Een Olympische wegwedstrijd heeft altijd weer iets speciaals.
Het is een soort WK, maar dan met nog minder renners per ploeg en slechts eenmaal in de vier jaar.
Je weet niet precies wat je moet verwachten, net zo min als het weer in de regio waar men ditmaal de olympische droomwolken in diens hoofd of aan de hemel ziet verschijnen.
Een vlakke aanloop waarna een negental rondes om de Box hill worden gereden, met de bedoeling dat er afgemat zal worden.
In feite is die heuvel niet veel meer dan een lopertje, maar uiteraard zullen er renners zijn die er toch een stevige koers van willen maken en hier hun slag slaan.
Gezien de finish ongeveer dertig kilometer vlakke weg verder wacht moeten de aanvallers met veel zijn en het liefst moet het ook nog cats and dogs regenen.
Vaak eindigen Olympische wegritten niet in een massasprint om goud, maar uitzonderingen zijn er om gemaakt te worden.
Hopelijk zal het er nu lang om gaan spannen of dit wel of niet een uitzondering op die regel zal worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten