Zijn eerste profseizoenen waren nog voor Vlaanderen 2002, waar hij in september 1995 instroomde en een aantal successen wist te boeken zoals de GP d'isbergues en het eindklassement van Franco-Belge.
Lotto pikte de bergminnende Belg daarna op, om hem daarna ongeveer de rest van zijn wielerbestaan te houden (op een vrij tegenvallende affaire met de Telekomploeg in 2003 en 2004 na).
In 1999 klimt Aerts naar de derde plaats op de Muur van Huy en drie jaar later zal hij de Waalse Pijl ook winnen.
Deze zege kwam tot stand door mee te zitten in een kopgroepje dat vlak voor de Muur ontstond, met daarin ook Bartoli, maar de Italiaanse klassiekerspecialist kon niet antwoorden op de demarrage van Mario.
Met recht kan dat zijn grootste overwinning genoemd worden.
Daarnaast wint hij in 2001 de Giro Di Lucca.
Waalse pijl 2002
In de grote ronden doet hij het gedegen door aardig mee te kunnen in de bergen en daardoor vaak te eindigen bij de eerste 30, wat gezien kan worden als anoniem meerijden.
Anoniem meerijden deed hij vooral in 2002 allerminst door verschillende keren in de aanval te gaan.
Het leverde hem telkens een tweede plaats: Botero kon hij niet aan, Frigo sprintte beter en Jalabert was nog gretiger in het verzamelen van bergpunten.
De jaren die volgenden waren jaren waarin de Belg meestal in de middenmoot was te vinden of de grote knecht was van onder andere Jurgen Vandenbroeck en Cadel Evans.
Afgelopen seizoen kwam er helaas niet meer veel van terecht door aanhoudende hartritmestoornissen.
Het "snertjaar" van Mario krijgt vervolgens geen vervolg meer op de fiets, maar in de wagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten