Stomkoppen in het peloton

Iedere renner is uiteraard een mens met zijn of haar fouten en eigenaardigheden.
Tankink kletst vrolijk met een journalist terwijl het peloton al is vertrokken, Freire vergeet zijn fiets mee te nemen als hij met zijn auto naar het goede weer wil rijden om daar te trainen en Ludo Dierckxsens heeft moeite om te verbergen dat hij doping heeft gebruikt en bekent dan ook na een Touretappe te hebben gewonnen.

Maar uiteraard gaan we verder dan wat kleine fouten, vergissingen of emotionele handelingen.

Neem een Riccardo Ricco.
Deze renner met een ontzettende mond, maar een kleine grijze massa was lekker bezig in 2008, té lekker zoals de dopingtests in de Tour bewezen.
Straf uitgezeten en terug bij Vacansoleil voor kans nr. 2
Echter besloot de Cobra zichzelf een bloedtransfusie toe te dienen en dat liep bijna fataal af.
Met hevige koorts belandde hij in het ziekenhuis en nadat hij eerst nog zei dat hij een virus had rook Vacansoleil onraad en ging de zaak uitspitten.
Gevolg: ontslagen en later ook geschorst, bovendien hangt hem ook nog een levenslange schorsing boven het hoofd.

Dan heb je natuurlijk ook nog renners (en advocaten) die denken dat dopingsmoezen geloofwaardig zullen klinken.

Tyler Hamilton beweert met droge ogen dat hij een "Chimera" is.
Ofwel: in de baarmoeder is zijn tweelingbroer afgestorven en diens cellen zijn versmolten met die van Tyler.
Dit zou dan verklaren waarom er lichaamsvreemde bloedcellen werden aangetroffen in zijn bloedstalen tijdens de Vuelta in 2004.

Gilberto Simoni denkt er onderuit te komen met het verhaal dat zijn tandarts hem had verdoofd met cocaïne.
Toen dat niet werd geloofd probeerde hij het nog tevergeefs met Colombiaanse thee die hij zou hebben gedronken bij zijn schoonmoeder en ten einde raad nog een poging om een honingsnoepje de schuld te geven.
Nog een wonder dat lijnzaadolie of coca cola buiten schot bleven.

Adri Van Der Poel verklaarde dan weer dat hij duiven had gegeten en speelde zijn zwarte piet naar de duivenmelkers die hun beesten zouden drogeren.

Het peloton kende ook nog een Dario Frigo met een koffer vol doping.
Toen de Italiaan werd gesnapt durfde hij nog te beweren dat hij de doping niet had gebruikt, maar slechts voor de spanning had meegenomen!
Later bekende hij toch.
Maar een ezel als Dario stoot zich nogmaals aan dezelfde steen: in de Tour van 2005 had de ezel de EPO laten vervoeren door zijn vrouw en deze vervoerde het spul in haar auto. Dat zal een tijdje goed zijn gegaan, tot ze eruit werd gepikt bij een routinecontrole.


Alexander Vinokourov ging ook lelijk de mist in tijdens de Tour van 2007.
De Kazach werd betrapt op het gebruik van bloeddoping, net als Hamilton een paar jaren eerder, met lichaamsvreemd bloed.
Een actie die totaal verkeerd af kan lopen (allergische reacties, verkeerde bloedgroep, ziekten), maar de renner neemt dat risico voor lief, zoals Riis het risico dat zijn hart zijn dikke bloed niet meer zou kunnen rondpompen voor lief nam toen hij de Tour van 1996 wilde winnen.
Even later werd team -en landgenootje Kashechkin ook gepakt om dezelfde reden.
Wat blijkt achteraf: De twee kazakken hadden hun bloedzakjes per ongeluk verwisseld en spoten beiden het bloed van de ander in!