In een grote ronde doen er altijd wel renners mee die nog relatief onbekend zijn en die het liefste ook totaal onopvallend hun werk doen, zoals water dragen voor een kopman in een klein ploegje, of knechten in de vlakke ritten voor een klassementsrenner.
Om deze renner te steunen en eens te volgen in zijn eigen koers in de koers kun je deze renner "adopteren", of er zelfs een speciale fanclub voor oprichten.
Dit fenomeen kende ik voornamelijk van het internetforum Fok.nl, alwaar ik ook iedere Tour een renner adopteerde.
Sommige van die mannen zouden later aardige bekendheid opdoen, zoals Johan Tschopp en Chris Froome, maar anderen blijven steken in een rol als onbekende kracht of nét niet renner (eventueel een leuke eendagsvlieg).
Ook kan het de sport zijn om er een typische aanvaller uit te pikken die wellicht een verrassende uitslag kan rijden, maar niet al bekend is door het winnen of kort eindigen in grote wedstrijden.
In de Tour Down Under gaat het nog een stapje verder.
Een hele groep fans gaat hier voor het aanmoedigen van een uitgekozen adoptieheld.
Ze schrijven de naam van de renner op de weg, ontwerpen T-shirts met diens naam en moedigen hem massaal aan.
Dit grappige fenomeen begon twee jaar geleden met Arthur Vichot.
De Fransman was helemaal verbaasd toen hij plots een boel fans bleek te hebben in een land waar hij nog niet eerder had gefietst.
Vichot, die er de lol wel van in zag, gaf gretig interviews af in zijn beste Engels.
Vorig jaar was het de Spanjaard Angel Madrazo en dit jaar hebben de Aussies de Nederlander Wouter Mol geadopteerd.
De winnaar van de ronde van Qatar 2010 zal zich ineens een Contador of Cavendish wanen wanneer hij ook zo'n massale ovatie ontvangt.
Of dit hem ook succes zal brengen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten