De Tour van 2002, de Vuelta van 2005 of de Giro van 2009.
Elke uitslag kan in een handomdraai aangepast worden wanneer de rechter zo beslist.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de Tour van 2010 een nieuwe winnaar nadat de achterband van Contador een steak kreeg op de toch biljartvlakke tapis vert en zijn maillot jaune mag teruggeven aan Andy Schleck.
Ook de Giro 2011 verwisselt dus van Roze trui, met als voorlopige nieuwe drager een oud dopingdissident met een o zo lief gezichtje.
Door de naam Jan Ullrich gaat nu ook een dikke edding: door het CAS is hij schuldig bevonden aan het gebruik van bloeddoping.
Hij wordt vanaf augustus 2011 voor twee jaar geschorst (dát zal hem leren!) en ook zijn resultaten van mei 2005 tot zijn officiële afscheid in 2007 worden geschrapt.
Dit betekent dat zijn derde plek in de Tour van 2005 naar Francesco Mancebo gaat, zijn ritzege in de Giro van 2006 naar Ivan Basso en de ronde van Zwitserland naar niemand minder dan Koldo Gil!
Dat zijn nog eens namen van, in die periode, schone renners.
Overigens betrap ik mezelf op inconsequentie in mijn stukje over het herzien van uitslagen wat ik eerder plaatste.
Zo bleek de Vuelta winnaar van 2004 in mijn experimentele lijstje ook een renner te zijn die in het stijf van doping staande T-mobile rondreed en zou ik eigenlijk ook alle renners die bij Bruyneel reden moeten schrappen.
Echt 100% waterdicht kun je een "lijst met alleen renners die clean zouden kunnen zijn" toch niet krijgen.
Zeker niet in de hoogtijdagen van de EPO en later de bloeddoping.
Het is leuk om eens te proberen, maar eigenlijk is het leuker om gewoon alle renners pas te schrappen wanneer het helemaal duidelijk is dat ze bepaalde regels hebben overtreden en verder te genieten van de sport in de waan dat degene die nu voorop rijdt het op de legale middelen doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten