zondag 8 juli 2012

Grote puinhoop in de Tour.

In de Autoracerij wordt er nog altijd over gesproken:  de grote klapper,  waarin in een paar seconden 14 auto's aan diggelen gingen op een nat Spa - Francorchamps.
Het verschil is dat de coureurs zelf er op een enkele blauwe plek na zonder kleerscheuren uit kwamen gekropen.

De etappe naar Metz in deze Tour veranderde in een heuse Metzgete  binnen een enkele wielomdraai.
Met een slordige 70 in het uur smakten een boel renners op elkaar, waaronder maar weer eens bijna de hele Raboploeg en de Garminformatie.
Direct en indirect heeft deze onvrijwillige knuffelpartij  maarliefst 13 renners voer voor de bezemwagen gemaakt en in het geval van Wout Poels zelfs de intensive care.

Oorzaak van de crash zou Davide Vigano kunnen zijn, die naar verluidt bij die snelheid bezig was om de overschoentjes van Petacchi in zijn shirt te stoppen met dus de handen los van het stuur.
Toen er iets gebeurde kon hij niet reageren  en begon de kettingreactie.

Vorig jaar hadden we ook twee van deze bijltjesdagen in de eerste week.
De ene op een vlak parcours, met een bijna clowneske serie van valpartijen.
De andere was puur een wielervorm van de wet van Murphy: een afdaling waarin het plots nat was en een boel mannen genadeloos onderuitschoven  voordat er vervolgens  een idioot in een auto van de Franse TV kwam blunderen door Hoogerland en Flecha onderuit te schoffelen.

Massale valpartijen zijn onderdeel van het rijden in een peloton, maar zo gortig qua massale blessures heb ik ze zelden gezien.

In de buurt komen de twee afdalingen van de Kemmelberg in Gent - Wevelgem 2007, waarbij een boel renners met verwondingen moeten opgeven en sommigen maanden uit de roulatie raakten.
Destijds gewijt aan het steeds lichter en vooral stijver worden van het materiaal waarop de renners rijden.
Ook was er een etappe in de laatste Tourweek van 2001 waarbij een boel renners uit een bocht in een afdaling vlogen in een van de laatste ritten,  waarbij vijf man hun missie om Parijs te halen nog in de prullenbak zagen verdwijnen.

Robert Gesink zag in de ellende nog wel een reden om te lachen.
Bram Tankink kwam namelijk onder een stapel fietswrakken gekropen met zijn helm half linksom en zijn bril half rechtsom,
Dat komische beeld zorgde dus nog voor een pijnverlichtende lach in de Rabobus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten