Voorafgaand aan de rit naar de zon was Lieuwe Westra een outsider, maar heel veel meer niet.
Voor Nederland zou een Bauke Mollema wellicht meer kans hebben op een goed klassement en er waren genoeg andere mannen die de top drie in het klassement konden bezetten.
Vacansoleil heeft Lieuwe Westra echter de ruimte gegeven om zich te ontwikkelen, 4 kilo lichaamsgewicht overboord te zetten en in Parijs - Nice voor een goed klassement te gaan.
In de regenachtige omstandigheden tijdens de proloog wordt Lieuwe negentiende, op 20 seconden van ploegmakker Larsson, 19 op Wiggins, 16 op Leipheimer en ook een handvol seconden op een aantal andere kanshebbers.
Maar "ut beest" doet zijn huiswerk goed in de eerste etappe en wanneer de waaiers ontstaan zit hij in de voorste waaier.
Ook Wiggins, Valverde, Leipheimer, van garderen en Jeanneson zijn mee, maar de rest van de mogelijke favorieten missen de slag.
Het harde werk van Lieuwe werpt vervolgens zijn vruchten af in de bergopaankomsten die volgen.
In etappe vier sprint hij al met de besten mee en moet Meersman en Bole voor laten gaan, maar anders is het in de klim bij Mende.
Wanneer de favorieten de gaskraan opendraaien heeft hij net wat meer in zijn benen dan Wiggins.
Lieuwe staat zelf te kijken van het gat dat hij in korte tijd weet te slaan en verliest van verbazing en blijdschap een aantal seconden met juichen.
De zege is binnen en daarbij ook de tweede plek in het klassement, op een goede tijdrit achterstand van Wiggins.
De goede tijdrit is er uiteraard ook, maar Wiggins is toch de betere.
Ergens ook een gelukje, want mocht Westra de tijdrit winnen met een paar seconden voorsprong, zoals in de tussentijden nog leek, dan zal hij zich toch nog een tijdje afgevraagd hebben waarom hij zo vroeg stopte met fietsen in Mende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten