Aanvallen om het aanvallen, zelfs wanneer je er twee etappes mee wint, is passé.
Zelfs wanneer je een Fransman bent is het niet meer voldoende.
Om het op zijn Desgranges te zeggen: lijden met veel drama is veel beter.
Johnny ervoer het vorig jaar al toen hij met het rode rugnummer werd beloond voor het doorfietsen onder het bloed na een onvrijwillige ontmoeting met het prikkeldraad.
Dit jaar zagen we Voeckler iedere etappe in het offensief, Vino vocht als een leeuw om bij zoveel als mogelijk ontsnappingen te zitten en ook Luis - Leon Sanchez was vaak bij de pinken.
Echter had hij die pink beter even tussen zijn spaken kunnen steken.
Dit was namelijk hetgeen dat spokesman Chris Anker deed.
Voor een stomme fout, die hij moest bekopen met een Zarrabeitiaatje en daarna gewoon door te koersen alsof het je neus is die zo bloedt is hij degene die met de strijdlust gaat pronken.
Dan kan Voeckler wel knieproblemen hebben gehad en andere zielige verhalen, maar dat levert geen liters bloed over je fiets en lichaam op en dat zien we het liefst: helden die zwaar gehavend Parijs weten te redden.
Het is nog een wonder dat Wout Poels of Maarten Tjallingii de dagprijs niet wonnen, maar voor volgend jaar zie ik wel een kans voor de stuurvaste Nederlandse delegatie.
Moeten ze wel oppassen voor Tyler Farrar, gezien die iedere etappe wel ergens op zijn snufferd ligt en ook Voeckler is nu een geinspireerd man die sowieso vrijwel alles zal doen om in beeld te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten