Wat ik eigenlijk één van de mooiste onderdelen van een rittenkoers als de Tour de France vind is.. de proloog.
Een kort tijdritje door een stad, in dit geval door Londen.
Recht in het hart van de bruisende metropool.
Dwars door hyde park en pittoreske poortjes, langs buckingham palace, terwijl de politie streng zal controleren of Mr. Bean laden met z'n bommengordel wegblijft.
Wat de proloog zo interessant maakt is het feit dat het openingsnummer altijd uitmondt in een gevecht tussen tijdrijders en sprinters.
Komende zaterdag hoef je dan ook niet vreemd op te kijken wanneer je mannen als Bennati,Boonen, O'grady of Hushovd een top tien, of zelfs de allersnelste tijd ziet rijden.
Evenmin als snelle tijden van gepatenteerde tijdrijders als Wiggins, Cancellara, Millar,Rogers en Zabriskie.
Tijdrijder Fabian Cancellara won de proloog in 2004
"Sprinter" Thor Hushovd, winnaar in 2006
De proloog is echter niet besteed aan de pure sprinters, maar wel aan de sprinters die buiten het sprinten langere tijd hard kunnen fietsen, renners die je ook vaak voorin ziet in de voorjaarsklassiekers.
Om een stukje geschiedenis toe te voegen aan dit verhaal:
Eerder vertelde ik al dat de eerste proloog 40 jaar geleden werd verreden, in Angers.
Een proloog van een kleine 6 kilometer werd toen gewonnen door José Maria Errandonea.
1971 was het jaar dat er een ploegenproloog verreden (zoals ook in de Vuelta van vorig jaar).
De proloog van editie 1988 was ook vrij uniek: men startte per ploeg (van negen renners) maar 1 kilometer voor de finish werden 8 renners weggeleid en moest één man de laatste kilometer uitsprinten: Guido Bontempi won.
In 1995 won opvallend genoeg Jackie Durand de ouverture, hij was een van de eersten die mocht rijden en al gauw begon het te hozen.
Chris boardman; driemaal proloogwinnaar, eindigde die proloog in een ambulance na een flinke crash.
In de geschiedenis is Bernard Hinault de absolute proloogwinnaar: 5 maal wist hij de tour te winnen en ook vijfmaal de proloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten