Simon Gerrans leerde in de voorbije Tour Down Under en Parijs - Nice een lesje aankomen van Valverde.
De ene keer was Valverde gewoon beter en de andere keer begon Simon van te ver aan de sprint, om dan toch nog tweede te worden.
Nu was er geen Valverde te bekennen en ook geen Cavendish, want die kon het tempo niet volgen op Le Manie.
Hoogerland ging op de Poggio, maar dat was vergeefs, de poging van Nibali had meer fans: Cancellara en Gerrans gingen mee.
Het gat na de top maar 5 seconden, maar Cancellara was een dolle stier die de rode lap op de Lungomare al zag wapperen.
Spartacus waande zichzelf in een tijdrit, vergat pokeren of andere manieren van koersen die voorkomen dat je first of all losers wordt en Simon Gerrans zat te lachen in het wiel, aangezien Nibali stukzat.
De tweede Australische winnaar in de Primavera op rij en ook in de geschiedenis.
Met deze zege, plus in elke grote ronde één etappe is Gerrans al een aardig grote renner en wie weet wat hij in april nog kan doen, zeker wanneer een Gilbert toch niet in vorm zou komen en hij ook in een rechtstreeks duel met bijvoorbeeld de Valverdes van deze wereld de lessen uit eerdere koersen toe kan passen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten