Nogmaals nam ik een duik in het verleden om wat typerende en mooie exemplaren van de fietsende eendagsvlieg te vinden.
Een echte knecht die op een goede dag eens mee mag in de ontsnapping óf een renner die vaak aanvalt, maar meestal lang voor de bloemen weer binnengehaald wordt en kansloos in de achtergrond binnenbolt, op die ene geluksdag na..
Ietwat beknopter beschreven dan in deel 1 volgen er nog wat leuke namen.
Javier Murguialday
Deze Spanjaard had een profcarrière van 1986 tot 1994 en won enkele wedstrijden in Spanje, maar meestal was hij pelotonvulling.
In de tour van 1992 kwam Javier voor Amaya Seguros (onder meer met berggeit Fabio Parra) aan de start.
Deze Tour gaat in de tweede etappe al, vanuit San Sebastian, de bergen in waar Richard Virenque zijn benen maar eens laat spreken op de eerste beklimming.
Na de top krijgt Virenque gezelschap van ploeggenoot Dante Rezze (vooral bekend van de beelden waarin ze hem uit het ravijn van de Portet d'aspet takelen, op de zwarte dag van Casartelli).
Bij de twee sluit een nog minder bekende local hero aan: Javier Murguialday.
Het peloton komt pas in actie als de voorsprong van het trio maarliefst 22 minuten bedraagt en Virenque een tweede Chiapucci dreigt te worden.
De ploegen van Indurain en Bugno knabbelen aan de 22 minuten tot aan de voet van de laatste klim: de Marie Blanque.
Hier overleven Virenque en Murguialday de slag, Rezzes taak zit erop en hij zakt terug.
De Spanjaard pakt de etappe, Virenque de gele trui.
Virenque zal nog een boel bolletjestruien en overwinningen pakken, Murguialday verdwijnt weer in de grijze massa.
Langer geleden had Nederland haar eendagsvlieg in Harm Ottenbros
Deze kleine renner had een paar ritten gewonnen, maar was allesbehalve een hoogvlieger.
In 1969 wordt het WK in het Belgische Zolder gehouden en iedereen gaat voor een thuisoverwinning van een Eddy Merckx of Rik van Looy.
Echter, die twee gunnen elkaar geen spaakbreedte en hiervan profiteren de Nederlanders met Jan Harings en Harm Ottenbros en ook een andere Belg is mee: Julien Stevens.
In de laatste ronden blijven één Nederlander en één Belg voorop: Ottenbros en Stevens.
De Belg zou moeten winnen, maar dat doet hij niet: Harm smijt zijn voorwiel eerder over de streep.
Veel vrienden maakt hij hier niet mee en in het peloton kan hij niet rekenen op steun, sterker nog: ze gaan tegen hem koersen.
De vloek van de regenboogtrui is voor hem dan ook echt van toepassing.
Moe van de negatieve reacties en tegenvallende resultaten keerde hij een aantal jaren later de sport de rug toe en zijn koersfiets mocht een duik nemen in de Oosterschelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten