Weerrecords werden gebroken in de maand april.
De Ronde van Vlaanderen werd verreden in een lieflijk warm lenteweer, maar toch zorgde juist water voor de nederlaag van Tom Boonen.
Wat gebeurde er?
De brandweer ter plaatse dacht zo leuk te zijn om de karavaan voor het peloton nat te spuiten, maar de spuitgasten vergaten in hun enthousiasme dat als je water op een brug spuit op een kurkdroge dag dat het peloton dat wel eens te laat door zou krijgen en dus was een valpartij (met Boonen) het gevolg.
Boonen kon z'n Ronde vervolgen maar de klap was genoeg om de krachtige demarrage van Alessandro Ballan en de zijnen niet te kunnen beantwoorden.
Ballan won uiteindelijk toen hij de machtssprint van Leif Hoste keihard beantwoordde en Hoste zwaar teleurgesteld achterliet.
Vervolgens Gent - Wevelgem.
Het peloton gedijde goed in dit warme weer met slechts een zuchtje wind.
Valpartijen in de aanloop of op de befaamde kemmelberg konden dan ook niet uitblijven.
In de eerste afdaling was het al goed raak: Jimmy Casper ging hard op zijn gezicht en een aantal renners volgden.
De tweede keer naar beneden: Idem Dito, het was een slagveld.
Terwijl de ambulances af en aan reden reden Ventoso, Freire, Hammond, Burghardt (en Mengin + Brard uit een eerdere kopgroep) los uit een groter groepje.
Oscar Freire zit te slapen in het wiel van Hammond terwijl Burghardt wegrijdt en zo zijn eerste grotere klassieker binnen heeft.
De schade van tweemaal kemmelberg wordt opgemaakt:
Jimmy Casper: gebroken kaak, neus, pols en wonden in het gezicht
Fabio Sacchi: gebroken bekken
Marco Velo: gebroken ribben, sleutelbeen en knie
James van Landschoot: geboken duim, pols en elleboog
Andy Capelle: gebroken elleboog
Wim deVocht: gebroken duim
Wilfried Cretskens: een diepe vleeswond in zijn arm waarbij ze vlees van zijn dij moesten gebruiken om deze weer dicht te krijgen.
Het peloton was de commotie over deze kemmelberg alweer "vergeten" en maakte zich op voor de warmste Parijs - Roubaix ooit.
25 graden celsius en stofhappen, maar alle stof weerhield de renners er niet van om het een harde koers te maken.
Al vlug reed namelijk een grote groep weg met daarin onder andere Hammond, Franzoi, Kopp, Klier, O'grady, Dean, Pollack, Grabsch en van Impe.
Voornamelijk hulpjes en vrijbuiters die vooruitgeschoven waren door ploegen van de grote favorieten.
Die zich uiteindelijk schromelijk misrekenden..
Stuart O'grady had de dag van zijn leven en wist met afstand uit de klauwen van Flecha, Wesemann, Boonen en consorten te blijven.
Zijn ploegmakker Cancellara, die in Gent Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen nog even een voorproefje van zijn snelheid leek te geven kwam er niet aan te pas.
Vervolgens werd, in het warme Zuid-Limburg, weer de Gold Race verreden.
Hier was de koers lange tijd mat, pas op de laatste heuvels werd gekoerst en dat brak Boogerd alweer op.
Stefan Schumacher was ditmaal degene die wegreed om de rest van de kop achter te laten zodat deze gezamelijk naar het gebit van Boogerd konden kijken.
In de Waalse Pijl werd dan weer wel al voor de Muur gekoerst.
Valverde, in 2006 nog impopulair door z'n onzichtbare koersen trok nu met onder andere Di Luca, Kim Kirchen en Thomas Dekker.
Even leek deze aanval te gaan slagen, maar uiteindelijk kwam het peloton vlak voor de Muur van Huy terug en lachte Davide Rebellin als laatste, Valverde en Di luca hadden zich nog wel knap hersteld en werden zelfs nog tweede en derde..
De laatste Aprilklassieker, Luik - Bastenaken - Luik was erg loom.
Di Luca mag 'm bijschrijven op zijn grote erelijst, na een kort maar krachtige finale waar hij en Schleck vooruit bleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten