer Robert Gesink op de Keutenberg demarreert.
Met Karsten Kroon ook alert mee stevenen de drie op Valkenburg af: twee Nederlanders tegen een Rus, de kansen op een Nederlandse zege op thuisgrond is nooit meer zo groot geweest sinds die ene seconde toen Michael Boogerd op kop sleurend uit de mist opdook in 2005.
Helaas zijn de Nederlanders enkel landgenoten en delen ze niet de ploeg, zodat de één de ander nog zou kunnen helpen.
Op de Cauberg moet Gesink passen en komt het op een sprint tussen Ivanov en Kroon aan.
De eerste heeft weinig moeite met Karsten en is de opvolger van Vino, Schleck, Schumacher, Rebellin en Di Luca in het naar ereplekken verwijzen van Nederlanders op de Cauberg.
Van Michele Bartoli had hij het kneepje in de achtbaan van Limburg geleerd toen de Race nog in Maastricht aankwam en ze ploegmaatjes waren bij Fassa Bortolo.
Bartoli won en Ivanov was toen ook nipt sneller dan Nederlander Michael Boogerd om zo de tweede plek op te eisen.
De carrière van Ivanov is begonnen met een aantal ereplaatsen bij de junioren en beloften, voordat hij bij het bescheiden Russische ploegje Lada CSKA - Samara in 1996 het elitepeloton betrad.
Met zeges in Circuit de la Lorraine en Giro del Capo deed hij het al heel goed in zijn eerste jaar en dat leverde hem een contract op bij TVM - Farm Frites.
Ivanov won tweemaal op rij de Druivenkoers en begon in 1998 aan zijn zesdelige serie Russische kampioenschappen.
Zo vaak Nationaal Kampioen worden komt niet erg vaak voor.
Ook wint hij elk jaar wel een aantal grote of kleinere wedstrijden, zoals E3 prijs Harelbeke en twee etappes in de Ronde van Polen in 2000, verslaat hij Vinokourov en Jalabert in een etappe in de Ronde van Zwitserland van 2001 en pakt hij vanuit een vluchtersgroepje waarop het peloton zich verrekent een etappe in de Tour de France.
Dat laatste herhaalt Ivanov acht jaar later op zo goed als dezelfde manier: kilometers voor het eind van de etappe een beslissende aanval plaatsen waarop de medevluchters niet meer kunnen antwoorden.
Sergei gaat op een andere manier verder met de wielersport door in zijn woonplaats (Diest) een wielerzaak te openen.
De reden is dat er geen ruimte meer is voor hem bij Katusha en hij dit op een erg ongelukkig moment te horen kreeg, wanneer de meeste ploegen vol zitten.
Sergei vertelde zijn kant van het verhaal hierover: "Eigenlijk wou ik helemaal niet stoppen, maar Andrei Tchmil heeft me dit gelapt. Hij stapte op als ploegleider van Katusha en maakte zijn opvolger wijs dat ik zou stoppen."
De twee voorbije seizoenen wist Ivanov niet veel te presteren, maar in 2009 ging het goed voor de wind met de Rus.
In de warme en zonnige Amstel Gold Race is hij erbij wanneer Robert Gesink op de Keutenberg demarreert.
Met Karsten Kroon ook alert mee stevenen de drie op Valkenburg af: twee Nederlanders tegen een Rus, de kansen op een Nederlandse zege op thuisgrond is nooit meer zo groot geweest sinds die ene seconde toen Michael Boogerd op kop sleurend uit de mist opdook in 2005.
Helaas zijn de Nederlanders enkel landgenoten en delen ze niet de ploeg, zodat de één de ander nog zou kunnen helpen.
Op de Cauberg moet Gesink passen en komt het op een sprint tussen Ivanov en Kroon aan.
De eerste heeft weinig moeite met Karsten en is de opvolger van Vino, Schleck, Schumacher, Rebellin en Di Luca in het naar ereplekken verwijzen van Nederlanders op de Cauberg.
Van Michele Bartoli had hij het kneepje in de achtbaan van Limburg geleerd toen de Race nog in Maastricht aankwam en ze ploegmaatjes waren bij Fassa Bortolo.
Bartoli won en Ivanov was toen ook nipt sneller dan Nederlander Michael Boogerd om zo de tweede plek op te eisen.
De carrière van Ivanov is begonnen met een aantal ereplaatsen bij de junioren en beloften, voordat hij bij het bescheiden Russische ploegje Lada CSKA - Samara in 1996 het elitepeloton betrad.
Met zeges in Circuit de la Lorraine en Giro del Capo deed hij het al heel goed in zijn eerste jaar en dat leverde hem een contract op bij TVM - Farm Frites.
Ivanov won tweemaal op rij de Druivenkoers en begon in 1998 aan zijn zesdelige serie Russische kampioenschappen.
Zo vaak Nationaal Kampioen worden komt niet erg vaak voor.
Ook wint hij elk jaar wel een aantal grote of kleinere wedstrijden, zoals E3 prijs Harelbeke en twee etappes in de Ronde van Polen in 2000, verslaat hij Vinokourov en Jalabert in een etappe in de Ronde van Zwitserland van 2001 en pakt hij vanuit een vluchtersgroepje waarop het peloton zich verrekent een etappe in de Tour de France.
Dat laatste herhaalt Ivanov acht jaar later op zo goed als dezelfde manier: kilometers voor het eind van de etappe een beslissende aanval plaatsen waarop de medevluchters niet meer kunnen antwoorden.
Sergei gaat op een andere manier verder met de wielersport door in zijn woonplaats (Diest) een wielerzaak te openen.
dinsdag 3 januari 2012
Vacansoleil - DCM: een stap vooruit in 2012
Vacansoleil heeft voor het nieuwe seizoen de lat iets hoger gelegd.
In het tweede seizoen in de World Tour zal het dus niet alleen hopen op een goede vlucht zijn, maar ook serieuzer meedoen om de grotere prijzen.
Het talent heeft de ploeg daar zeker voor in huis, met verschillende jonge renners die leuke dingen lieten zien in de voorgaande jaren en daarnaast een aantal die eerder bewezen klassiekers of etappes in grote ronden te kunnen winnen.
Bij Vacansoleil gebleven:
Matteo Carrara
Thomas De Gendt
Stijn Devolder
Romain Feillu
Johnny Hoogerland
Martijn Keizer
Sergey Lagutin
Björn Leukemans
Pim Ligthart
Bert - Jan Lindeman
Marco Marcato
Barry Markus
Wouter Mol
Marcello Pavarin
Wout Poels
Rob Ruijgh
Mirko Selvaggi
Frederik Veuchelen
Lieuwe Westra
Nieuwe aanwinsten:
Jacek Morajko (CCC- Polsat Polkowice)
Kevin Van Impe (Quickstep)
Kris Boeckmans (Topsport Vlaanderen)
Gustav Erik Larsson (Saxo Bank)
Tomasz Marczynski (CCC- Polsat Polkowice)
Martin Mortensen (Leopard - Trek)
Nikita Novikov (Itera - Katyusha)
Stefan Denifl (Leopard - Trek)
Rafael Valls Ferri (Geox)
Kenny Van Hummel (Skil - Shimano)
Weg bij Vacansoleil:
Borut Bozic (naar Astana)
Joost Vanleijen (Naar Lotto - Belisol)
Riccardo Riccò (nergens heen, misschien de gevangenis)
Ezequiel Mosquera (geschorst en ontslagen)
Alberto Ongarato (onzeker, misschien Lampre)
Michal Golas (naar Omega Pharma - Quick Step)
Santo Anza (nog onbekend)
Maxim Belkov (naar Katusha)
Gorik Gardeyn (naar Champion System)
Willem Wauters (onbekend)
In het tweede seizoen in de World Tour zal het dus niet alleen hopen op een goede vlucht zijn, maar ook serieuzer meedoen om de grotere prijzen.
Het talent heeft de ploeg daar zeker voor in huis, met verschillende jonge renners die leuke dingen lieten zien in de voorgaande jaren en daarnaast een aantal die eerder bewezen klassiekers of etappes in grote ronden te kunnen winnen.
Bij Vacansoleil gebleven:
Matteo Carrara
Thomas De Gendt
Stijn Devolder
Romain Feillu
Johnny Hoogerland
Martijn Keizer
Sergey Lagutin
Björn Leukemans
Pim Ligthart
Bert - Jan Lindeman
Marco Marcato
Barry Markus
Wouter Mol
Marcello Pavarin
Wout Poels
Rob Ruijgh
Mirko Selvaggi
Frederik Veuchelen
Lieuwe Westra
Nieuwe aanwinsten:
Jacek Morajko (CCC- Polsat Polkowice)
Kevin Van Impe (Quickstep)
Kris Boeckmans (Topsport Vlaanderen)
Gustav Erik Larsson (Saxo Bank)
Tomasz Marczynski (CCC- Polsat Polkowice)
Martin Mortensen (Leopard - Trek)
Nikita Novikov (Itera - Katyusha)
Stefan Denifl (Leopard - Trek)
Rafael Valls Ferri (Geox)
Kenny Van Hummel (Skil - Shimano)
Weg bij Vacansoleil:
Borut Bozic (naar Astana)
Joost Vanleijen (Naar Lotto - Belisol)
Riccardo Riccò (nergens heen, misschien de gevangenis)
Ezequiel Mosquera (geschorst en ontslagen)
Alberto Ongarato (onzeker, misschien Lampre)
Michal Golas (naar Omega Pharma - Quick Step)
Santo Anza (nog onbekend)
Maxim Belkov (naar Katusha)
Gorik Gardeyn (naar Champion System)
Willem Wauters (onbekend)
maandag 2 januari 2012
Een vooruitblik op...
De Ronde van Vlaanderen 2012.
De Ronde is en was al een tijdje onderwerp van gesprek: finish in Oudenaarde en geen Muur en Bosberg.
Behalve de ploeg Radioshack, Rabobank en BMC, die met opzet niet ingelicht zijn om zo de Vlamingen kans te geven op een makkelijke zege, weten veel renners dat dit een ordinaire aprilvis is en laten deze ploegen zelfs op kop rijden.
Wat kleinere goden mogen een aantal minuten vooruitrijden (lees: Voeckler, Bonnet,de overijverige Hoste en Tankink).
Nabij Oudenaarde valt door "onbekende oorzaak" het radioverkeer en de Tv-uitzending uit.
Tankink is het fictieve Rondeparcours ingereden terwijl de rest van het groepje wél koers zet richting Meerbeke.
Hoewel de Tukker een dromer is valt hem het gebrek aan fans langs de weg op en als hij dan omkijkt is er een grote leegte achter hem..
Eenmaal teruggereden komt hij bij de splitsing het peloton tegen en waarschuwt hen.
Een hele rel volgt.
Andere renners, enigzins verbaasd dat Bram zo snel wist dat hij genept werd, lachen Tankink smakelijk uit en roepen dat hij toch maar eens andere stimulerende producten moet nemen dan vreemde paddestoelen.
Toch ruiken de bedrogen ploegen Radioshack - Nissan en BMC ook onraad.
Een kleine knokpartij volgt tussen beide partijen, waarbij Fabian Cancellara zijn fiets in de berm gooit en Hincapie per ongeluk ploeggenoot Gilbert een bloedneus slaat.
Er volgen nog wat scheldpartijen met termen als "Dat die aprilvis maar in je keel blijft steken" en "Die TB-500 kunnen jullie vanaf nu ook vergeten!" uit de mond van iemand van BMC tegen een groepje Lotto -en Quicksteprenners die deze aantijging uiteraard glashard ontkennen.
Het drietal dat op moment van schrijven nog voorop reed is inmiddels al 25 minuten verder en dat geeft de aanleiding voor Boonen om zich maar te bezatten in een kroeg en de rest om de koers uit te rijden als een stel toeristen die er ergens toch wel de humor van inzien, behalve Cancellara die uit woede zijn fiets in een kunstwerk verandert wat meer weg heeft van een eigen interpretatie op het werk van Picasso en het daarna op een drinken zet met Tom.
Hoste laat op de Muur beide Fransen achter zich en lijkt op weg naar zijn finest hours, tot ergens op de Bosberg iemand een grote Vlaamse vlag bij zich heeft.
De vlag lijkt een warm wederzien te zoeken met een achterwiel en in die beslissende seconde van ontwijken of crashen schiet een Parijs - Roubaix uit een ver verleden door Leifs koppie.
Een nette reflex voorkomt een herhaling, maar Hoste glijdt bijna onderuit en met alle macht houdt hij zichzelf weg van de stenen.
Een adrenalinekick volgt en met een rotvaart racet Hoste Meerbeke binnen.
Voeckler wordt tweede en Bonnet derde, voor een peloton dat buiten de tijdslimiet arriveert.
Ondanks felle protesten blijft de uitslag geldig terwijl Boonen en Cancellara een dusdanige kater hebben dat er zelfs van hun Parijs - Roubaix niets komt.
De Ronde is en was al een tijdje onderwerp van gesprek: finish in Oudenaarde en geen Muur en Bosberg.
Behalve de ploeg Radioshack, Rabobank en BMC, die met opzet niet ingelicht zijn om zo de Vlamingen kans te geven op een makkelijke zege, weten veel renners dat dit een ordinaire aprilvis is en laten deze ploegen zelfs op kop rijden.
Wat kleinere goden mogen een aantal minuten vooruitrijden (lees: Voeckler, Bonnet,de overijverige Hoste en Tankink).
Nabij Oudenaarde valt door "onbekende oorzaak" het radioverkeer en de Tv-uitzending uit.
Tankink is het fictieve Rondeparcours ingereden terwijl de rest van het groepje wél koers zet richting Meerbeke.
Hoewel de Tukker een dromer is valt hem het gebrek aan fans langs de weg op en als hij dan omkijkt is er een grote leegte achter hem..
Eenmaal teruggereden komt hij bij de splitsing het peloton tegen en waarschuwt hen.
Een hele rel volgt.
Andere renners, enigzins verbaasd dat Bram zo snel wist dat hij genept werd, lachen Tankink smakelijk uit en roepen dat hij toch maar eens andere stimulerende producten moet nemen dan vreemde paddestoelen.
Toch ruiken de bedrogen ploegen Radioshack - Nissan en BMC ook onraad.
Een kleine knokpartij volgt tussen beide partijen, waarbij Fabian Cancellara zijn fiets in de berm gooit en Hincapie per ongeluk ploeggenoot Gilbert een bloedneus slaat.
Er volgen nog wat scheldpartijen met termen als "Dat die aprilvis maar in je keel blijft steken" en "Die TB-500 kunnen jullie vanaf nu ook vergeten!" uit de mond van iemand van BMC tegen een groepje Lotto -en Quicksteprenners die deze aantijging uiteraard glashard ontkennen.
Het drietal dat op moment van schrijven nog voorop reed is inmiddels al 25 minuten verder en dat geeft de aanleiding voor Boonen om zich maar te bezatten in een kroeg en de rest om de koers uit te rijden als een stel toeristen die er ergens toch wel de humor van inzien, behalve Cancellara die uit woede zijn fiets in een kunstwerk verandert wat meer weg heeft van een eigen interpretatie op het werk van Picasso en het daarna op een drinken zet met Tom.
Hoste laat op de Muur beide Fransen achter zich en lijkt op weg naar zijn finest hours, tot ergens op de Bosberg iemand een grote Vlaamse vlag bij zich heeft.
De vlag lijkt een warm wederzien te zoeken met een achterwiel en in die beslissende seconde van ontwijken of crashen schiet een Parijs - Roubaix uit een ver verleden door Leifs koppie.
Een nette reflex voorkomt een herhaling, maar Hoste glijdt bijna onderuit en met alle macht houdt hij zichzelf weg van de stenen.
Een adrenalinekick volgt en met een rotvaart racet Hoste Meerbeke binnen.
Voeckler wordt tweede en Bonnet derde, voor een peloton dat buiten de tijdslimiet arriveert.
Ondanks felle protesten blijft de uitslag geldig terwijl Boonen en Cancellara een dusdanige kater hebben dat er zelfs van hun Parijs - Roubaix niets komt.
Abonneren op:
Posts (Atom)