Michael Boogerd is een van de sterkste klassiekerrenners van zijn generatie, dat is zo ongeveer een feit.
Helaas heeft hij wat minder koersinzicht en is hij vooral sterk in de koers zelf want in een sprint om het af te maken komt hij vaak tekort op een andere renner.
Bij voorkeur zo'n Italiaans of semi-Argentijns krachtpatsertje.
Boogerd zal en wil een harde koers nodig hebben om meer kans te maken op de overwinning.
Helaas is dat steeds minder het geval in La Doyenne.
Als dan in 2006 op de Redoute wordt aangevallen door Bettini, Cunego en Kessler zit Boogie er bij, om na de Redoute op kousenvoeten weg te rijden.
Boogerd krijgt slechts één metgezel, ene Joaquin Rodriguez van Caisse d'epargne.
Deze Spanjaard zit netjes in het achterwiel te vertalen wat er op de rug van de Raborenner staat.
En er staat wel wat op die rug, zoals "Robeco" en "Rabobank", of is het Rob ego a Bank?
Dat mag zijn teamgenoot Valverde weten.
Het peloton laat Boogerd en Rodriguez uitlopen tot driekwart minuut, tot Paolo Bettini op de volgende klim een tegenaanval doet en er gauw een pak seconden afrijdt.
Rodriguez komt wel eventjes op kop, maar doet alsof hij niet veel over heeft.
Michael trapt er in en trapt door richting de Saint Nicolas, terwijl Bettini zijn chasse patat veilig opbergt onder zijn gouden helm.
Op de steile flanken probeert hij nog even een voorsprong te consolideren, met Rodriguez nog altijd op zijn achterwiel.
Maar ze voelen dat achter hen de hongerige meute naderbij kruipt, met Perdiguero als eerste wolf over de figuurlijke dam om een einde te maken aan een bijna naieve droom.
Na bijgehaald te zijn rijdt Rodriguez nog even hard weg, Sinkewitz doet wat, Basso reageert en Boogerd probeert ook nog een paar keer mee te helpen een sprint te voorkomen.
Het zijn echter allemaal stervende zwanen, terwijl er eentje nog geen trap teveel deed: Alejandro Valverde.
De afloop is in dit geval wel te raden.
Boogerd wordt ondanks alle inspanningen nog vijfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten