Malaise Hollandaise

Het zit allemaal niet mee in Nederland:  "we"  worden op een hoopje gespeeld en zijn als vice-wereldkampioen het lachertje  op het EK,  het is opnieuw een doorgebroken dijk van een zomer, "ons" geld gaat naar landen die er zelf de kantjes vanaf lopen en ons smakelijk uitlachen en dan hebben "we"  ook nog eens de Tour de France waarin Nederlanders (na een prima start) vooral tegenvallen.
Of vooral: vallen.

Het stukje over de laatste Tourwinnaar op mijn blog krijgt niet voor niets veel hits op google.
Men vraagt zich af wanneer er voor het laatst een Nederlander won  en of dat nog voor of na de oorlog is geweest.

Maar als klagen een sport was zou Nederland misschien daar zijn pijlen op kunnen richten,  daar zijn we uiteraard ook erg goed in.
Want als de sporters wel winnen is er dat verdraaide maaiveld waar ze dan met het hoofd boven steken.
Dan zijn ze weer arrogant,  over het stalen ros getild en/of verwaand.

In het klagen zit uiteraard wel een kern van waarheid:  zo richt de Rabobankploeg zich teveel op de Tour, met de grote kans dat wanneer het daar misgaat het seizoen grotendeels in het water valt.
In plaats van zich ook beter op meerdere grote wedstrijden te richten, want hoe lang is het nou niet geleden dat er iemand een grote klassieker won of een andere meerdaagse koers?

Daarbij hinkt de ploeg ook nog eens op drie gedachten:  gaan voor het klassement,  voor sprints en ook nog eens voor de ontsnapping.
Dat kan niet meer in het moderne wielrennen,  de ploeg moet of gewoon volledig gebouwd zijn om een kopman met een tweede (schaduw)kopman,  of men gaat voor de vluchters en stuurt er regelmatig eentje of twee op pad die het ook af kunnen maken.
Als de vluchters ook wat aardig een berg over kunnen zou daarvan eentje per ongeluk een goed klassement kunnen rijden, maar daar ga je niet meteen van uit.

Ook kan een gehavende renner als Mollema, die er niet veel meer te zoeken heeft zolang hij niet herstelt eigenlijk beter afstappen in de Tour om zo in het naseizoen wellicht nog kans te hebben om leuke dingen te laten zien.

Voor mij persoonlijk maakt het weinig uit of Nederlanders nu wel of niets presteren, maar als ik zo om me heen alle kritiek en klaagzangen lees en hoor  vond ik het tijd om er maar een stukje over te schrijven.