Veel wielrenners kende ik nog niet als tienjarig jochie en ik had alleen gehoord van de Tour de France.
In 1995 had ik wat etappes gezien en kende ik de sprinter Erik Zabel, Erik Breukink en uiteraard Miguel Indurain, die misschien wel de zesde keer zijn gele trui in Parijs zou brengen.
Van mijn ouders hoorde ik dat de Tour dit jaar naar Nederland zou komen en zelfs door ons dorp!
Wát bijzonder en leuk!
Ik zat op school in een andere plaats en dacht dat mijn klasgenoten het nooit zouden geloven wanneer ik vertelde dat de Tour door ons dorp zou komen.
Echter kwamen ze ook door die plaats, dus zó speciaal was het dan ook niet.
Een lokale pomphouder had bij het tankstation een erg grote eiffeltoren neergezet en op de dag dat de Tour langskwam liep ongeveer het hele dorp uit.
Mijn zus hoopte dat ze Miguel zou zien, of liever nog: vallen in de bocht waar we stonden!
Ik deelde deze hoop ook wel, maar een valpartij was wel lichtelijk overdreven.
Het was lang wachten, eerst de ellenlange reclamekaravaan en maar wachten, we stonden iets te ver om snoep of andere spulletjes te vangen.
En plots waren ze er: de renners!
Ik zag hoe "iemand van de ploeg van Zabel" op kop reed, gevolgd door een bonte flits van 3 seconden!
Was dit het? ik had Indurain nog niet gezien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten