Fabian Cancellara reed een ouderwets sterke proloog en knalde gelijk de rest op een hoopje, alle sprinters die dachten in de proloog of de week die volgde een kansje op geel te hebben konden dit vlug vergeten.
Massa????sprint??
Het werd sprintersbal, zoals elk jaar in de openingsweek.
Maar wel een chaotisch sprintersbal, valpartijen,gemengd met wat aparte aankomsten.
De allereerste rit die nog in Groot Brittannië plaatsvond was er al eentje om in te lijsten.
Robbie McEwen ging namelijk tegen de vlakte en moest, geholpen door ploeggenoten, zich terugknokken.
Quickstep trok het gas open en dacht daarmee McEwen op achterstand te houden, maar Mcewen kon op 5 kilometer van de aankomst aansluiten bij het langgerekte peloton...
Terwijl in de sprint de ogen gericht waren op Zabel, Boonen en Hushovd kwam daar ineens, als een echte kangoeroe.. Robbie McEwen!
Adrenaline werkt op dat soort momenten beter dan lichaamsvreemde doping, maar het was gelijk de zwanenzang van de sprinter.
Door zijn val kon hij geen vuist meer maken in de daaropvolgende sprints en hij kwam ruimschoots buiten tijd aan in Tignes.
De tweede etappe zou er eentje voor Boonen moeten zijn, aankomst in Gent.
Maar nadat een massale valpartij het peloton verscheurde had Boonen inderdaad alle kans, met een fraaie quicksteptram.
Steegmans knalde zijn laatste energie eruit om Boonen te lanceren, maar.. de streep lag er te vroeg voor Tommeke, wel een belgische winnaar in Gent, maar ditmaal Gert Steegmans.
Ondertussen likken gevallen sprinters (en ook de man in het geel) hun wonden in de wandeletappe naar compiègne.
Een heel erg rustige rit werd uiteindelijk wederom een dollemansrit.. het kopgroepje kon ternauwernood ingerekend worden, maar toen was Fabian Cancellara er vandoor, in de plaats waar zijn wedstrijd - Parijs - Roubaix - tegenwoordig start.
De sprinters grepen net mis en Fabian verlengt z'n abbonement op het geel nog een paar dagen.
Ontspoord
Heuvels kwamen we tegen in de rit naar Autun.
Een rit die wel iets zou zijn voor een groepje vrijbuiters, maar dat was niet het geval.
Het werd wel een rit van vallen en opstaan, Andreas Klöden en Iban Mayo vielen, maar de voornaamste klap was Vinokourov.
Hij viel hard en verloor ondanks de hulp van de Kazachstan Railways 2 minuten, toch een aardige vertraging bij station Autun...
Winnaar van de tumulteuze rit: Fillipo Pozzato, voor een wederom met "zadelpijn" kampende Oscar Freire.
Het was voor Vino ook likken van wonden, en wel meer dat met bloed te maken heeft, maar daar komen we dadelijk op terug.
De Alpen naderden namelijk.
Nou was de eerste rit geen knaller, al zal Linus Gerdemann daar anders over denken, hij stond huilend in een gele trui op het podium na het winnen van deze rit.
Een kip ontsnapt
De tweede alpenrit kende wat al te vriendelijke beklimmingen.
Michael Rasmussen mocht gaan en reed alles op een hoopje, achter hem werd gewacht tot de laatste klim.
Voor de laatste klim was het al einde tour voor Michael Rogers, die in de beruchte afdaling van de cormet de roselend samen met Arroyo een bochtje had gemist.
De kip was al gevlogen en daarachter volgde op de flauwe klim naar tignes een kat en muis spel, niemand kon écht wegrijden op de winderige col.
Valverde kon het wel, maar hij wilde niet.
Mayo ging er wel vandoor en Valverde deed het dan maar op zijn manier: in de laatste kilometer.
Weinig verschillen daar.
Alexander Vinokourov zag zichzelf echter terug als een overlever die slechts 2 minuten moest prijsgeven.
Levi Leipheimer kreeg in dezelfde rit 10 seconden straftijd, 10 flinke seconden?
De alpen hielden ook een "rustdag" in voor het peloton om daarna over de Twee onder één kap van de tour te mogen gaan (Iseran met 2770 meter hoogte en Galibier, 2646 metertjes hoog).
Geen gekke rit, de jonge Soler soleerde naar de finish en in zijn kielzog een groep favorieten (zonder Vino, die weer veel tijd verloor).
Iet wiet, wie waait weg?
Drie "overgangsetappes" met één vlucht (winnaar Vasseur) en twee massasprints.
alhoewel de massasprint in Montpellier niet een massale sprint was.
Vinokourov had namelijk nieuwe (m)(bl)oed verzameld en de Astanatrein trok het peloton in de wind uiteen.
Frankrijks lievelingetje Christophe Moreau miste de trein en verloor een paar minuten.
Het was voor de Fransen de trigger om maar weer de oorlog te starten tegen alles wat een gele trui draagt, maar niet uit hun geweldige landje komt...
Franse Calimero's
De kip Rasmussen was gemeen, vonden de Franse Calimero's.
Zij zijn groot en ik is klein, boehoehoe..
Terwijl de kip een hond inhaalde in een half verregende tijdrit werd de anti Rasmussen propaganda opgestookt, hij zou dopingcontroles hebben ontdoken en niet gemeld hebben waar hij zat.
De kip zou in Mexico hebben gezeten, terwijl een italiaan met dollartekens in de ogen hem gezien zou hebben in de dolomieten.
Het geheel zou uiteindelijk de mooie ritten door de Pyreneën, waar Rasmussen en Contador op een prachtige manier elkaar (en de anderen) bevochten overschaduwen.
Want Theo de rooij bezweek uiteindelijk aan de druk van de Franse Calimerootjes en besloot eigenhandig Michael Rasmussen, na zijn mooie overwinning op de Aubisque uit de tour te gooien... anticlimax.
"A.C." Alberto Contador weigert het geel te dragen, maar verdient op zich de tourzege wel, hij reed ook aanvallend en heeft een ploeg waarvan de leiding ervaring heeft met boos Frankrijk.
Niet alleen Chicken kon naar huis, ook Vino"kuur"ov mocht opkrassen: hij had positief verrast met de zege in de tijdrit en z'n vlucht naar Loudenvielle.
Dat was de kazachse olie dat het vuur nodig had en een dag later zat ook de voltallige cofidisploeg weer thuis omdat Cristian Moreni ook niet van de verboden vruchten af had kunnen blijven.
Kazak railways is er kapot van
Slotje
het moraal van het verhaal vertelde Thomas Dekker (wiens eerste tour bedoeld was als een grote les): "Je kunt beter de gele trui pas in de laatste etappe pakken, dat scheelt een hoop gezeik".
Er slaagde echter niemand in om op het laatst de gele trui nog af te pakken, al kwamen Cadel Evans en Levi Leipheimer nog erg dicht!
De eindstand (positieve tests voorbehouden) is namelijk (!):
01. Alberto Contador
02. Cadel Evans + 0'23"
03. Levi Leipheimer + 0'31"
04. Carlos Sastre + 7'08"
05. Haimar Zubeldia + 8'17"
06. Alejandro Valverde + 11'37"
07. Kim Kirchen + 12'18"
08. Yaroslav Popovych + 12'25"
09. Mikel Astarloza + 14'14"
10. Oscar Pereiro + 14'25"
12. Michael Boogerd + 21'15"
Jongerenklassement
01. Alberto Contador
02. Juan Mauricio Soler + 16'51"
03. Amets Txurruka + 49'34"
04. Bernhard Kohl + 1u 13'27"
05. Kanstantin Siutsou + 1u 15'16"
Bolletjestrui:
01. Juan Mauricio Soler 206 pt.
02. Alberto Contador 128 pt.
03. Yaroslav Popovych 105 pt.
04. Cadel Evans 92 pt
05. Laurent Lefevre 85 pt.
Groene trui:
01. Tom Boonen 256 pt.
02. Robert hunter 234 pt.
03. Erik Zabel 232 pt.
04. Thor Hushovd 186 pt.
05. Sebastien Chavanel 181 pt.
En ondanks alle schandelen die waren en wellicht nog gaan komen:
Gelukkig hebben we de foto's nog!!11
tot het slot der slotjes:
De laatste tour van Michael Boogerd en de tourvisie van Bram Tankink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten