De voorbije jaren zagen we regelmatig hoe Fabian Cancellara een wedstrijd met een aantal tegenslagen toch wist om te buigen tot een sterk en goed einde.
Tot de E3 van afgelopen vrijdag, toen wilde het even helemaal niet.
In 1998 was het pechdeel, met lekke banden en fietswissels aan Johan Museeuw.
Na de technische fouten reed hij nog eens tegen een muurtje aan op de Paddestraat.
Het deert de Flandrien allemaal niet.
Guesdon rijdt een tijdje vooruit en Jesper Skibby doet een chasse patat.
Dat is allemaal leuk voor de favorieten, die rapen ze wel weer op in de finale.
Dit oprapen gebeurt bij Tenbosse, waar vervolgens Museeuw op de pedalen gaat staan en snoeihard de rest achter zich laat.
Wanneer Museeuw een dergelijk machtsvertoon neerzet is het gewoonlijk ook geen halfslachtig vluchtpoginkje.
Als hij de Muur opdraait is dat al een kleine minuut voor een groep met Tchmil, Bartoli, Van Petegem, Zanini en de zijnen.
De race is gereden, Museeuw hoeft niet eens meer om te kijken op weg naar Meerbeke.
Er is genoeg tijd voor de nodige zegegebaren en daarnaast komt De Leeuw van Vlaanderen op gelijke hoogte met Achiel Buysse, Fiorenzo Magni en Eric Leman met drie overwinningen.
Dat het ook bijna de allerlaatste overwinning van Johan Museeuw zou worden zou men, tot ergens op de volgende zondagmiddag, niet vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten