De Tour de France en kasseien: het is een combinatie die tegenwoordig nog af en toe voorkomt.
Meestal geen hele lange ritten over de stenen en ook zelden de echt zware secteurs, maar het levert wel vaak spektakel op.
De vorige keer laaide ook de discussie op of men dit soort etappes nog wel moet inlassen, maar in mijn ogen mag het zeker wel om de aantal jaren terugkeren.
Ook dàt is namelijk Frankrijk en het is vooral de angst voor de kasseien dan de kasseien zelf die meestal de ongelukken veroorzaken.
Maar als er geen kasseienrit is dan valt men wel omdat ze bang zijn niet genoeg voorin te zitten (zie de valtombola genaamd "eerste week van de Tour 2011").
2010 had een kasseienrit tussen Wanze en Arenberg, met de finish vlak voor de befaamde passage door het Bos.
Er waren wat valpartijen, waaronder Frank Schleck die zijn schouder brak, maar de meeste schifting kwam toch door de kasseien zelf en een aantal renners met lekke banden.
Het peloton werd in stukken gescheurd, met ondermeer Contador, Armstrong, Wiggins, Gesink en Menchov die de slag mistten.
Cadel Evans en Andy Schleck zaten wel bij het groepje kasseienvreters en Thor Hushovd won de rit, terwijl Cancellara de gele trui heroverde.
2004 kende een etappe met een paar stroken, waaronder een deel van de Carrefour de l'arbre in een etappe tussen Waterloo en Wasquehal.
Ook de Muur zat ergens in het begin van de rit, dus veel spektakel leverde die passage niet op.
De kasseien waren andere koek: de ploegen van US Postal, T-mobile en Phonak besloten de gaskraan open te draaien, om een voorschifting te forceren.
In de chaos om goed voorin te blijven voordat men de secteurs ging aansnijden vielen er uiteraard een aantal renners, waaronder toenmalige favorieten voor het podium in Parijs: de Euskaltelrenners Mayo en Zubeldia, maar ook Menchov zat er niet bij.
Voorbij de kasseien bleef er een half peloton over, dat in volle vaart koers zette richting Wasquehal.
Ook geletruidrager Hushovd had verrassend genoeg de slag gemist, waardoor McEwen in de sprint genoeg bonificaties wist te pakken om de trui op te eisen.
Jean-patrick Nazon won die dag.
In de jaren '80 waren er ook een aantal malen waarin de kasseien opgenomen waren in een etappe.
Het leverde in 1983 vooral een slapstick op met de Colombianen die voor het eerst deelnamen en op het begin meer weghadden van een Jamaicaans Bobteam toen ze bijna letterlijk wegwaaiden of van de kasseien stuiterden.
In de bergen zouden ze echter wel het een en ander rechtzetten.
Ook een bekende kasseiendag was de vijfde etappe in de Tour 1980, van Luik naar Lille (Rijsel)
De Tour van Joop, de Tour van de regen.
In deze etappe leek het echter nog niet op de Tour van Joop.
In de Tijdrit had Hinault hem al een klap uitgedeeld en ook in de regenachtige hellerit die volgde ontbond Bernhard zijn duivels.
Samen met Hennie Kuiper reed hij twee minuten weg van de Joop en de rest, de Tour leek gedaan voor Zoetemelk en de Ti-Raleighploeg moest maar voor zoveel mogelijk ritzeges gaan.
Voor Hinault was de rit een sportieve wraak op het verlies op de kasseien een jaar eerder, toen hij lekreed en veel tijd verloor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten