Parijs - Roubaix 2002: met een jonge Boonen en een "oude" (Mus)(l)eeuw

14 april 2002.
Het is een dag in Noord Frankrijk zoals velen, maar met de koers die komen gaat doet hij denken aan een jaar eerder.
Regen, wind en een 36 jarige Vlaming die in zijn element is.
Vorig jaar was de schaduwkopman Knaven vooruitgeschoven en werd hij tweede, nu stonden zijn zinnen op een derde Roubaix en een tiende wereldbekerzege.

Met nog zo'n 40 kilometer te gaan besluit hij om de rest zijn met modder besmeurde achterwerk te laten zien en het liefst steeds kleiner te laten worden aan de grauwe horizon.
Vanaf kop rijdt hij weg en zoekt zijn eigen baan door de modder en over de spekgladde kasseien.
Achter Museeuw vraagt Hincapie aan zijn jonge teamgenoot bij US Postal om het tempo in de achtervolging op te voeren en dat gebeurt.

De naam van de jonge knecht is Tom Boonen en de manier waarop hij het gat met Museeuw lijkt te gaan dichten is indrukwekkend.

Roger de Vlaeminck ziet zichzelf terug in de jonge Boonen, Michel Wuyts wordt verliefd, maar voor George Hincapie wordt het teveel.
De Amerikaan stuitert kapotgereden en leeg van de kasseien af en duikt in de sloot.
Tom moet natuurlijk inhouden.

Johan Museeuw wint zijn derde Parijs - Roubaix op zeer mooie wijze.
Onderweg mocht Boonen toch nog voor zichzelf gaan en is met Steffen Wesemann richting het velodrome gereden, om hier derde te worden.
Voor Museeuw was het de laatste overwinning in de Hel en voor Boonen zou de tijd nog wel komen.

Inderdaad: tien jaar later staat Boonens zegeteller ook op drie in Roubaix en net als Johan Museeuw ook driemaal de Ronde en eenmaal het WK.
Daarnaast driemaal Gent-Wevelgem en vijfmaal de E3.
Tom is jonger dan Johan tien jaar geleden en kan zondag op dezelfde hoogte komen met de Vlaeminck.