Een groot sportman als Lance A geeft nooit op: niet om nog een Tourzege te halen, niet tegen een vreselijke ziekte en ook niet tegen de voortdurende dopingaantijgingen en rechtzaken.
Tot nu: de strijd tegen de gerechtelijke stappen en aantijgingen sleept inmiddels al 13 jaar voort, sinds Lance terugkeerde van een slopende strijd tegen kanker en zich in de gele trui reed, ergens in Le Puy de Fou.
Hoewel er geen onomstoten bewijs is dat hij aan de oppeppende snoepjes heeft gezeten heeft het USADA er, jaren nadien nog steeds niet genoeg van gehad om te blijven jagen op de zevenvoudige Tourwinnaar.
Voor het USADA was het geen prioriteit, nee: het lijkt meer op een principekwestie.
Lance moet eraan, desnoods blijven we doorgaan tot het einde der wielertijden maar die zeges zal hij verliezen!
Lance heeft er na al die jaren wel zijn afgetrainde buik vol van.
De strijd heeft hij opgegeven en de diknekkige, veelkoppige tegenpartij kraait de victorie.
Niet dat deze nog niet even bij de UCI en/of ASO langs moet om daar nog hun gesterrenstreepte waarheid te halen, maar de kans is aardig groot dat hij een aantal titels gaat inleveren.
The Boss himself heeft hierop te zeggen wat ik als wielerfan ook van mening ben:
"Zij kunnen de controle over een professionele internationale sport niet
overnemen en zo mijn Tourzeges afnemen. Ik weet wie die zeven Tours
won, mijn ploeggenoten weten dat, en iedereen tegen wie ik reed weet wie
er won. We reden samen. [...] Het zwaarste evenement ter wereld waarbij
de sterkste man wint. Niemand kan daar ooit iets aan veranderen. En
Travis Tygart al helemaal niet.”
Bovendien, de Tourzeges worden uitgedeeld aan de volgende mannen: Alex Zülle, Jan Ullrich (3x), Joseba Beloki, Andreas Klöden en Ivan Basso.
Renners die, met dezelfde behandeling van het USADA even hard al hun resultaten mogen schrappen, eigenhandig, op hun blote knieen met een gummetje of typ-ex.
Om nog maar eens terug te kijken naar Tourzege 1 van Armstrong en te beoordelen met het oog op verdenkingen, bewezen feiten of dubieuze verledens/ploegen.
Wat eindigde achter de sterke arm der wielersport?
2. Alex Zülle (Festina affaire 1998, dopinggebruik bekend)
3. Fernando Escartin (Reed bij Kelme: een van de ploegen waar stelselmatig dopinggebruik voorkwam en zo ongeveer de testploeg voor bloeddoping was).
4. Laurent Dufaux (Ook Festina 1998).
5. Angel Casero (Reed oa bij Vitalicio Seguros: een ploeg die uit koersen stapte wegens dopingcontroles, of uit de tour van 1998 na de Festinasoap en andere dubieuze verhalen en was last but not least betrokken in Operacion Puerto).
6. Abraham Olano (Gepakt op cafeine in een Ronde van Catalonie).
7. Daniele Nardello (had Sassi als arts, die een redelijk dubieuze naam heeft qua doping).
8. Richard Virenque (Derde renner op 7 in het Festinaschandaal 1998).
9. Wladimir Belli (Heeft dopinggebruik toegegeven).
10. Andrea Peron (Kwam in opspraak in een zaak rondom cafeinepillen).
Pas nummer 11, destijds naast VDB de Belgische hoop in die dagen: Kurt van de Wouwer, is vrij van geruchten en verdenkingen.
We zullen nog maar zwijgen over de Tours die daarop volgden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten