vrijdag 19 oktober 2012

Sponsoren die stoppen: Rabobank

















Na een boel "renners die stoppen" verhalen, is het  nu eens tijd om te schrijven over een  vertrekkende sponsor.
Een sponsor die eigenlijk wel tot het meubilair van de wielersport hoorde.
De oranje, witte blauwe tenues  vormden een vaste waarde in de grote koersen.

Soms als mikpunt van hoon, maar ook vaak succesvol.

Het was allemaal begonnen in 1984 toen Jan Raas en Peter Post uiteen waren gevochten  en Raas met een aantal volgelingen een nieuwe ploeg begon, met Kwantum als de hoofdsponsor.
Na 1984 werd Jan Raas teammanager  en zou dat ook blijven, sponsoren als Buckler, Superconfex, Wordperfect  (Novell)  verslijtend  voordat Rabobank de hoofdsponsoring op zich zou gaan nemen.

Een ploeg met grote ambities om de wisselende successen van de ploeg  om te zetten in constantere prestaties.
Iets dat ze al gauw prima zou lukken.

Ook de beruchte dopingtour van 1998 werd zonder kleerscheuren doorstaan,  waar de andere Nederlandse ploeg -met sponsorgeld van verzekeringsmaatschappij TVM- de genadestoot kreeg  en de gehele wielersport haar eerste van een serie zwarte bladzijden omsloeg.

Een eerste deukje in het zuivere imago van de Raboploeg kwam met een te hoog hematocriet van Erik Dekker,  vlak voor een WK.
Een te strak stuwbandje tijdens het bloedprikken zou de oorzaak zijn geweest, dus "we" konden wel weer rustig verder slapen.

Tot rond 2005 er weer meer beroering in de dopingschandalen begon te komen.
Rory Sutherland bleek positief te zijn en werd meteen de oranje-blauwe deur gewezen.
Het kon niet uitblijven, hoewel velen dat wel gedacht hadden  en het was eigenlijk niet de vraag of er nog eens een schandaal zou komen, maar wanneer.

We zitten twee jaar verder, in de Tour als Michael Rasmussen in het geel belandt na een monsterontsnapping.
De voorsprong kan hij prima verdedigen  en de kans groeit zelfs zienderogen dat hij de Tour ook gaat winnen.
Echter is er een probleem met de Deen:  hij heeft een aantal malen te laat zijn whereabouts ingeleverd  en de laatste keer dat hij de whereabouts moest geven zelfs gelogen dat hij in Mexico was, terwijl hij in de dolomieten bleek te zitten en ook ging trainen in de Pyreneeën.

De ploegleider en directeur (Breukink en Theo de Rooij) wisten dat hij dit van plan was, aangezien Rasmussen hen mailde om dit allemaal stil te houden.
Ondanks dit gegeven  en een aantal waarschuwingen van de Deense wielerbond en de UCI mocht Rasmussen gewoon van start gaan.

Toen dit nieuws even later toch de Tour bereikte  was er eerst nog de reactie van het ASO dat de UCI  de Tour  zou proberen te beschadigen.

Na zijn goede tijdrit beginnen de Fransen -en ook Duitsers- steeds harder te protesteren tegen Rasmussen.
Ook de feiten lijken zich steeds meer tegen hem te keren, maar de ploeg blijft als een blok achter Rasmussen staan.
Pas wanneer Davide Cassani voor een Deense zender vertelt dat hij Rasmussen in Italië zag trainen op het moment dat hij in Mexico zou verblijven  confronteert  Theo de Rooij Rasmussen met dat verhaal.
Michael geeft toe  en pas dan besluit hij, na overleg met de sponsor, Rasmussen in zijn gele tricot uit de Tour te zetten  en ook meteen te ontslaan.

Theo de Rooij stapt als gevolg van deze affaire zelf ook op  en Rabobank likt de wonden.
Wellicht al een eerste moment van twijfel om de sponsoring voort te zetten.

Met een nieuwe directeur gaat de ploeg netjes door.
Echter komen er naast enkele nieuwe successen ook meer dopinggeruchten -en affaires.
Langzamerhand zelfs meer dopinggeruchten dan successen zelfs.

Bernhard Kohl, inmiddels in dienst van Gerolsteiner en gepakt na een onwaarschijnlijk sterke Tour.
Deze Oostenrijker blijkt tijdens zijn opleidingsperiode bij Rabo al aan de doping te hebben gezeten.

Ook staat Thomas Dekker plotseling buiten en de geruchten dat de oorzaak bij het D-woord gezocht kan worden worden een tijd later bevestigd wanneer Dekker opnieuw gepakt blijkt te zijn.
In 2009 worden dezelfde Dekker, samen met Boogerd en Menchov ook nog eens verdacht van het verrijken van hun bloed bij het Weense Lab Humanplasma.

Eerder dit jaar komt de Volkskrant al eens met een bericht waarin verteld wordt dat Rabobank het gebruik van doping tolereerde, tot 2007 (toen Chicken Rasmussen aan het dopingspit ging).
Rabo legt het verhaal naast zich neer en alles blijft zijn gangetje gaan.

Tot de volgende bom barst rondom Lance Armstrong, Bruyneel en zijn hele gevolg.
Leipheimer bekent namelijk in het USADA-rapport ook in zijn Rabojaren niet clean rond te hebben gekoerst.
Vervolgens liggen ook Barredo en Menchov onder vuur met bij de Spanjaard  afwijkende bloedwaarden en bij de Rus is het de connectie met de beruchte "Epo is niet gevaarlijker dan sinaasappelsap"  dokter Ferrari.

Het onderzoek naar deze dubieuze dokter begint binnenkort  en zal waarschijnlijk een volgende klap gaan geven in de wielersport.

Rabo wacht het in elk geval niet langer af.
Ditmaal geen verleden om achter zich te laten en met een schone lei te beginnen,  want in een schone wielersport gelooft de directie van Rabobank (eindelijk) niet meer.

Volgend jaar geen Rabobank meer op de tenues van de renners, maar een blanco exemplaar als was het witgewassen.
Tot 2016 wordt nog wel betaald door de bank, maar daarna gaat de geldkraan definitief dicht.

Overigens is het niet uit te sluiten dat er meer sponsoren gaan verdwijnen naar aanleiding van het USADA-rapport en andere grote zaken zoals de aankomende onderzoeken naar Michele Ferrari..






Geen opmerkingen:

Een reactie posten