Veel ogen zijn gericht op Parijs - Nice, de Tirreno en de "battaglia" op de Ligurische capi richting San Remo.
Vlak voor deze strijdtonelen uit is er de Monte Paschi Eroica, tegenwoordig beter bekend als "Strade Bianche" die na een aantal mooie edities steeds meer bekendheid krijgt.
De strade bianche liggen er na vele koersloze maanden beter bij dan het Bos van Wallers en wachten op een opvolger van Weening of Gilbert.
In droog weer is het nog erger stofhappen dan in een Dakarrally, terwijl wanneer het nat is de strade bianche het stof lijken te hebben opgezogen, maar na het opzuigen van al het stof het zuigende werk voorzetten door uit te zijn op de wielen van racefietsen.
Naast de witte stroken zijn er uiteraard de, al dan niet met sfeervolle cipressen aan beide zijden, Toscaanse heuvels om de 190 kilometer niet zachtzinnig te laten verlopen.
Het peloton is dan al eens de prachtige stad Siena gepasseerd, want het daadwerkelijke bezoek wordt uitgesteld tot de laatste kilometers.
Door de oude straten met de karakteristieke bruine huizen met nog een uitsmijter van 9 procent voordat de eenzame held zal worden ontvangen of een groepje renners als waren ze de paarden van de fameuze paardenrace op de Piazza del campo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten