Na de vette jaren 2000 en 2001 begon 2002 ook goed voor Erik Dekker met het winnen van de Tirreno - Adriatico.
Echter; een poos later in hetzelfde Italië was het geluk tegen Dekker gekeerd.
In de nervositeit komt hij in aanraking met het Italiaanse asfalt en breekt zijn heup.
Deze blessure gooit in het ergste geval een carrière als wielrenner in de prullenbak, maar bij Dekker viel het al met al mee, want in de Tour kon hij toch zijn mannetje staan en hoewel hij niet in staat was om voor het derde jaar op rij te scoren zorgde hij wel voor een etappezege van Karsten Kroon.
Vervolgens viel met name 2003 in het water door blessures, maar in 2004 leek de oude Dekker toch weer echt opgestaan toen hij weer vooraan zat in de grote klassiekers van het voorjaar.
Op 10 oktober 2004 vindt Parijs - Tours plaats en Erik is van plan om deze te rijden als in zijn beste ontsnappingen tijdens de Tour van 2000.
De latere ploegleider van Rabobank belandt dan ook gauw in een kopgroep die het grootste deel van de wedstrijd voorop mag blijven.
Als dan in de finale het peloton gaat vissen naar deze groep brandt de overlevingsstrijd los met lossende renners en gelosten die toch weer voorop raken.
De schifting is onherroepelijk en er zijn nog twee kleine rennertjes over: Matthias Kessler en Erik Dekker.
Het peloton zit niet al te fris meer achter dit duo aan, maar is nog altijd de gevaarlijke leeuw, azend op die twee prooien vlak daarvoor.
Normaal gesproken worden dat soort pogingen zo heerlijk gemeen op luttele kilometers van het einde nog gepakt en kunnen de sprinters bepalen wie het langste voorwiel heeft.
Ditmaal blijven Kessler en Dekker nipt vooruit en lijkt de Duitser de beste kaarten te hebben, met het peloton bijna op de niet bestaande pakkendragertjes.
Maar hij vergist zich toch in Dekker! deze wint op fenomenale wijze Parijs - Tours!
Hier de beelden van deze nagelbijtkoers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten