Slikken en spuiten

De criteriums worden verreden, hartstikke gezelligh ende vermakelijck.
Michael Boogerd mocht winnen in Boxmeer, gisteren zag ik, met vele anderen (tegen een vriendelijk prijsje) Thomas Dekker van Alberto Contador winnen in Stiphout, Fabian Cancellara was derde en Mauricio Soler eindigde als vijfde.

Ondertussen worden de plasjes van deze mannen nog onderzocht en komen daar hopelijk geen positieve berichten van.

Na de tour kijken we even terug in de geschiedenis van de positiviteit binnen het wielrennen, of andere ellende die komt kijken bij het "stiekem" snoepen uit grootmoeders medicijnenpotje.

Doping is van alle tijden.

Hoewel er soms anders wordt beweerd (een zonnesteek) lijkt Tommy simpson uitgedrogeerd dood van z'n fiets gevallen op de Mont Ventoux.
Positievere gevallen zijn er bijna niet te vinden, maar een mooie smoes kon de Brit natuurlijk niet meer vertellen.

Eddy Merckx kon dat wel, hij werd in de Giro d'Italia positief bevonden op het misbruik van Amfetamine.
De beste wielrenner ooit dacht er onderuit te komen door te verklaren dat hij vroom in de kerk zat te bidden, terwijl een ketter het middel in zijn met wijwater gevulde bidon stopte.

Dat Joop z'n tours niet alleen op zoete melk reed was natuurlijk een publiek geheim.
Maar liefst driemaal in de tour werd hij gepakt, op natuurlijk wel honderden controles, maar wil je anno 2007 drie keer gepakt worden, dan rijd je (bij wijze van) ook maar drie wedstrijden in je hele carriere, gezien de zwaardere straffen.
Een Zoetemelk kreeg 10 strafminuten en kon weer verder.

In 1978 was het dezelfde Joop die de gele trui mocht aantrekken op de Alpe d'huez.
Dat omdat Michael Pollentier een peertje gevuld met een schoon plasje onder zijn gele trui verborg, het gezeik zorgde ervoor dat hij naar huis mocht om op z'n eigen potje verder te zeiken.

Sommige renners die betrapt worden komen er wel onderuit.
Zoals Pedro Delgado in 1988; samen met Gert-Jan Theunissen reageerde hij positief na de etappe van Pau naar Bordeaux.
Gert-Jan kreeg 10 strafminuten, maar ze konden Pedro niets maken: het gebruikte middel was namelijk nog niet door de UCI verboden, wel door het IOC...

In de tour van 1991 was het voor de Nederlandse PDM-ploeg flink slikken toen ze ineens allemaal doodziek op moesten geven, de kok zou de kip niet goed hebben bereid.
De arme kok, want het bleek aan een bedorven maskeringsmiddeltje te liggen..

EPO werd een gemeengoed in het peloton, met mannen als Bjarne Riis die volgens de overlevering zichzelf zo vol spoot met dat spul dat hij 's nachts om het uur gewekt moest worden omdat anders zijn hart zou stoppen.
de PDMploeg was een tijdje na de rauwe kip overgenomen door Festina..
Ja Festina.. de ploeg waarmee het allemaal begon in de dopingtour van 1998.

De tour waar alles lekker op zijn kop werd gezet, renners uit angst hun doping begroeven, complete ploegen uit de tour stapten en uiteindelijk de schone renners overbleven:

01. Marco Pantani
02. Jan Ullrich
03. Bobby Julich
04. Christophe Rinero
05. Michael Boogerd
06. Jean - Cyril Robin
07. Roland Meier
08. Daniele Nardello
09. Giuseppe di Grande
10. Axel Merckx


En nee, Nederlanders zijn geen vertegenwoordigers van het clean zijn.
Erik Dekker werd in 2000 betrapt op een te hoog hematocriet, met als smoesje dat de stuwband tijdens het bloedprikken te strak had gezeten, Ja, zo lusten we er nog wel een paar.

Voor degene die er nog wel een paar lusten, de dopingsmoezen van de laatste jaren.

Raimundas Rumsas reed een erg goede tour in 2002, maar z'n roodkapje werd aangehouden aan de Franse grens met een auto vol snoepjes die ze naar haar zieke grootmoeder moest brengen.

Stefano Garzelli werd in 2002 betrapt, z'n verklaring op de positieve test: het eten van besmet gevogelte..

Nog bonter maakte Tyler Hamilton het..
Toen hij een positief testje af liet lezen liet hij iedereen nog meer smullen met z'n verklaring.
Hij kwam met het originele verhaal dat hij in de buik van zijn moeder als Embryo was "samengesmolten" aan de embryo van zijn broer en dit dus het vreemde bloed kon verklaren. Yeah right..

Frank Vandenbroucke is een hoofdstuk apart.
In 1999 gaf VDB toe dat hij alles wat dr. Sainz hem gaf ook slikte, zonder zelf enige benul te hebben wat hij naarbinnen werkte.
Hoewel hij zelf zei dat hij een dom en naïef kieken was ,liet hij zich doodleuk verder "behandelen" door deze obscure dokter.
Een paar jaren later wordt er doping gevonden tijdens een huiszoeking.
De belg verklaart de medicijnen aan zijn zieke hond te geven..

Sindsdien is de wielrennerij aan honden verbonden.
Tyler Hamilton had een hond die overleed tijdens de tour (geruchten gingen dat Tyler de hond overgebleven doping had gevoerd).
De cryptolijst van Dokter Fuentes kent ook verscheidene hondennamen, die van Basso (Birillo), van Jörg Jakrusselsche (Bella) en van Valverde (Piti).
Het is dan ook geen wonder dat de viervoeters zich tegen de wielrenners keren.

Waarschijnlijk kan dit stuk in een paar jaar weer flink aangevuld worden, want de doping zal nooit sterven, evenmin als het wielrennen!