Veertien jaar geleden: zelfde plaats, andere tijden.
Aankomst bij Vilt, na de laatste beklimming van de Cauberg: een bijna standaard aankomst voor dit soort koersen.
Bij de beloften had een jonge en schattige, maar toen al beresterke Thor Hushovd de tijdrit gewonnen.
De wegwedstrijd was een prooi voor Ivan Basso in een triple voor de Azzurri: Rinaldo Nocentini en Danilo di Luca completeren daar met speels gemak het podium.
Bij de elite ontwaakt menig renner niet al te vrolijk, hoewel er ook een aantal zich beter zouden voelen: de herfst is namelijk netjes op de afspraak met een overvloed aan hemelwater.
Voor Armstrong, niet al te lang terug van weggeweest en met een vierde plek in de Vuelta bewezen dat het wel goed zit met de vorm, komen herinneringen bovendrijven aan een soortgelijke dag in Oslo vijf jaar eerder.
Een ingepakt peloton begint aan de vijftien ronden over de Bemeler -en Cauberg in striemende regen.
Regen die het publiek niet weerhoudt om toch massaal naar Valkenburg te trekken, in de hoop dat Leon van Bon die tweede plek van vorig jaar misschien wel kan verbeteren.
Nog meer kansen zijn weggelegd voor de regerend -en tweevoudig- nationaal kampioen Michael Boogerd, die zijn titel niet ver van Valkenburg binnensleepte en ook nog eens vijfde werd in de Tour.
De slechte weersomstandigheden laten zich niet ongemerkt in de koers.
Renners, in besmeurde, meer van cyclocross weghebbende tenues op pad.
De schifting volgt: mannen stappen met kou op het lijf af,moeten laten lopen of vinden zichzelf terug op het koude en natte asfalt.
Eén groep houdt stand in dit gevecht met de elementen, een groep met haast vanzelfsprekend Lance Armstrong en in zijn gezelschap Peter van Petegem, Michele Bartoli, Niki Aebersold, Oscar Camenzind en dé Nederlandse topfavoriet Michael Boogerd.
Boogerd heeft die dag gewoon weer superbenen en er wordt al hardop gehoopt dat Jan Raas een opvolger van eigen bodem zal krijgen.
Camenzind is de eerste die zijn pijl schiet met een sterke demarrage.
Lance Armstrong probeert met zijn, sinds niet al te lange tijd, herstelde krachten naar de Zwitser te springen en Boogerd lijkt in dit spel mee te gaan.
Een split-second later is Boogerd inderdaad los.
Achteruit welteverstaan..
Een klein, geniepig steentje heeft de lucht uit zijn band geslagen.
De groep splijt achter Camenzind in tweeën.
Met alleen nog de Cauberg is de voorste helft van de achtervolgende groep 10 seconden verwijderd van die hardrijdende Zwitser, maar hoewel Van Petegem en Bartoli mannen zijn die dit terrein beheersen komen ze niet meer bij Oscar.
Boogerd heeft Armstrong en Aebersold inmiddels gevonden, maar al ver voor die Cauberg is duidelijk dat zij die dag niet eens meer aan eremetaal hoeven te denken.
Achteraf zal blijken dat van de zes slechts één man nog eens zijn prestatie op een WK zal herhalen, danwel verbeteren: Michael Boogerd met een vijfde plek in 2003.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten