Dit is namelijk in Herning, Denemarken.
Om te beginnen is er een proloog van een kleine 9 kilometer en twee ritten in lijn die vrijwel vlak zijn in het Deense.
Na de vlucht naar Verona en de eerste rustdag mag men zich opmaken voor een ploegentijdrit over 32 kilometers.
Twee dagen later gaat er voor het eerst geklommen worden in een heuvelachtige rit over de 200 grens tussen Urbino en Porto Sant'elpido.
De volgende dag wordt er ook bergop gefinisht in Rocca di cambio, in de streek van L'aquila.
Dit doen we een dag later dunnetjes over met de aankomst in Lago Laceno, na beklimming van de Appenijnencol Molella.
Even kan het peloton bijkomen met een vlakke etappe.
De volgende dag is er opnieuw een stijgende aankomst in Assisi.
Van Assisi gaat het naar Montecatini Terme: vrijwel vlak.
De dagen nadien zijn een vervolg op dit beeld: afwisselend vlak en heuvels.
De zwaarte zit hem echt richting de staart: de veertiende etappe is de eerste aankomst in het hooggebergte (2000 meter) in Cervinia.
De volgende dag komt men aan op de Pian Dei Resinelli bij de finishplaats van de voorbije Ronde van Lombardije; Lecco.
Na de tweede rustdag pakt men de draad rustig op met een aankomst na een korte klim te Pfalzen.
Van Pfalzen gaat de strijd verder richting Cortina d'ampezzo over de Valparola (2051 m), Duran, Staulanza en de Passo Giau.
Een dag later mag het peloton daar even van bijkomen: de etappe gaat dan eigenlijk de hele tijd licht bergaf.
We sluiten af met een dubbele koninginnenrit.
De eerste dag (vrijdag 25 mei) Passo Manghen en tweemaal tegen de Alpe di Pampeago op, met daartussen nog de Passo Lavazé.
De Alpe Di Pampeago werd onder meer in 2008 (Sella), 2003 (Simoni) 1999 (Pantani) en 1998 (Tonkov) als aankomst opgenomen.
Sella reeg in 2008 de etappezeges aaneen, maar het was vrij snel duidelijk dat de laboratoria de reden van dit presteren konden opsporen (CERA).
Op de zaterdag een loodzware onderneming van meer dan 200 kilometer over de Tonale, Aprica, Teglio en een klapstuk om de pedalen bij af te likken: de Mortirolo gevolgd door aankomst op de beroemde Stelvio.
Nu maar hopen dat het goed weer is, want de Stelvio wil nog wel eens decor zijn van sneeuwjachten.
Na dit alles is er nog een tijdrit in Milaan over 31,5 km.
Alberto Contador heeft al laten weten af te zien van het verdedigen van zijn Maglia Rosa.
Dit kan de spanning alleen ten goede komen, want dit jaar was het na een van de eerste serieuze bergetappes al zo goed als duidelijk wie er met de eindzege naar huis zou gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten