Helaas kan ik de klassieker der klassiekers (zeker na het verdwijnen van een bepaalde helling uit een parcours) niet live zien, maar in mijn dromen was ik er wel aanwezig.
Aanwezig op mijn gewone stadsfiets welteverstaan.
We waren van start gegaan in droge omstandigheden , maar op de kasseien lag het veld gauw uiteen.
Ik zat goed voorin, bij een boel onbekende renners en ook deed Nick Nuyens mee, evenals Cancellara.
Midden in de koers, na het Bos stopte ik voor een servicebeurt aan mijn fiets en wat bleek: het frame begon te scheuren!
Ik had geen ploeg die me een nieuwe fiets kon geven en dus moest ik, zoals in de prehistorie van de wielersport, naar een garage om wat noodreparaties te verrichten.
Met wat tape probeerden we het maar een beetje te herstellen, want als wielrenner wil je gewoon doorgaan, ook al ligt je fiets bijna doormidden of zijn er wat botten gebroken.
Het begon ook nog te regenen, dus dat leek me al een extra uitdaging.
Samen met een andere renner hervatte ik de koers, richting de laatste kasseienstroken.
Helaas verloor ik door mijn kapotte fiets snelheid op de asfaltstroken, maar op de kasseien zou het misschien, als het niet definitief doormidden brak wel voor extra vering kunnen zorgen, zoals de geveerde fiets van Museeuw in 1994.
Voordat we weer de keien zouden tegenkomen werd ik helaas wakker..
To be continued?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten