Vallen in een ravijn: een van de beroepsrisico's van een wielrenner

Soms gaat een wielerleven over rozen: wanneer je een wedstrijd wint, een verrassende ereplek bemachtigt of een kopman of je ploeg succesvol hebt geholpen.
Maar daarnaast zijn er de valpartijen, ziektes, positieve dopingtests, auto's die je van de weg rijden, materiaalpech, hongerkloppen, loslopende dieren, mannen met hamers en verkeerde waaiers.

Karsten kroon en Sep Vanmarcke hadden gisteren een ongelukkige afdaling waarin ze kennismaakten met een spaanse afgrond.
Karsten wist een tijdlang niet wat hem was overkomen en dat is ergens maar goed ook: Vanmarcke kon zich namelijk wel herinneren de dood in de ogen te hebben gekeken tijdens zijn val en was compleet van de kaart: hij zou twee uur lang hebben gehuild en in shock zijn.
Karsten kan echter ook niet veel meer uitvoeren in deze Vuelta: een gebroken arm maakt dat hij naar huis kan.

Verder is de ziekenboeg tijdens deze Vuelta als volgt:

Oscar Freire: last van de luchtwegen
Tyler Farrar: pijn aan zijn heup (na valpartij)
Michal Golas: hechtingen in het gezicht, niet verstandig om de Vuelta te vervolgen volgens ploegarts
Kurt Asle Arvesen: schaafwonden en kneuzingen (na tegen een kind te zijn gereden: weer eens wat anders dan een hond)
Matti Breschel: brak twee vingers tijdens een val voor de start van een etappe
Matthew Goss: maagklachten
Garcia Acosta: opgegeven na 14 jaren op rij de Vuelta te hebben uitgereden, reden: snijwonden en kneuzingen na valpartij
Mauricio Ardila: vermoeidheidsklachten
Tom Boonen: is nog niet afgestapt, maar heeft wonden aan zijn "gevoelige delen" (auw)
Michele Scarponi: Moeheid, geen energie meer.

Vuelta 2011: The Saga(n) continues

Een grote ronde met daarin Cavendish, Contador, Tony Martin, Boasson Hagen en Peter Sagan. Dat klinkt als de nachtmerrie van elke renner die een etappe wil winnen, maar uiteraard is er de hoop om mee te zitten in de vlucht die weg mag blijven.
Dat kon vandaag in de Vuelta nadat gisteren Sagan een tweede rit op zijn jonge, doch indrukwekkende erelijst mocht schrijven.

Bauke Mollema had gisteren wat tijd goedgemaakt, maar gaf het vandaag bijna weer weg toen een fikse groep met ook de meegeslopen Nibali en Wiggins het peloton achter zich liet.
Rabobank kon voorkomen dat het zover kwam, groep splitste dan ook nog eens: zonder de twee genoemde renners en deze vluchters mochten dus wegblijven.

Albasini maakte het af voor Capecchi en Moreno.

Het echte werk is voor het weekend in de Asturas: tweemaal stevig omhoog.
De zaterdagrit begint vlak, maar gaat via de Ventana en een pittige klim over de Puerto San Lorenzo (10 km aan zo'n 9%) naar Lagos de Somiedo die nog niet eerder in de Vuelta opgenomen was.
De beklimming is gelegen in een prachtig natuurgebied, maar daar hebben de meeste renners weinig boodschap aan, zeker wanneer ze het steile eindstuk van deze col aansnijden.

Zondag is er een redelijk korte etappe over 142 km maar daar ligt op het einde een kreng van een Angliru te wachten!
De Angliru is uiteraard bekend of in sommige gevallen berucht om de beklimmingen in 1999, de regenchaos in 2002 en 2008 (bij elk filmpje gooien ze er muziek onder die er niet bijpast).
De klim is zeer grillig met een vrij normale aanloop, een vlakker stukje gevolgd door zelfs een afdaling richting het stuk mormel genaamd "Cueña les Cabres" met een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 13% en uitschieters richting de 24%.
Daar is het gedaan met machtsklimmers.