Het klassieke voorjaar boogt op vier zondagen in april met vier grote klassiekers.
De Ronde is traditiegetrouw de opener, Parijs - Roubaix de kasseienkraker bij uitstek en voorheen volgde dan Luik - Bastenaken - Luik als de zwaarste heuvelklassieker, gevolgd door de laatste zondag van het kwartet met de Amstel Gold Race als mosterd na de stevige maaltijd.
Tegenwoordig mag de Amstel Gold Race het tussendoortje zijn nadat het wisselde met de Ardense heuvelgigant.
Door vele wielervolgers wordt de koers gezien als een mindere van de Groten, te vergelijken met de Vuelta tegenover de Tour en de Giro.
Toch is Amstel Gold Race geen koers voor watjes, laten we wel wezen: een vlugge opeenvolging van heuvels en veel gedraai en geCadier en Keer is niet iets dat het peloton veel plezier doet en de Cauberg na 259 kilometer op en af is als De Muur of de Paterberg, maar dan zonder de kasseien.
De eerste winnaar was notabene de man die verantwoordelijk is dat het Bos in Parijs - Roubaix werd opgenomen: Jean Stablinski in 1966.
Ook kwamen onder meer Planckaert, Merckx, Raas (5x), Hinault, Kneteman, Rooks, Zoetemelk, Museeuw, Boogerd, Zabel, Dekker, Bartoli, Rebellin, Schleck en Gilbert de erelijst danig opleuken.
Het koersen op een vrij klein gebied is anders dan de gemiddelde klassieker die van A naar B gaat, of via een enorme ronde (Luik - Bastenaken - Luik), maar niet per definitie een nadeel.
In de Ronde van Vlaanderen is er nu ook weer van een plaatselijke ronde sprake, die veel meer hetzelfde is dan de lussen in Zuid Limburg die telkens over andere heuvels gaan.
De naam van de klassieker zal ook meespelen in het mindere imago: een wielerwedstrijd vernoemd naar een biermerk en ook nog in het Engels, dat spreekt toch minder tot de verbeelding dan bijvoorbeeld De Ronde van Vlaanderen, Parijs - Roubaix, Luik - Bastenaken - Luik, Milaan - San Remo of de Waalse Pijl.
De namen van deze wedstrijden grijpen terug naar de oertijd van de wielersport, naar de grote wedstrijden die hele landen doorkruisten, naar gebieden, streken en plaatsen waar de koers doorheen komt.
De Amstel Gold Race wordt niet eens in de buurt van de Amstel gehouden (ondertekende dacht vroeger zelfs dat deze koers een waaierwedstrijd was rond Amsterdam en de kustgebieden, tot ik in 2002 toevallig voor het eerst de koers zag op tv) en bier tijdens het koersen is ook niet aan te raden.
Toch lijkt de wedstrijd wel te rijpen (vergeleken met de andere voorjaarsklassiekers is de Gold Race ruim 50 tot 70 jaar jonger!) en is het over een aantal jaren toch een nog meer gewaardeerde wedstrijd. Voor de jongere wielerliefhebber is dit echter gewoon een klassieker die ook al jaren een vaste waarde is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten